Klasik yöntemlerin yetersiz kaldığı durumlar için yeni bir DNA çözümleme yöntemi geliştirildi.
DNA sarmalının şifresini çözmek, herhangi bir canlının portresini çıkarmak için yeterlidir. Ne var ki klasik yöntemlerde, DNA sarmalını okuyabilmek için, sarmalı oluşturan her iki şeridin de mevcut olması gerekir. Eğer yaşayan bir canlıdan örnek aldıysanız, bu pek sorun değildir. Ne var ki ölü dokulardan alınan örneklerde, DNA geçen zamanla doğru orantılı olarak bozulma göstermiş olacaktır. Çoğu zaman tek bir şeridin kurtarılması bile çok zordur. Zaten biraz da bu yüzden henüz dinazor klonlayabilmiş değiliz, geçen milyonlarca yıl yüzünden fosillerden elde edilen DNA örnekleri büyük oranda tahrip olmuş durumdalar.
Ne var ki Max Planck Enstitüsü’nde geliştirilen yeni bir yöntem sayesinde, tek şeridi sağlam olan DNA örneğinden yaklaşık % 99,9 oranında başarıyla tüm sarmalın şifresini çıkarmak mümkün olabiliyor. Bu yöntemde belirli moleküllerin sarmala bağlanması sayesinde, enzimlerin kendiliğinden resmin kalanını tanımlaması mümkün olabiliyor. Hayli karmaşık bir süreç, ancak ilk denemelerin sonuçları hayli heyecan verici.
Bu yöntem sayesinde yaklaşık 80,000 yıl önce yaşamış olan Siberyalı genç bir kadının kemiklerinden alınan DNA örnekleri sayesinde, kadının tüm DNA haritası çıkarılabilmiş. Yapılan incelemede, bu kadının Neanderthal ve modern insan arasında yaşamış, Denisovan adlı bir ara insan türüne ait olduğu ortaya çıkarılmış. Bu denli kesin bir tanımlama sadece fosil şekilleri incelenerek yapılamıyor, ancak DNA incelemesinde ortaya çıkarılabiliyor.
Peki tüm bunların bize ne faydası var, diye sorabilirsiniz, sorun tabii. Bu gelişmeler sayesinde insanın atalarının daha detaylı olarak incelenip ortaya çıkarılması, sadece evrimin nasıl işlediğini görmemizi sağlamakla kalmayacak. Bugün çare aradığımız ve hatta gelecekte karşımıza çıkabilecek yeni hastalıkların çözümünde de bize çok büyük ipuçları verebilecek.
