Karl Dönitz 1891 16 eylül - 1980 24 Aralık arasında yaşamış. Denizcilik kariyerinin ilk dönemlerinde Türkiye ve Osmanlı donanmalarına hizmet etmiş. Alman ordusunda sırayla Denizaltı Filosu Komutanı, Deniz Kuvvetleri Başkomutanı ve savaşın son zamanları Hitler intihar ettikten sonra son Nazi Almanya'sı Cumhurbaşkanı oldu. Denizaltılar için geliştirdiği taktikler ile Britanya savaşında Britanya'yı zor duruma düşürmüştür ve savaşın son yıllarına kadar kısıtlı deniz filosu ile Müttefik ülkelerinin üstün deniz filosu karşı koymayı hatta Britanya donanmasına yaptığı ani baskınlar ile Britanya'yı Britanya anakarasında abluka altına almayı başarmıştır. Vakti olmayan arkadaşlar için kısaca nasıl ünlediğine değinip devamında uzun bir şekilde hayatına değineceğim. Şimdiden keyifli okumalar 
Kariyerine I. Dünya Savaşı'ndan önce Alman İmparatorluk Donanması'nda başladı. 1918'de İngiliz kuvvetleri tarafından batırıldığında UB-68'e komuta ediyordu. Sonrasında Dönitz savaş esiri olarak esir alındı. Savaş esiriyken ileride 2. dünya savaşında kullanacağı Wolfpack yani Kurt sürüsü taktiğini geliştirdi. Türkçede "grup taktiği" anlamına gelmektedir. (Bu taktiğe yazının devamında değineceğim.)
İkinci dünya savaşının başlangıcında, Kriegsmarine'de Befehlshaber der Unterseeboote (BdU) olarak bilinen kıdemli denizaltı subayıydı. 1942'de Oramiral olan ve 30 Ocak 1943'e kadar denizaltı filosu'nun başına getirildi ve neredeyse muhteşem denilecek başarılar elde etti. Ocak 1943'te Dönitz, Großadmiral (büyük amiral) rütbesine ulaştı ve Donanma Başkomutanı olarak Büyük Amiral Erich Raeder'in yerini aldı. Dönitz, Atlantik Savaşı'nda Müttefik deniz kuvvetlerinin ana düşmanıydı. 1939'dan 1943'e kadar denizaltılar etkili bir şekilde savaştı ancak Mayıs 1943'ten itibaren inisiyatifini kaybetti. Dönitz, Wehrmacht'ın (silahlı kuvvetler) diğer kolları üzerindeki baskıyı hafifletmek için denizaltılarını 1945'e kadar savaşa emretti. 648 U-boat kaybedildi - 429 kişi hayatta kalmadı. Dahası, bunlardan 215'i ilk devriyelerinde kayboldu. Denizaltılarda hizmet verecek 40.000 kişiden yaklaşık 30.000'i öldü.
Savaş sonrası soğuk savaş döneminde bile kalan kişilerin çoğunluğu görevine devam etti. Bunun sebebi denizaltı kaptanı olmak Tank kaptanı ve Uçak pilotu olmaktan daha zordu. Çünkü kaptanlar denizaltı hakkında her şeyi bilmesi gerekiyordu ve yapılması gereken her şeye kaptan karar veriyordu. Ayrıca denizaltıların karışık bir mekanizması vardır.
Eski Alman denizaltısının içi
30 Nisan 1945'te Adolf Hitler'in ölümünden sonra Hitler'in son vasiyeti ve vasiyeti gereği Dönitz, Almanya Cumhurbaşkanı ve Silahlı Kuvvetler Başkomutanı sıfatıyla Hitler'in halefi seçildi . Mayıs 1945 tarihinde 7 emreden Alfred Jodl , Harekat Kurmay Başkanı Oberkommando der Wehrmacht (OKW) imzalamayı, teslimiyet Alman aletleri de Reims, Fransa. Dönitz, 23 Mayıs'ta Müttefik güçler tarafından feshedilinceye kadar bilindiği üzere Flensburg Hükümeti'nin başı olarak kaldı .
Kendi itirafına göre Dönitz, adanmış bir Nazi ve Hitler'in destekçisiydi; Yahudi karşıtı inançlara sahipti ve Kriegsmarine subaylarının siyasi görüşlerine bağlı kalmaları konusunda ısrar etti. Savaşın ardından Dönitz, Nürnberg mahkemelerinde başlıca savaş suçlusu olarak üç suçla suçlandı: barışa karşı suç , savaş suçları ve insanlığa karşı suçlar işlemek için komplo ; saldırganlık savaşları planlamak, başlatmak ve yürütmek ; ve savaş kanunlarına karşı işlenen suçlar. İnsanlığa karşı suç işlemekten değil, barışa karşı suçlar ve savaş kanunlarına karşı savaş suçları işlemekten suçlu bulundu. On yıl hapis cezasına çarptırıldı; Serbest bırakıldıktan sonra 1980'de ölene kadar Hamburg yakınlarındaki bir köyde yaşadı.
Oberleutnant zur I.Dünya Savaşı sırasında U-39 Nöbetçi Subayı olarak Karl Dönitz
Dönitz Grünau Berlin yakınında doğdu, 1910'da Dönitz, Kaiserliche Marine'e ("İmparatorluk Donanması") katıldı.
I. Dünya Savaşı başladı ve hafif kruvazör SMS Breslau yılında Akdeniz'de Ağustos 1914'te Breslau ve savaş kruvazörü SMS Goeben Osmanlı Donanmasına satıldı ; gemiler sırasıyla Midilli ve Yavuz Sultan Selim olarak yeniden adlandırıldı (Dönitz Midilli'de görevliydi). Yavuz ve Midilli gemisi Osmanlıya satıldığı için Dönitz 1914'den 1916'ya kadar Osmanlı Donanmasında görev aldı.22 Mart 1916'da Dönitz, Oberleutnant zur See'ye terfi etti . 1 Ekim 1916'da yürürlüğe giren denizaltı kuvvetlerine transfer talebinde bulundu. Flensburg-Mürwik'teki denizaltı okuluna gitti. U-39'da ve Şubat ayından itibaren nöbetçi subay olarak görev yaptı . 1918'den itibaren UC-25'in komutanı olarak. 2 Temmuz 1918'de Akdeniz'de faaliyet gösteren UB-68'in komutanı oldu. 4 Ekim'de teknik zorluklar yaşayan Dönitz, yüzeye çıkmak zorunda kaldı ve teknesini batırdı. İngilizler tarafından yakalandı ve Sheffield yakınlarındaki Redmires kampında hapsedildi. 1919'a kadar savaş esiri olarak kaldı ve 1920'de Almanya'ya döndü.
Karl Dönitz Osmanlı Donanmasında çalışırken ki görsel (en başta yerde oturan)
27 Mayıs 1916'da Dönitz, Alman general Erich Weber'in kızı Ingeborg Weber adında bir hemşireyle evlendi. Protestan Hıristiyan olarak yetiştirdikleri üç çocukları oldu: kızı Ursula (1917–1990) ve oğulları Klaus (1920–1944) ve Peter (1922–1943). Dönitz'in her iki oğlu da İkinci Dünya Savaşı sırasında öldürüldü. Peter, 19 Mayıs 1943'te U-954'ün Kuzey Atlantik'te batırılması sırasında öldürüldü.
