İlk uçuşunu 1942 sonbaharında yapan B-29 “Süper Kale” (Super Fortress), havacılık tarihinde yeni bir yaprak açmış bir uçaktır. Boeing tarafından yapılan ilk stratejik bombardıman uçağı değildir şüphesiz, tasarımındaki pek çok unsur, Boeing’in bir önceki başarılı uçağı olan B-17 Flying Fortress (Uçan Kale) adlı modelden mirastır. Ancak B-29 gerçekte yaklaşmakta olan atom çağının ve belki de olası bir Üçüncü Dünya Savaşı’nın erken gelen habercisidir.
Boeing mühendisleri B-29’u tasarlarken, alışılmış tüm şablonları bir kenara bırakmış, çok yüksek irtifadan uçacak, çok uzun menzilli ve çok büyük miktarda yük taşıyacak bir stratejik bombardıman uçağı planlamıştır. Bunları yapabilmek için uçağın her şeyden önce yüksek irtifada pilotları hayatta tutacak basınçlı bir kabine ihtiyacı vardır. B-29 tamamen basınçlı kabine sahip ilk seri üretim uçaktır.
Tabii ki basınçlı kabinin varlığı, diğer klasik bombardıman uçaklarında kullanılan savunma taretlerinin varlığı ile çakışmaktaydı. Mühendisler bu yüzden B-29 için tamamen elektrikli ve uzaktan kumanda edilebilen taretler geliştirmek zorunda kaldılar. Aynı şekilde uçağın uçuş kontrol ve bomba nişan sistemleri de tamamen elektrikli olarak tasarlanmıştı. Bunlar da hayli büyük yeniliklerdi.
Ve tabii ki tüm bu tasarım kararları boşuna alınmamıştı. B-29 gerçekte asla açıkça söylenmese de, gelecekte atom bombasını taşımak için ihtiyaç duyulacak olan uçaktı ve esas üretiliş amaçlarından biri de buydu. Nitekim 1945 yılına gelindiğinde, Japonya’nın Nagazaki ve Hiroşima kentlerini haritadan silecek atom bombalarını, özel seçilmiş iki B-29 taşıyacaktı.
B-29 İkinci Dünya Savaşı bittikten sonra yıllarca Amerikan Hava Kuvvetleri bünyesinde hizmet etmeye devam etti. Kore savaşında aktif rol oynadı, ama daha da önemlisi Soğuk Savaş’ın ilk on yılında nükleer silahlarla donanmış stratejik bombardıman filosunun omurgasını bu uçaklar oluşturdu.
B-29’un tasarımı o kadar başarılıydı ki, sadece takip eden yıllarda Amerikan şirketleri tarafından yapılan yeni tasarımları etkilemekle kalmadı. Stalin bizzat bu uçağın vidasına kadar kopyalanması emrini verdi. Bu iş için savaş esnasında Sovyet topraklarına inmek zorunda kalan ve geri verilmeyen üç B-29’dan faydalanıldı. Tupolev tasarım bürosu tarafından Tu-4 olarak kopyalanan B-29, sonraki yıllarda Çin tarafından da üretildi.
B-29’un çeşitli varyantları çok farklı görevlerde kullanıldı, ancak tüm etkisi askeri havacılık alanıyla kısıtlı kalmadı. İkinci Savaş’ın bitiminden sonra Boeing bu tasarımı temel alarak çeşitli uzun mesafe yolcu uçakları da üretti. Bu uçaklar sayesinde okyanusaşırı uçuşlar sıradan bir hale geldi. Bugün bu uçaklardan pek azı sağlam durumda bulunuyor. Tek parça halinde kalanların neredeyse hepsi çeşitli müzelerde sergileniyor. Uçabilecek durumda ise sadece bir tane B-29 kalmış durumda ve o da çeşitli gösterilere katılıyor.
Genel Özellikler:
Mürettebat: 10
Uzunluk: 30.18 m
Kanat açıklığı: 43.06 m
Yükseklik: 8.5 m
Kanat yüzölçümü: 161.3 m²
Boş ağırlık: 33,800 kg
Yüklü ağırlık: 54,000 kg
Azami kalkış ağırlığı: 60,560 kg
Motorlar: 4 adet Wright R-3350-23 ve 23A serisi turbo-süperşarjlı radyal motor. Herbiri 2,200 hp (1,640 kW)
Genel performans:
Azami hızı: 574 km/s
Ortalama görev uçuş hızı: 350 km/s
Perdövites hızı: 170 km/s
Savaş menzili: 5,230 km
Standart uçuş menzili: 9,000 km
Uçuş tavan yüksekliği: 10,000 m
Silah Donanımı:
Gövdenin çeşitli yerlerindeki elektrik kumandalı taretlerde 10 adet 12.7 mm Browning M2 makineli tüfek.
Kuyrukta 2 adet 12.7 Browning M2 makineli tüfek ve 1 adet 20 mm M2 otomatik top (sonraki modellerde top kaldırıldı)
9,000 kg standart bomba yükü.
