Bunun sebebi insanların bilinçlenmesi ya da çevreci bir kuruluşun devasa projeye girişmesi değil. Araştırmalar daha acı verici sonuçlar ortaya çıkarıyor.
Onlarca yıl içerisinde evlerden, fabrikalardan, dev gemilerden okyanuslara milyonlarca ton plastik atıldı. Okyanustaki akıntılardan dolayı bu plastik çöplerin adalar oluşturduğuna dair bilgiler mevcut. Pasifik Okyanusu’nda bulunan Garbage Patch bunun en büyük ürünü. Ada tamamen plastik çöplerden oluşuyor. Okyanustaki çöpler üzerine araştırma yapan bir grup biliminsanı acı verici bir gerçeği ortaya çıkarttı.
Okyanuslardaki milyonlarca ton ağırlığındaki plastik çöplerin %99’unun kaybolduğu anlaşıldı. Grup 2010 ve 2011 yılları arasında 5 büyük okyanusu gezerek veri toplamış. Verilere göre küresel çapta, okyanuslardaki plastik çöp ağırlığı 40.000 ton ağırlığı bulunuyor. Batı Avustralya Üniversitesi’nden Oşinograf Carlos Duarte bu araştırmaya öncülük ediyor.
Kaybolan plastiklerin nereye gittiği konusunda ortaya birçok açıklama yapıldı. Güneşten gelen radyasyondan ötürü plastiklerin yıllar içerisinde çözüldüğü söyleniyordu. Ancak araştırma derinleşmeye başladığında, plastik çöplerin okyanus canlıları tarafından yendiği ortaya çıktı.
Duarte’ya göre plastik maddelerin, balıklar ve diğer okyanus canlıları tarafından yenmesi olasılıklar dahilinde. Hem de oldukça yüksek bir olasılık. Balıkların yediği çöplerin, metabolizmalarına zarar vermeden kusma ya da dışkılama yoluyla attıkları düşünülüyor. Bu da canlı yaşamına uzun vadede zarar vermiyor.
Bu araştırma benim aklıma Alman yazar Frank Schatzing’in Sürü (Der Swarm) romanını getirdi. İnsanoğlu belki onbinlerce yıldır karada yürüyor olabilir. Ama gezegenimizdeki hayatın ilk adımları okyanuslarda atıldı. Balıkların ve okyanus yaşamının bunu yapmasının arkasında bir bilinç yatıyor ise usta yazar Schatzing’in Sürü kitabı gerçek olabilir.