Hitler, Dönitz gibi kıdemli bir subayın savaşta bir oğlunu kaybetmesi ve orduda başka oğulları olması durumunda, bu oğlunun savaştan çekilip sivil hayata dönebileceğini belirten bir politika yayınlamıştı. Peter'ın ölümünden sonra Klaus'un herhangi bir muharebe rolüne sahip olması yasaklandı ve ordudan deniz doktoru olmak için çalışmaya başlaması için izin verildi. Denize döndü ve 13 Mayıs 1944'te öldürüldü; 24. doğum gününde Selsey'e baskın yapmak için arkadaşlarını E-boat S-141'e binmesine izin vermeye ikna etmişti. Tekne, Fransız destroyeri La Combattante tarafından batırıldı.
1935'te Reichsmarine , Kriegsmarine olarak yeniden adlandırıldı . Almanya'nın bir denizaltı filosuna sahip olması Versailles Antlaşması ile yasaklanmıştı . İngiliz-Alman Donanma Anlaşması 1935 denizaltı izin ve o denizaltı filosuna komuta yerleştirildi Weddigen üç tekne oluşan; U-7 ; U-8 ve; U-9 . 1 Eylül 1935'te Kapitän zur See'ye (deniz kaptanı) terfi etti .
Dönitz, Raeder'in yüzey gemilerine savaş sırasında Kriegsmarine'de öncelik verilmesi gerektiği görüşüne karşı çıktı, ancak 1935'te Dönitz, düşük hızları nedeniyle deniz ticaret savaşında U-botlarının uygunluğundan şüphe etti. Dönitz'in savaş zamanı politikasıyla bu olağanüstü tezat, 1935 İngiliz-Alman Deniz Anlaşması'nda açıklanmıştır. Anlaşma donanma tarafından iyimserlikle izlendi, Dönitz dahil. O, "Britanya, bu şartlar altında, potansiyel düşman sayısına muhtemelen dahil edilemez." Dedi. Haziran 1935'ten sonra yapılan açıklama, donanma personelinin Fransa ve Sovyetler Birliği'nin Almanya'nın tek düşmanı olacağından emin olduğu bir zamanda yapıldı. Dönitz'in ifadesi kısmen doğruydu. Britanya acil bir düşman olarak görülmüyordu, ancak donanma hala bir emperyal subay kadrosuna tutundu ve Nazi'nin kışkırtmasıyla birlikte savaşın uzak gelecekte kesin olacağını, belki de 1940'ların ortalarına kadar olmayacağını anladı.
Dönitz'in bir fotoğrafı
Dönitz, bu gemilerden daha fazlasına ihtiyaç olduğunu fark etti. O yaz sadece 26'sı görevde veya inşaat halindeydi. Denizaltı komutanlığından önceki dönemde, 1917'de kendisine hitap eden grup taktiklerini mükemmelleştirdi. Bu sırada Dönitz ilk olarak tedarik politikalarını dile getirdi. Denizaltı filosunu tercihi, çok sayıda küçük tekne üretimiydi. Diğer savaş gemilerinin aksine, U-boat'ın savaş gücü, onun görüşüne göre, makinenin ana silahı silah değil torpido olduğu için boyutuna bağlı değildi. Dönitz, daha büyük denizaltıları eleştirme eğilimindeydi ve üretim, operasyon ve taktik kullanımlarında bir takım dezavantajlar sıraladı. Dönitz, Tip VII denizaltısını ideal denizaltı olarak tavsiye etti . Tekne güvenilirdi ve 6,200 mil menzile sahipti. Değişiklikler bunu 8,700 mile uzattı.
Dönitz, Hermann Bauer'in birkaç denizaltıyı bir tüccar konvoyunun refakatçilerini alt etmek için bir Rudeltaktik (yaygın olarak "kurt sürüsü" olarak adlandırılan "paket taktiği") halinde gruplama fikrini canlandırdı . Kurt sürüsü taktiğini uygulanması, mevcut radyoların sınırlamaları nedeniyle I.Dünya Savaşı'nda zor olmuştu. Savaşlar arası yıllarda, Almanya ultra yüksek frekanslı vericiler (ukw) geliştirirken, Enigma şifreleme makinesinin iletişimi güvenli hale getirdiğine inanılıyordu. Wehrabteilung'dan (Savunma Bakanlığı) Kapitäinleutnant Wessner tarafından yazılan 1922 tarihli bir makale , gece yüzey saldırılarının başarısına ve eskortları yenmek için birden fazla botla operasyonları koordine etme ihtiyacına işaret etti. Dönitz makaleyi biliyordu ve Wessner'ın önerdiği fikirleri geliştirdi. Bu taktik, yüzeydeki bir denizaltının Asdic tarafından tespit edilememesi gibi ek bir avantaja sahipti. Dönitz, savaştan sonra hizmetinin İngilizlerin Asdic hakkındaki açıklamalarıyla sindirilmesine izin vermeyeceğini ve savaşın gidişatının onu haklı çıkardığını iddia etti. Gerçekte Dönitz, yeni teknolojinin U-boat'ı iktidarsız hale getireceğine dair 1937'ye kadar uzanan korkular taşıyordu. Dönitz, Ocak 1939'da gece saldırıları hakkındaki fikirlerini , İngilizler tarafından fark edilmediği anlaşılan Die U-Bootwaffe adlı bir kitapçıkta yayınladı. Kraliyet Donanması'nın Asdic'e olan aşırı güveni, (Asdic 2. dünya savaşı'nda ingilizler tarafından geliştirilen su altı ses dinleme cihazı kısacası anti-submarine) Amiralliği, benimsedikleri strateji ne olursa olsun denizaltılarla başa çıkabileceğini düşünmeye teşvik etti - bu konuda yanlış oldukları kanıtlandı; denizaltıların operasyonel koşullar altında bulunması ve imha edilmesi zordu.
1939'da savaşı 300 u-boot ile kazanabileceğine olan inancını dile getirdi ama ne yazık ki bu sayıya hiçbir zaman ulaşılamadı. Çünkü Nazi liderliğinin yeniden silahlanma öncelikleri temelde kara ve hava savaşına yönelikti. 1933'ten 1936'ya kadar donanmaya toplam silahlanma harcamalarının yalnızca yüzde 13'ü verildi. Mevcut Z Planına rağmen denizaltı üretimi düşük kaldı. 1935'te tersaneler 14, 1936'da 21 ve 1937'de bir denizaltı üretti. 1938'de dokuzu görevlendirildi ve 1939'da 18 denizaltı inşa edildi. İngilizler, 1939 yazı için acil durum inşaat programları planlamışlardı. En az 78 küçük refakatçi ve " Balina avcıları "nın bir çarpışma inşaat programı başlatılmıştı. Bir tarihçiye göre İngilizler, 1939'da var olan denizaltı tehdidiyle başa çıkmak için gerekli tüm makul adımları atmışlardı ve 1940'taki olaylardan önce çok sayıda denizaltıyla başa çıkmak için iyi bir konumdaydılar.
