Cambridge Üniversite’sindeki çalışmalar, PCM hafıza teknolojisinde büyük ilerleme sağladı.
Temeli yaklaşık 50 yıl önce geliştirilen teknolojilere dayanan Faz Değişimli Hafıza (Phase Change Memory – PCM), bilim insanlarının uzun zamandır üzerinde çalıştıkları bir konu. Modern silikon teknolojilerinden çok farklı bir yapıya sahip olan PCM, büyük hız potansiyeline sahip. Öyle ki, eğer yeterince geliştirilebilirse, SSD’leri geride bırakacak hızlara rahatlıkla ulaşabilen hafıza modülleri yapılabilir.
Ancak aşılması gereken önemli sorunlar var, bunlardan en önemlisi de PCM modüllerinin ana yapısını oluşturan kristalize malzeme katmanlarının, bilinen yöntemlerle kullanıldığında, veri okuma-yazma konusunda çok yavaş kalması. Mesela tekrar yazılabilir CD ve DVD’ler PCM hafızaya iyi bir örnek sayılır. Bu sistemde DVD üzerindeki kristalize katmanlar, farklı güçlerdeki laser demetleriyle sadece okunabilirler, ya da yeterince enerji yüklenerek fazları değiştirilip veri tutmaları sağlanabilir. Ne var ki aynı yöntem devamlı değişkenlik gösteren bir hafıza modülü tasarlarken gayet yavaş kalır.
İşte Cambridge Üniversitesi’ndeki bilim insanları, bu sorunu aşmanın bir yolunu buldular. PCM modülünü oluşturan germanyum, antimon ve telluryum alaşımı önceden hafif bir elektrik şokuyla uyaran mühendisler, böylece modülün derhal okuma-yazma işlemine hazır hale gelmesini sağlamışlar. Bu şekilde çalışan PCM modüllerinde erişilen veri aktarım hızları, PCM modüllerin önceki tekniklere göre on kat daha hızlı çalışmasına imkan tanıyor. Bu da pratikte gigahertz sınırını rahatlıkla aşabilen hafıza modülleri yapmayı mümkün kılıyor. En yeni nesil SSD’ler bile bununla yarışmakta zorlanacaktır.
Ancak henüz bu yeni teknoloji laboratuvar ortamından çıkmaya hazır değil. Eğer yeterince geliştirilebilir ve seri üretime uygun hale getirilebilirse bile, ortalama 5 ila 7 seneden önce PCM veri depolama birimlerinin piyasada olması pek mümkün görülmüyor. Ancak yeterince olgunlaşırsa, inanılmaz küçüklükte ve hızlarda çalışan sabit diskler üretilebilir.
