Yakıtı biten GOCE uydusu yakında atmosfere giriş yapacak.
Sıra dışı tasarımı nedeniyle “Uzay Ferrari’si” takma adını alan GOCE uydusu, fırlatıldığı günden beri yaklaşık 224 kilometre yüksekliğindeki yörüngesinde dönüp duruyor. Bu yükseklikteki tüm uydular gibi GOCE’nin de sık sık irtifasını koruyabilmek için yörünge düzeltmesi yapması gerekiyor. Tabii bu iş için düşük kapasiteli iticilerden faydalanıyor, ancak bu iticilerin yakıtı sonsuz değil. Nitekim GOCE itici yakıtını neredeyse tamamen tüketmiş durumda ve önümüzdeki günlerde gezegene doğru inişe geçmesi bekleniyor. Bir kez atmosferin üst katmanlarına girdiğinde, geri dönülemez bir hızla inişe geçecek olan uydu, sürtünmeden dolayı büyük oranda yanarak dağılacak, parçaları da okyanusa düşecek.
GOCE uydusu bilimsel açıdan hayli önemli bir işleve sahipti, gezegenin kütleçekim alanını çok hassas biçimde haritalandırdı. Yerçekimi gezegenin her yerinde eşit kuvvette çalışmıyor, okyanus dalgalarından tutun da yerkabuğu kalınlığına dek pek çok unsur bu alanda ölçülebilir değişikliklere sebep oluyor. Bu yerçekimi değişimlerini ölçerek denizlerdeki hareketlerin ve gezegenin alt katmanlarının haritasını çıkarmak mümkün olabiliyor. Bu bilgiler deprem tahmininden tutun da maden bulmaya kadar akla gelebilecek her alanda işe yarıyor. Zaten GOCE kısaltması “Gravity field and steady-state Ocean Circulation Explorer” yani “Kütleçekim alanı ve okyanus dönüşüm kaşifi” anlamına geliyor.
GOCE tarafından sağlanan veriler yıllar içinde pek çok bilim dalında ciddi gelişmelere imkan tanıdı. İşin güzel tarafı, GOCE’nin gerçekte tasarlandığından üç kat daha uzun süre çalışabilir durumda kalmasıydı. Kütleçekim konusundaki yeni keşifler sayesinde yörünge hesaplarında yapılan iyileştirmeler, sadece GOCE’nin değil, pek çok uydunun daha az yakıt harcayarak yörünge düzenlemesi yapabilmesini sağladı.