Dönitz, bir saat içinde çok daha sakin bir şekilde geri dönmek için konferanstan ayrıldı. Subaylarına, "Düşmanımızı tanıyoruz. Bugün bu düşmanla yüzleşebilecek bir silaha ve liderliğe sahibiz. Savaş uzun sürecek; ama her biri görevini yerine getirirse kazanacağız" dedi. Dönitz'in sadece 57 u-boot'u vardı; Bunlardan 27'si Alman üslerinden Atlantik Okyanusu'na ulaşma yeteneğine sahipti . Küçük bir inşaat programı halihazırda devam etmekteydi, ancak denizaltıların sayısı 1941 sonbaharına kadar belirgin bir şekilde artmadı.
Dönitz'in ilk büyük eylemi, aynı gün içinde İngiliz yolcu gemisi Athenia'nın batmasının üstünü örtmesi oldu . Uluslararası görüş ve ABD ile ilişkilere son derece duyarlı olan yüzden fazla sivilin ölümü zarar vericiydi. Dönitz, geminin bir Alman denizaltısı tarafından batırıldığı gerçeğini bastırdı. Komutanın, geminin silahlı olduğuna gerçekten inandığına dair açıklamasını kabul etti. Dönitz, denizaltının seyir defterinden nişan alınmasını emretti. Dönitz, 1946'ya kadar kapağı kabul etmedi.
Dönitz ve Raeder, savaşın patlak vermesi üzerine Z Planının ölümünü kabul etti. U-boot programı, 1939'da hayatta kalan tek bölüm olacaktı. Her ikisi de, planlanan denizaltı üretimini ayda en az 29'a çıkarmak için Hitler ile görüştü. Önerilerin önündeki ilk engel , Dört Yıllık Plan'ın başı, Luftwaffe'nin başkomutanı ve Hitler'in gelecekteki halefi Hermann Göring'di . Göring razı olmadı ve Mart 1940'ta Raeder bu rakamı 29'dan 25'e düşürmek zorunda kaldı, ancak bu plan bile aldatıcıydı. 1940'ın ilk yarısında iki tekne teslim edildi, yılın son yarısında altıya çıkarıldı. 1941'de teslimatlar 13 Haziran'a ve ardından 20 Aralık'a yükseldi. 1941'in sonlarına kadar gemilerin sayısı hızla artmaya başladı. Eylül 1939'dan Mart 1940'a kadar 15 denizaltı kayboldu.
Dönitz ve Maket U-Boot
1 Ekim 1939'da Dönitz, Konteradmiral (arka amiral) ve "Denizaltıların Komutanı" oldu. Savaşın ilk bölümünde, Raeder ile adamlarını en iyi nereye yerleştirecekleri konusunda anlaşmazlıklara rağmen, Dönitz'e genç rütbesi için önemli bir operasyon özgürlüğü verildi.
Eylül-Aralık 1939 arasında U-botları, dokuz U-botu pahasına 755.237 gros ton karşılığında 221 gemiyi batırdı. Kuzey Atlantik'te 249.195 tonajla yalnızca 47 ticari gemi batırıldı. Dönitz, 1939'da Kurt Sürüsü operasyonlarını organize etmekte zorlandı. Bir dizi denizaltı, Atlantik'e giderken ya Kuzey Denizi'nde ya da İngiliz Kanalı'nı ağır bir şekilde savundu. Torpido arızaları, konvoy saldırıları sırasında komutanları rahatsız etti. Dönitz, Mayıs 1940'ta "İnsanların bu kadar işe yaramaz bir silaha güvenmek zorunda kaldıklarından şüpheliyim" diye yazmıştı. Müttefik savaş gemilerine yapılan en az 40 saldırıda, tek bir batma gerçekleşmedi. İstatistikler, savaşın başlamasından yaklaşık 1940 baharına kadar, hatalı Alman torpidolarının 50-60 gemiyi 300.000 GRT'ye eşit olarak kurtardığını gösteriyor.
Dönitz U-94'ün St. Nazaire'e gelişini gözlemliyor.
Dönitz, Cesur uçak gemisinin batması ile savaş gemilerine yönelik operasyonlarda cesaretlendirildi . 28 Eylül 1939'da "Britanya'nın denizaltı tehdidini ortadan kaldıracak araçlara sahip olduğu doğru değil" dedi. Dönitz tarafından yetkilendirilen "Scapa Flow Baskını" adlı özel operasyon, Günther Prien'in Royal Oak zırhlısını batıran Scapa Flow'a yaptığı saldırıdır. Saldırı çok önemli bir propaganda başarısı haline geldi.
Mayıs 1940'ta 101 gemi batırıldı. Ardından Haziran ayında 140 gemi battı; 53 tanesi Atlantik'te o ay 585.496 GRT'ye ulaştı. 1940'ın ilk altı ayı Dönitz 15 U-botlarına mal oldu. 1940'ın ortalarına kadar G7e torpidosunun güvenilirliğiyle ilgili kronik bir sorun devam etti . Norveç ve Batı Avrupa savaşları şiddetlenirken, Luftwaffe denizaltılardan daha fazla gemi batırdı . Mayıs 1940'ta Alman uçakları, Alman denizaltılarının üç katı olan 48 gemiyi (158 GRT) batırdı. Müttefiklerin Haziran 1940'ta Batı Avrupa ve İskandinavya'dan tahliyeleri, çok sayıda Müttefik savaş gemisini cezbetti ve birçok Atlantik konvoyunun Batı Yaklaşımları boyunca korumasız olarak seyahat etmesine neden oldu. Haziran 1940'tan itibaren Alman denizaltıları ağır bir ücret almaya başladı. Aynı ay Luftwaffe , önceki ayların tersine dönerek sadece 22 gemiyi (195.193 GRT) batırdı.
Almanya'nın Norveç zaferi U-bootlarına Batı Yaklaşımları dışındaki ana operasyon alanlarına çok daha yakın yeni üsler verdi. Denizaltılar, karadan radyo ile koordine edilen gruplar halinde veya 'kurt sürüsü' şeklinde faaliyet gösteriyordu. Fransa'nın düşüşünden ardından, Almanya Lorient , Brest , Aziz Nazaire ve La Pallice / La Rochelle ve Bordeaux'da yeni u-boot üsleri edindi. Ne olursa olsun, Britanya ile savaş devam etti. Amiral , planlı bir işgal olan Deniz Aslanı Operasyonuna şüpheyle bakıyordu ve uzun bir savaş bekliyordu. denizaşırı ticaretin imha yenilmesiyle İngiltere'ye karşı Alman stratejisini oldu Luftwaffe'den içinde Britanya Savaşı. Hitler, The Blitz'den memnundu ve Britanya'nın ithalatını kesti. Hızlı bir zafer umudu ortadan kalkarken Dönitz önem kazandı. Dönitz, U-boot gruplarını konvoylara karşı yoğunlaştırdı ve gece yüzeye saldırdı. Buna ek olarak, 1941'in başlarında Alman denizaltılarının sayısını aşan İtalyan denizaltıları Almanlara yardım etti. Nazi liderliğini, 1940'taki askeri zaferlerin zorlaştırdığı ve pek çok insanı İngiltere'nin mücadeleden vazgeçeceğine ikna eden U-boot yapımına öncelik vermeye ikna edemeyen Dönitz, 26 İtalyan denizaltısının kuvvetlerine konuşlandırılmasını memnuniyetle karşıladı. Dönitz, İtalyan cesaretini ve cüretini övdü, ancak eğitimlerini ve denizaltı tasarımlarını eleştirdi. Dönitz, gerekli sertlik ve disiplinden yoksun olduklarını ve bu nedenle "Atlantik'te bize pek yardımcı olmadıklarını" belirtti.
