Öncelikle bundan önceki konumda İslam'ın Kaynağı (önce burayı okumanızı tavsiye ederim) İslam Sümer mitolojisinden esinlenildiğini belirtmiştim. Şimdi sizlerle Sümer mitolojisinde domuzun yerine bakalım.
Domuzun haram olmasındaki en yaygın sebep pis olması, kendi dışkısının üzerinde yatmasıdır. Fakat inekler de danalar da kendi dışkısı üzerinde, çamur üzerinde yatmaya bayılır. Bu durumda onların da haram olması gerekir.
Fakat domuzun dışkılarken vücuttaki tüm bakteriyi atamaması doğrudur. Örneğin bir mekanda dana eti vs sipariş ettiğiniz zaman sorulan pişme şekli (az pişmiş, çok pişmiş vs.) domuz eti sipariş ederken sorulmaz. Bunun nedeni ise domuz etinin tamamen temizlenmesi için her zaman çok pişirilmesi gerektiğindendir. Fakat piştikten sonra o bakteriden eser dahi kalmaz. Ayrıca unutmayın ki aynı şekilde inek, dana, koyun da bir çok bakteri taşır. Ufak da bir not ekleyelim, domuz salamı, sosisi yani çiğ etler uzun süre tuzda bekletilerek bakteriden arınır.
Bir diğeri ise domuz hayvanı eşini kıskanmadığı için yemenin yasak olması. Zaten bunu diyen ve buna inanan kişinin domuz çiftliklerine kapatılması gerekir o yüzden bu konuya bir şey demeyeceğim.
Ülkemizdeki saçma söylentilerden olan, yok yurtdışında zorunluluktan yeniyor ucuz olduğu için gibi söylentiler ise komiktir, gerçek değildir.
Peki, Yahudilik ve İslam'da yasakken neden Hristiyanlık da domuz yasak değil?
Bunun sebebi Hristiyanlığın merkezi olan Bizansta çıkan kıtlıklardır. Bir zamanlar Hristiyanlıkda da domuz yasaktı ve o yüzden domuzlar şehirde cirit atıyordu. Kıtlık dönemlerinden birinde halk artık açlıktan kırılırken İmparator ve Papa ortak kararıyla şehirdeki Hristiyanlara domuz serbest hala gelmiş artık avlanılması ve yenmesindeki dini sakınca kaldırılmıştı. Zamanla bu diğer Hristiyan topraklarına da yayıldı ve domuz etinin bu yolculuğu günümüze kadar ulaştı.
Gelin şimdi gerçek sebebine, yani Sümer mitolojisinde domuzun yerine bakalım.
M.ö 2500 yıllarında Sümer toprakları Akad devletinin eline geçti. Akadlılar önlerinde muazzam bir kültür buldu ve bunu kendileriyle harmanladı. Yani Sümer mitolojisinin önemli tanrılarından İnanna'nın sevgilisi, doğa tanrısı ve en önemli tanrılarından Tammuz bir domuz saldırısı sonucu ölme efsanesini ve Sümerlilerin domuz yememesini kendi hikayeleriyle birleştirerek benimsediler. Tammuz ve İnanna Bu mitoloji tüm coğrafyada yayıldı ve Babillerden, Antik Yunan'a kadar ulaştı.
Anadolu'da Kybele ve Attis, Fenike de Adonis ve Asterte oldu. Fenikeliler de bunu gemicilikle Antik Yunan'a kadar taşıdı ve İnanna, meşhur Afrodit oldu.
Bu mitolojilerdeki Tammuz yansımalarınında neredeyse tamamı domuz saldırısıyla öldü. Yani domuz nefreti işte böyle başladı.
Not: Semitik topraklarda (sabiiliğin oluştuğu topraklarda) ise İnanna, İştar olarak hayat bulmuş ve çevre yörelerdeki diğer tanrıları da şekillendirmiştir. Bir çoğumuzun bildiği gibi Sabiilik doğrudan İslam'ı etkileyen, şekillendiren inançlardan biridir.
Domuzun haram olmasındaki en yaygın sebep pis olması, kendi dışkısının üzerinde yatmasıdır. Fakat inekler de danalar da kendi dışkısı üzerinde, çamur üzerinde yatmaya bayılır. Bu durumda onların da haram olması gerekir.
Fakat domuzun dışkılarken vücuttaki tüm bakteriyi atamaması doğrudur. Örneğin bir mekanda dana eti vs sipariş ettiğiniz zaman sorulan pişme şekli (az pişmiş, çok pişmiş vs.) domuz eti sipariş ederken sorulmaz. Bunun nedeni ise domuz etinin tamamen temizlenmesi için her zaman çok pişirilmesi gerektiğindendir. Fakat piştikten sonra o bakteriden eser dahi kalmaz. Ayrıca unutmayın ki aynı şekilde inek, dana, koyun da bir çok bakteri taşır. Ufak da bir not ekleyelim, domuz salamı, sosisi yani çiğ etler uzun süre tuzda bekletilerek bakteriden arınır.
Bir diğeri ise domuz hayvanı eşini kıskanmadığı için yemenin yasak olması. Zaten bunu diyen ve buna inanan kişinin domuz çiftliklerine kapatılması gerekir o yüzden bu konuya bir şey demeyeceğim.
Ülkemizdeki saçma söylentilerden olan, yok yurtdışında zorunluluktan yeniyor ucuz olduğu için gibi söylentiler ise komiktir, gerçek değildir.
Peki, Yahudilik ve İslam'da yasakken neden Hristiyanlık da domuz yasak değil?
Bunun sebebi Hristiyanlığın merkezi olan Bizansta çıkan kıtlıklardır. Bir zamanlar Hristiyanlıkda da domuz yasaktı ve o yüzden domuzlar şehirde cirit atıyordu. Kıtlık dönemlerinden birinde halk artık açlıktan kırılırken İmparator ve Papa ortak kararıyla şehirdeki Hristiyanlara domuz serbest hala gelmiş artık avlanılması ve yenmesindeki dini sakınca kaldırılmıştı. Zamanla bu diğer Hristiyan topraklarına da yayıldı ve domuz etinin bu yolculuğu günümüze kadar ulaştı.
Gelin şimdi gerçek sebebine, yani Sümer mitolojisinde domuzun yerine bakalım.
M.ö 2500 yıllarında Sümer toprakları Akad devletinin eline geçti. Akadlılar önlerinde muazzam bir kültür buldu ve bunu kendileriyle harmanladı. Yani Sümer mitolojisinin önemli tanrılarından İnanna'nın sevgilisi, doğa tanrısı ve en önemli tanrılarından Tammuz bir domuz saldırısı sonucu ölme efsanesini ve Sümerlilerin domuz yememesini kendi hikayeleriyle birleştirerek benimsediler. Tammuz ve İnanna Bu mitoloji tüm coğrafyada yayıldı ve Babillerden, Antik Yunan'a kadar ulaştı.
Anadolu'da Kybele ve Attis, Fenike de Adonis ve Asterte oldu. Fenikeliler de bunu gemicilikle Antik Yunan'a kadar taşıdı ve İnanna, meşhur Afrodit oldu.
Bu mitolojilerdeki Tammuz yansımalarınında neredeyse tamamı domuz saldırısıyla öldü. Yani domuz nefreti işte böyle başladı.
Not: Semitik topraklarda (sabiiliğin oluştuğu topraklarda) ise İnanna, İştar olarak hayat bulmuş ve çevre yörelerdeki diğer tanrıları da şekillendirmiştir. Bir çoğumuzun bildiği gibi Sabiilik doğrudan İslam'ı etkileyen, şekillendiren inançlardan biridir.