Dönitz ve İtalyan mevkidaşı Amiral Angelo Parona 1941'de
Fransız Atlantik kıyısında Alman üslerinin kurulması, hava desteği olasılığını sağladı. Uzun menzilli Focke-Wulf Fw 200 gibi az sayıdaki Alman uçağı, 1940'ın son çeyreğinde Atlantik'te çok sayıda gemiyi batırdı. Uzun vadede, Göring, donanma arasındaki işbirliğini etkilemede aşılmaz bir sorun olduğunu kanıtladı. ve Luftwaffe. 1941'in başlarında Göring izindeyken Dönitz, Hitler'e yaklaştı ve ondan donanma için tek bir bombardıman / deniz devriye birimi aldı. Göring bu kararı bozmayı başardı ve Dönitz ve Raeder, Luftwaffe kontrolünde uzman bir deniz hava komutanlığına razı olmak zorunda kaldı. Yetersiz tedarik edilen Fliegerführer Atlantik , 1941'de mütevazı bir başarı elde etti, ancak daha sonra İngiliz karşı önlemleri geliştikçe bir etki yaratamadı. Kriegsmarine ve Luftwaffe arasındaki işbirliği , savaşın sonuna kadar işlevsiz kaldı. Göring ve Reichsluftfahrtministerium'daki ( Hava Bakanlığı ) tartışılmaz pozisyonu, sınırlı dışında tüm işbirliğini engelledi.
Dönitz ve diğer subaylar 1941'de Nazi selamı verirken
U-boot filosunun 1940 ve 1941 başlarındaki başarıları, az sayıdaki yüksek eğitimli ve deneyimli savaş öncesi komutanların öncülüğünü yaptı. Otto Kretschmer , Joachim Schepke ve Günther Prien en ünlülerdi, ancak diğerleri arasında Hans Jenisch , Victor Oehrn , Engelbert Endrass , Herbert Schultze ve Hans-Rudolf Rösing vardı . Becerikli ve kusursuz bir muhakeme ile, indikleri nakliye şeritleri zayıf bir şekilde savunuluyordu. Denizaltı kuvveti yara almadan kaçmadı. Mart 1941'de birkaç gün içinde, Prien ve Schepke öldü ve Kretschmer bir mahkumdu. Hepsi bir konvoy sistemiyle savaşa düştü. Atlantik'teki tekne sayısı düşük kaldı. Mayıs 1940'ta Eylül 1939'dakinden altı daha azı vardı. Ocak 1941'de Atlantik'te sadece altı kişi vardı - savaş sırasındaki en düşük seviyedeyken hala güvenilmez torpidolardan muzdaripti. Dönitz, "en küçük isabet olasılığı" devam ederken operasyonların devam etmesi konusunda ısrar etti.
Dönitz ise u-boot'ların günlük operasyonlarında ve tüm büyük operasyonel seviye kararlarında yer aldı. Asistanı Eberhard Godt , savaş devam ederken günlük operasyonları yönetmeye bırakıldı. Dönitz, kaptanları tarafından kişisel olarak sorgulanarak lider ile lider arasında bir ilişki kurulmasına yardımcı oldu. Dönitz, bağı daha da sağlamlaştıracak hiçbir şeyi ihmal etmedi. Genellikle madalya veya ödül dağıtımı olur. Eski bir denizaltıcı olarak Dönitz, iyi bir şekilde denize açılmış, belki de asla geri dönmeyecek, ödüllendirilmeden ya da takdir edilmeden bir adamın düşüncesini düşünmekten hoşlanmıyordu. Dönitz, dekorasyonların söz konusu olduğu yerlerde bürokrasinin olmadığını ve ödüllerin "psikolojik açıdan önemli" olduğunu kabul etti.
Hadi Dönitz'in kullandığı Kurt Sürüsü taktiğine'de kısaca değinelim. Kısaca anlatmak gerekirse devriyede olan u-boot'lardan birisi düşman konvoylarına rastlayınca diğerlerine haber veriyor ve konvoya topluca saldırıyorlardı. Kurt Sürüsü taktiğinde denizaltıcılık tarihinde ilk defa yapılan toplu saldırı planı'dır.
30 Ocak 1943'te Dönitz Erich Raeder'in yerine tüm Almanya Donanmasının başına geçerek Deniz Kuvvetleri Başkomutanı Deniz Kuvvetleri Yüksek Komutanlığı ( Oberkommando der Marine ) Großadmiral (büyük amiral) olarak değiştirdi . Donanmaya yaptığı bir bildiride, denizaltıların pratik kontrolünü elinde tutma niyetini ve Hitler için sonuna kadar savaşma arzusunu açıkladı. Dönitz'in U-boot servisinin kontrolünü devredememesi, U-boot kolundaki bir zayıflık olarak yorumlandı ve Dönitz'in bir stratejistten ziyade savaşlar ve taktiklerle meşgul olan "sabırsız bir savaşçı" olduğu algısına katkıda bulundu.
Elbette İngilizler'de u-bootlara karşı önlemler aldı. Winston Churchill u-boot tehlikesine karşı savaşacak bir destroyer filosu kurulması emrini verdi ama bu emir birçok komutan tarafından eleştirildi ve çokta bir faydası görülmedi. Wermacht'ın şifreleşmeleri İngilizler tarafından çözülünce u-boot kayıplarıda yavaş yavaş artmaya başladı.
Hitler'in 11 Aralık 1941'de Amerika Birleşik Devletleri'ne savaş ilan etmesinin ardından Dönitz, Drumbeat Operasyonu'nu ( Unternehmen Paukenschlag ) gerçekleştirdi. Amerika Birleşik Devletleri'nin girişi kısa vadede Alman denizaltılarına fayda sağladı. Dönitz, Amerika ve Kanada sularında kıyıya yakın bir yere saldırmayı ve en etkili anti-U-boat sistemi olan konvoyların oluşmasını engellemeyi amaçladı. Dönitz, durum değişmeden önce Kanada ve Amerika'nın hazırlıksızlığından yararlanmaya kararlıydı.
(2).jpg/440px-Bundesarchiv_Bild_146-1976-127-06A,_Karl_D%C3%B6nitz_(cropped)(2).jpg "Bundesarchiv Bild 146-1976-127-06A, Karl Dönitz (kırpılmış) (2) .jpg")
Dönitz'in fotoğrafı
Dönitz'in planını engelleyen sorun, u bootların eksikliğiydi. Kağıt üzerinde 259'u vardı, ancak Ocak 1942'de 99'u hâlâ deniz denemelerinden geçiyordu ve 59'u filoları eğitmek için görevlendirildi ve geriye yalnızca 101'i savaş operasyonlarında kaldı. Bunlardan 35'i limanda tamir edildi, 66'sını çalışır durumda bırakarak 18'inin yakıtı azaldı ve üsse geri dönüyordu, 23'ü yakıt ve torpidoların korunması gereken bölgelere gidiyordu ve biri Akdeniz'e gidiyordu . Bu nedenle, 1 Ocak'ta Dönitz'in Atlantik'te 16–25 savaş gücü vardı (altı "Norveç operasyonları" için İzlanda'ya yakın ), üçü Arktik Okyanusu'nda , üçü Akdeniz'de ve üçü Cebelitarık'ın batısında faaliyet gösteriyordu. Dönitz, bir ilk saldırıda Amerikan sularında başarabilecekleri ile ciddi şekilde sınırlıydı.
Dönitz'in terfisi Hitler'e sonsuz sadakatini kazandırdı. Dönitz için, Hitler ona "sonunda işsizliğin ortadan kalktığı, sınıf savaşının artık ulusu parçalamadığı ve 1918 yenilgisinin utancının ortadan kalktığı bir ülkeye gerçek bir eve dönüşü" vermişti. Savaş geldiğinde Dönitz, Nazi inancına daha sıkı sıkıya bağlı hale geldi. Hitler onun vatanseverliğini, profesyonelliğini ama her şeyden önce sadakatini kabul etti. Dönitz, savaşın kaybedilmesinden çok sonra öyle kaldı. Bunu yaparken, rejimin soykırım niteliğini isteyerek görmezden geldi ve Holokost'un bilgisizliğini iddia etti.
1942'nin son çeyreğinde 69 denizaltı devreye alınarak, 212'si çalışır durumda olmak üzere toplam sayı 393'e çıkarıldı. Dönitz hiçbir zaman Denizaltı sayısından tatmin olmadı. Ayrıca 1942 yılı U-Bootların en iyi zamanlarıydı. Öyle ki hedeflenenin üstünde gemiler batırılıyordu ve Britanya'da ham madde açığı başlamıştı. Dönitz hiçbir zaman 300 u-boot'a sahip olamayacaktı ama bu kısıtlı sayısına rağmen muhteşem denilebilecek başarı ile toplamda 13.5 milyon civarı groston'a denk gemi batırılacaktı.
Soldan sağa: Kluge , Himmler , Dönitz (büyük amiralinin sopasıyla) ve Keitel , Hans Hube'nin cenazesinde, 1944
1943, savaşta Dönitz için devam eden taktik başarısıyla başladı. Ocak ayında Convoy TM 1 neredeyse yok edildi. Bir konvoydaki 100.000 ton yakıt kaybı, savaşın en yıkıcı kayıp yüzdesini temsil ediyordu - dokuz tankerden sadece ikisi limana ulaştı. Dönitz ve adamlarının yenilgisine kadar kıta Avrupa'sına amfibi iniş yapılamayacağı kabul edildi.
Şubat 1943'te Müttefik savunmalarının gücü Dönitz için uğursuz bir işaretti. Konvoy HX 224 savaşı, İzlanda'dan gelen hava kuvvetlerinin müdahalesi ile sona erdi. Dönitz, SC 118'e saldırmak için 20 u-boot gönderdi ve her iki taraf da ağır kayıplara uğradı - üç U-bot için 11 tüccar artı dört hasar gördü. Bu, "her iki tarafın da Atlantik savaşının en zorlu savaşlarından biri olarak gördüğü şeydi."
Mart ayında, Convoy SC 121 , iki devriye hattındaki 31 U-botu tarafından saldırıya uğradı. Dönitz için savaşın en başarılı savaşıydı. savaş konvoylar HX 229 / SC 122 kapsayan, 40 U-boot ile büyük konvoy savaş oldu. Her operasyon başarılı oldu, ancak hepsi orta Atlantik'te yapıldı. Müttefik kayıpları Mart 1943'te zirveye ulaştı. Amirallik daha sonra konuyla ilgili bir rapor yayınladı; "Almanlar, Mart 1943'ün ilk yirmi gününde olduğu gibi, yeni dünya ile eski arasındaki iletişimi kesintiye uğratmaya hiç bu kadar yaklaşmamıştı." Dönitz daha sonra Mart savaşlarının U-bootlarının son zaferleri olacağını kabul etti. Yeni Müttefik teknikleri, taktikleri ve teknolojisi gelgiti değiştirmeye başladı. Nisan 1943'te denizaltıların morali bir kriz noktasına ulaşıyordu. O ay Atlantik'e 98 yeni u-boot gönderildi ve eğitim kapsamlı olmasına rağmen mürettebat deneyimsizdi ve bunu gösterdi. Mart 1943'te 15 denizaltı, Nisan'da 15 denizaltı imha edildi.
Nisan ayı için Müttefik kayıpları 327.943 tonluk 56 gemiye düştü. 10-24 Mayıs 1943 tarihleri arasında Atlantik'in ortasından on konvoy geçti. 370 gemiden altısı battı; üçü başıboştu. 13 U-bot batırıldı; dördü savaş gemileriyle, yedi tanesi uçakla ve ikisi paylaşıldı. 24 Mayıs'ta Dönitz yenilgiyi kabul ettiğinde ve hayatta kalan mürettebatı savaş alanından çekince, şimdiden 33 U-botunu kaybetmişlerdi. Mayıs ayı sonunda 41'e yükseldi. Dönitz, geri çekilmenin sadece geçici olduğunu "silahlarımızın dezavantajlı olduğu bir dönemde gereksiz kayıplardan kaçınmak için" diyerek moraldeki zararı sınırlamaya çalıştı ve "Kuzey Atlantik'teki - belirleyici bölge - savaş yeniden başlayacak." Dönitz, inisiyatifi yeniden kazanmak için başka bir girişimde bulundu, ancak savaş hiçbir zaman 1943 baharında olduğu gibi aynı yoğunluk seviyesine ulaşmadı veya dengede kalmadı. Sonuç olarak, Müttefiklerin başarısı, Atlantik Savaşı. 24 Mayıs'ta Dönitz, Kara Mayıs'a son veren Atlantik operasyonlarının askıya alınmasını emretti.
Dönitz'e göre 300 u-boot olursa Almanlar tüm atlantiği kontrol altına alabilirdi ama bu sayıya hiçbir zaman ulaşılmadı. Buna rağmen savaş başından sonuna kadar 2600 gemi batırıldı. Hatta Britanya'da çok büyük hammade açığı başlamasına sebep oldular.
1943'ün sonunda kurt sürüsü dönemi sona erdi ve savaşın sonuna kadar savunmaya çekildiler.
Kuzey Almanya'da Kiel yakınlarındaki Möltenort U-Boat Anıtı . Dönitz'in komutası altında yaklaşık 30.000 adam öldü.
Bu sayı oldukça fazlaydı çünkü emri altında 40.000 kişi vardı ve 30.000 kaybedilmişti. Bu yüzden kalanların çoğunluğu savaş sonrası Alman donanmasında görev almaya devam etti
Adolf Hitler ile Führerbunker'da (1945)
Flensburg hükümetinin İngiliz birlikleri tarafından tutuklanması sırasında Karl Dönitz (ortada, uzun, koyu renk paltolu) ardından Albert Speer (çıplak başlı) ve Alfred Jodl (Speer'in sağında)
Savaşın ardından Dönitz, Müttefikler tarafından savaş esiri olarak tutuldu. Üç suçlamayla Nürnberg Mahkemelerinde büyük bir savaş suçlusu olarak suçlandı. Bir: barışa , savaş suçlarına ve insanlığa karşı suçlara karşı komplo . İki: saldırgan savaşları planlamak, başlatmak ve yürütmek . Üç: savaş kanunlarına karşı işlenen suçlar. Dönitz iddianamenin birinden suçsuz, iki ve üçüncülerinden suçlu bulundu ve 10 yıl hapis cezasına çarptırıldı.
Dönitz'in gözaltı raporu, 1945
Albert Speer , Dönitz ve Alfred Jodl
Kuzey Batı Almanya'daki Schleswig-Holstein'daki küçük Aumühle köyünde emekli oldu . Orada iki kitap üzerinde çalıştı. Onun anıları , Zehn Jahre Zwanzig Tage ( Anıları: On Yıl ve Yirmi Gün ), 1958 yılında Almanya'da yayımlanan ve ertesi yıl bir İngiliz çevirisi olan haline geldi. Bu kitap, Dönitz'in U-bot komutanı (10 yıl) ve Almanya Cumhurbaşkanı (20 gün) olarak deneyimlerini anlattı ve 24 Aralık 1980'de kalp krizi geçirerek öldü.
Hamburg'un doğusunda, Aumühle'deki mezar
Yazım buraya kadardı okuduğunuz için teşekkür ederim.
Kariyerine I. Dünya Savaşı'ndan önce Alman İmparatorluk Donanması'nda başladı. 1918'de İngiliz kuvvetleri tarafından batırıldığında UB-68'e komuta ediyordu. Sonrasında Dönitz savaş esiri olarak esir alındı. Savaş esiriyken ileride 2. dünya savaşında kullanacağı Wolfpack yani Kurt sürüsü taktiğini geliştirdi. Türkçede "grup taktiği" anlamına gelmektedir. (Bu taktiğe yazının devamında değineceğim.)
İkinci dünya savaşının başlangıcında, Kriegsmarine'de Befehlshaber der Unterseeboote (BdU) olarak bilinen kıdemli denizaltı subayıydı. 1942'de Oramiral olan ve 30 Ocak 1943'e kadar denizaltı filosu'nun başına getirildi ve neredeyse muhteşem denilecek başarılar elde etti. Ocak 1943'te Dönitz, Großadmiral (büyük amiral) rütbesine ulaştı ve Donanma Başkomutanı olarak Büyük Amiral Erich Raeder'in yerini aldı. Dönitz, Atlantik Savaşı'nda Müttefik deniz kuvvetlerinin ana düşmanıydı. 1939'dan 1943'e kadar denizaltılar etkili bir şekilde savaştı ancak Mayıs 1943'ten itibaren inisiyatifini kaybetti. Dönitz, Wehrmacht'ın (silahlı kuvvetler) diğer kolları üzerindeki baskıyı hafifletmek için denizaltılarını 1945'e kadar savaşa emretti. 648 U-boat kaybedildi - 429 kişi hayatta kalmadı. Dahası, bunlardan 215'i ilk devriyelerinde kayboldu. Denizaltılarda hizmet verecek 40.000 kişiden yaklaşık 30.000'i öldü.
Savaş sonrası soğuk savaş döneminde bile kalan kişilerin çoğunluğu görevine devam etti. Bunun sebebi denizaltı kaptanı olmak Tank kaptanı ve Uçak pilotu olmaktan daha zordu. Çünkü kaptanlar denizaltı hakkında her şeyi bilmesi gerekiyordu ve yapılması gereken her şeye kaptan karar veriyordu. Ayrıca denizaltıların karışık bir mekanizması vardır.
Eski Alman denizaltısının içi
30 Nisan 1945'te Adolf Hitler'in ölümünden sonra Hitler'in son vasiyeti ve vasiyeti gereği Dönitz, Almanya Cumhurbaşkanı ve Silahlı Kuvvetler Başkomutanı sıfatıyla Hitler'in halefi seçildi . Mayıs 1945 tarihinde 7 emreden Alfred Jodl , Harekat Kurmay Başkanı Oberkommando der Wehrmacht (OKW) imzalamayı, teslimiyet Alman aletleri de Reims, Fransa. Dönitz, 23 Mayıs'ta Müttefik güçler tarafından feshedilinceye kadar bilindiği üzere Flensburg Hükümeti'nin başı olarak kaldı .
Kendi itirafına göre Dönitz, adanmış bir Nazi ve Hitler'in destekçisiydi; Yahudi karşıtı inançlara sahipti ve Kriegsmarine subaylarının siyasi görüşlerine bağlı kalmaları konusunda ısrar etti. Savaşın ardından Dönitz, Nürnberg mahkemelerinde başlıca savaş suçlusu olarak üç suçla suçlandı: barışa karşı suç , savaş suçları ve insanlığa karşı suçlar işlemek için komplo ; saldırganlık savaşları planlamak, başlatmak ve yürütmek ; ve savaş kanunlarına karşı işlenen suçlar. İnsanlığa karşı suç işlemekten değil, barışa karşı suçlar ve savaş kanunlarına karşı savaş suçları işlemekten suçlu bulundu. On yıl hapis cezasına çarptırıldı; Serbest bırakıldıktan sonra 1980'de ölene kadar Hamburg yakınlarındaki bir köyde yaşadı.
Doğumu ve kariyeri
Oberleutnant zur I.Dünya Savaşı sırasında U-39 Nöbetçi Subayı olarak Karl Dönitz
Dönitz Grünau Berlin yakınında doğdu, 1910'da Dönitz, Kaiserliche Marine'e ("İmparatorluk Donanması") katıldı.
I. Dünya Savaşı başladı ve hafif kruvazör SMS Breslau yılında Akdeniz'de Ağustos 1914'te Breslau ve savaş kruvazörü SMS Goeben Osmanlı Donanmasına satıldı ; gemiler sırasıyla Midilli ve Yavuz Sultan Selim olarak yeniden adlandırıldı (Dönitz Midilli'de görevliydi). Yavuz ve Midilli gemisi Osmanlıya satıldığı için Dönitz 1914'den 1916'ya kadar Osmanlı Donanmasında görev aldı.22 Mart 1916'da Dönitz, Oberleutnant zur See'ye terfi etti . 1 Ekim 1916'da yürürlüğe giren denizaltı kuvvetlerine transfer talebinde bulundu. Flensburg-Mürwik'teki denizaltı okuluna gitti. U-39'da ve Şubat ayından itibaren nöbetçi subay olarak görev yaptı . 1918'den itibaren UC-25'in komutanı olarak. 2 Temmuz 1918'de Akdeniz'de faaliyet gösteren UB-68'in komutanı oldu. 4 Ekim'de teknik zorluklar yaşayan Dönitz, yüzeye çıkmak zorunda kaldı ve teknesini batırdı. İngilizler tarafından yakalandı ve Sheffield yakınlarındaki Redmires kampında hapsedildi. 1919'a kadar savaş esiri olarak kaldı ve 1920'de Almanya'ya döndü.
Karl Dönitz Osmanlı Donanmasında çalışırken ki görsel (en başta yerde oturan)
27 Mayıs 1916'da Dönitz, Alman general Erich Weber'in kızı Ingeborg Weber adında bir hemşireyle evlendi. Protestan Hıristiyan olarak yetiştirdikleri üç çocukları oldu: kızı Ursula (1917–1990) ve oğulları Klaus (1920–1944) ve Peter (1922–1943). Dönitz'in her iki oğlu da İkinci Dünya Savaşı sırasında öldürüldü. Peter, 19 Mayıs 1943'te U-954'ün Kuzey Atlantik'te batırılması sırasında öldürüldü.
Hitler, Dönitz gibi kıdemli bir subayın savaşta bir oğlunu kaybetmesi ve orduda başka oğulları olması durumunda, bu oğlunun savaştan çekilip sivil hayata dönebileceğini belirten bir politika yayınlamıştı. Peter'ın ölümünden sonra Klaus'un herhangi bir muharebe rolüne sahip olması yasaklandı ve ordudan deniz doktoru olmak için çalışmaya başlaması için izin verildi. Denize döndü ve 13 Mayıs 1944'te öldürüldü; 24. doğum gününde Selsey'e baskın yapmak için arkadaşlarını E-boat S-141'e binmesine izin vermeye ikna etmişti. Tekne, Fransız destroyeri La Combattante tarafından batırıldı.
Savaşlar arası dönem
Denizcilik kariyerine Weimar Cumhuriyeti silahlı kuvvetlerinin deniz kolunda devam etti . 10 Ocak 1921'de yeni Alman donanmasında ( Vorläufige Reichsmarine ) Kapitänleutnant (teğmen) oldu . Dönitz komuta torpido botları bir haline Korvettenkapitän Eylül 1933 1 Kasım 1928 on 1 (teğmen-komutanı), o oldu Fregattenkapitän kruvazörü komuta konulmuştur, 1934 yılında eğitimci olarak bir yıl boyunca dünya seyahatine çıktı. Eğitecekleri arasında Türkiye Donanma'sıda vardı.1935'te Reichsmarine , Kriegsmarine olarak yeniden adlandırıldı . Almanya'nın bir denizaltı filosuna sahip olması Versailles Antlaşması ile yasaklanmıştı . İngiliz-Alman Donanma Anlaşması 1935 denizaltı izin ve o denizaltı filosuna komuta yerleştirildi Weddigen üç tekne oluşan; U-7 ; U-8 ve; U-9 . 1 Eylül 1935'te Kapitän zur See'ye (deniz kaptanı) terfi etti .
Dönitz, Raeder'in yüzey gemilerine savaş sırasında Kriegsmarine'de öncelik verilmesi gerektiği görüşüne karşı çıktı, ancak 1935'te Dönitz, düşük hızları nedeniyle deniz ticaret savaşında U-botlarının uygunluğundan şüphe etti. Dönitz'in savaş zamanı politikasıyla bu olağanüstü tezat, 1935 İngiliz-Alman Deniz Anlaşması'nda açıklanmıştır. Anlaşma donanma tarafından iyimserlikle izlendi, Dönitz dahil. O, "Britanya, bu şartlar altında, potansiyel düşman sayısına muhtemelen dahil edilemez." Dedi. Haziran 1935'ten sonra yapılan açıklama, donanma personelinin Fransa ve Sovyetler Birliği'nin Almanya'nın tek düşmanı olacağından emin olduğu bir zamanda yapıldı. Dönitz'in ifadesi kısmen doğruydu. Britanya acil bir düşman olarak görülmüyordu, ancak donanma hala bir emperyal subay kadrosuna tutundu ve Nazi'nin kışkırtmasıyla birlikte savaşın uzak gelecekte kesin olacağını, belki de 1940'ların ortalarına kadar olmayacağını anladı.
Dönitz'in bir fotoğrafı
Dönitz, bu gemilerden daha fazlasına ihtiyaç olduğunu fark etti. O yaz sadece 26'sı görevde veya inşaat halindeydi. Denizaltı komutanlığından önceki dönemde, 1917'de kendisine hitap eden grup taktiklerini mükemmelleştirdi. Bu sırada Dönitz ilk olarak tedarik politikalarını dile getirdi. Denizaltı filosunu tercihi, çok sayıda küçük tekne üretimiydi. Diğer savaş gemilerinin aksine, U-boat'ın savaş gücü, onun görüşüne göre, makinenin ana silahı silah değil torpido olduğu için boyutuna bağlı değildi. Dönitz, daha büyük denizaltıları eleştirme eğilimindeydi ve üretim, operasyon ve taktik kullanımlarında bir takım dezavantajlar sıraladı. Dönitz, Tip VII denizaltısını ideal denizaltı olarak tavsiye etti . Tekne güvenilirdi ve 6,200 mil menzile sahipti. Değişiklikler bunu 8,700 mile uzattı.
Dönitz, Hermann Bauer'in birkaç denizaltıyı bir tüccar konvoyunun refakatçilerini alt etmek için bir Rudeltaktik (yaygın olarak "kurt sürüsü" olarak adlandırılan "paket taktiği") halinde gruplama fikrini canlandırdı . Kurt sürüsü taktiğini uygulanması, mevcut radyoların sınırlamaları nedeniyle I.Dünya Savaşı'nda zor olmuştu. Savaşlar arası yıllarda, Almanya ultra yüksek frekanslı vericiler (ukw) geliştirirken, Enigma şifreleme makinesinin iletişimi güvenli hale getirdiğine inanılıyordu. Wehrabteilung'dan (Savunma Bakanlığı) Kapitäinleutnant Wessner tarafından yazılan 1922 tarihli bir makale , gece yüzey saldırılarının başarısına ve eskortları yenmek için birden fazla botla operasyonları koordine etme ihtiyacına işaret etti. Dönitz makaleyi biliyordu ve Wessner'ın önerdiği fikirleri geliştirdi. Bu taktik, yüzeydeki bir denizaltının Asdic tarafından tespit edilememesi gibi ek bir avantaja sahipti. Dönitz, savaştan sonra hizmetinin İngilizlerin Asdic hakkındaki açıklamalarıyla sindirilmesine izin vermeyeceğini ve savaşın gidişatının onu haklı çıkardığını iddia etti. Gerçekte Dönitz, yeni teknolojinin U-boat'ı iktidarsız hale getireceğine dair 1937'ye kadar uzanan korkular taşıyordu. Dönitz, Ocak 1939'da gece saldırıları hakkındaki fikirlerini , İngilizler tarafından fark edilmediği anlaşılan Die U-Bootwaffe adlı bir kitapçıkta yayınladı. Kraliyet Donanması'nın Asdic'e olan aşırı güveni, (Asdic 2. dünya savaşı'nda ingilizler tarafından geliştirilen su altı ses dinleme cihazı kısacası anti-submarine) Amiralliği, benimsedikleri strateji ne olursa olsun denizaltılarla başa çıkabileceğini düşünmeye teşvik etti - bu konuda yanlış oldukları kanıtlandı; denizaltıların operasyonel koşullar altında bulunması ve imha edilmesi zordu.
1939'da savaşı 300 u-boot ile kazanabileceğine olan inancını dile getirdi ama ne yazık ki bu sayıya hiçbir zaman ulaşılamadı. Çünkü Nazi liderliğinin yeniden silahlanma öncelikleri temelde kara ve hava savaşına yönelikti. 1933'ten 1936'ya kadar donanmaya toplam silahlanma harcamalarının yalnızca yüzde 13'ü verildi. Mevcut Z Planına rağmen denizaltı üretimi düşük kaldı. 1935'te tersaneler 14, 1936'da 21 ve 1937'de bir denizaltı üretti. 1938'de dokuzu görevlendirildi ve 1939'da 18 denizaltı inşa edildi. İngilizler, 1939 yazı için acil durum inşaat programları planlamışlardı. En az 78 küçük refakatçi ve " Balina avcıları "nın bir çarpışma inşaat programı başlatılmıştı. Bir tarihçiye göre İngilizler, 1939'da var olan denizaltı tehdidiyle başa çıkmak için gerekli tüm makul adımları atmışlardı ve 1940'taki olaylardan önce çok sayıda denizaltıyla başa çıkmak için iyi bir konumdaydılar.
Dünya Savaşı II
1 Eylül 1939'da Almanya Polonya'yı işgal etti . İngiltere ve Fransa kısa süre sonra Almanya'ya savaş ilan etti ve II.Dünya Savaşı başladı. 3 Eylül Pazar günü Dönitz, Wilhelmshaven'da bir konferansa başkanlık etti. İngiliz Deniz Kuvvetleri Komutanlığı saat 11: 15'de "Toplam Almanya" sinyali gönderdi. B-Dienst mesajı yakaladı ve derhal Dönitz'e bildirildi. Dönitz odanın içinde dolaştı ve ekibinin defalarca "Tanrım! Öyleyse yine İngiltere ile savaştayız!" Dediğini duyduğu iddia ediliyor.Dönitz, bir saat içinde çok daha sakin bir şekilde geri dönmek için konferanstan ayrıldı. Subaylarına, "Düşmanımızı tanıyoruz. Bugün bu düşmanla yüzleşebilecek bir silaha ve liderliğe sahibiz. Savaş uzun sürecek; ama her biri görevini yerine getirirse kazanacağız" dedi. Dönitz'in sadece 57 u-boot'u vardı; Bunlardan 27'si Alman üslerinden Atlantik Okyanusu'na ulaşma yeteneğine sahipti . Küçük bir inşaat programı halihazırda devam etmekteydi, ancak denizaltıların sayısı 1941 sonbaharına kadar belirgin bir şekilde artmadı.
Dönitz'in ilk büyük eylemi, aynı gün içinde İngiliz yolcu gemisi Athenia'nın batmasının üstünü örtmesi oldu . Uluslararası görüş ve ABD ile ilişkilere son derece duyarlı olan yüzden fazla sivilin ölümü zarar vericiydi. Dönitz, geminin bir Alman denizaltısı tarafından batırıldığı gerçeğini bastırdı. Komutanın, geminin silahlı olduğuna gerçekten inandığına dair açıklamasını kabul etti. Dönitz, denizaltının seyir defterinden nişan alınmasını emretti. Dönitz, 1946'ya kadar kapağı kabul etmedi.
Dönitz ve Raeder, savaşın patlak vermesi üzerine Z Planının ölümünü kabul etti. U-boot programı, 1939'da hayatta kalan tek bölüm olacaktı. Her ikisi de, planlanan denizaltı üretimini ayda en az 29'a çıkarmak için Hitler ile görüştü. Önerilerin önündeki ilk engel , Dört Yıllık Plan'ın başı, Luftwaffe'nin başkomutanı ve Hitler'in gelecekteki halefi Hermann Göring'di . Göring razı olmadı ve Mart 1940'ta Raeder bu rakamı 29'dan 25'e düşürmek zorunda kaldı, ancak bu plan bile aldatıcıydı. 1940'ın ilk yarısında iki tekne teslim edildi, yılın son yarısında altıya çıkarıldı. 1941'de teslimatlar 13 Haziran'a ve ardından 20 Aralık'a yükseldi. 1941'in sonlarına kadar gemilerin sayısı hızla artmaya başladı. Eylül 1939'dan Mart 1940'a kadar 15 denizaltı kayboldu.
Dönitz ve Maket U-Boot
1 Ekim 1939'da Dönitz, Konteradmiral (arka amiral) ve "Denizaltıların Komutanı" oldu. Savaşın ilk bölümünde, Raeder ile adamlarını en iyi nereye yerleştirecekleri konusunda anlaşmazlıklara rağmen, Dönitz'e genç rütbesi için önemli bir operasyon özgürlüğü verildi.
Eylül-Aralık 1939 arasında U-botları, dokuz U-botu pahasına 755.237 gros ton karşılığında 221 gemiyi batırdı. Kuzey Atlantik'te 249.195 tonajla yalnızca 47 ticari gemi batırıldı. Dönitz, 1939'da Kurt Sürüsü operasyonlarını organize etmekte zorlandı. Bir dizi denizaltı, Atlantik'e giderken ya Kuzey Denizi'nde ya da İngiliz Kanalı'nı ağır bir şekilde savundu. Torpido arızaları, konvoy saldırıları sırasında komutanları rahatsız etti. Dönitz, Mayıs 1940'ta "İnsanların bu kadar işe yaramaz bir silaha güvenmek zorunda kaldıklarından şüpheliyim" diye yazmıştı. Müttefik savaş gemilerine yapılan en az 40 saldırıda, tek bir batma gerçekleşmedi. İstatistikler, savaşın başlamasından yaklaşık 1940 baharına kadar, hatalı Alman torpidolarının 50-60 gemiyi 300.000 GRT'ye eşit olarak kurtardığını gösteriyor.
Dönitz U-94'ün St. Nazaire'e gelişini gözlemliyor.
Dönitz, Cesur uçak gemisinin batması ile savaş gemilerine yönelik operasyonlarda cesaretlendirildi . 28 Eylül 1939'da "Britanya'nın denizaltı tehdidini ortadan kaldıracak araçlara sahip olduğu doğru değil" dedi. Dönitz tarafından yetkilendirilen "Scapa Flow Baskını" adlı özel operasyon, Günther Prien'in Royal Oak zırhlısını batıran Scapa Flow'a yaptığı saldırıdır. Saldırı çok önemli bir propaganda başarısı haline geldi.
Mayıs 1940'ta 101 gemi batırıldı. Ardından Haziran ayında 140 gemi battı; 53 tanesi Atlantik'te o ay 585.496 GRT'ye ulaştı. 1940'ın ilk altı ayı Dönitz 15 U-botlarına mal oldu. 1940'ın ortalarına kadar G7e torpidosunun güvenilirliğiyle ilgili kronik bir sorun devam etti . Norveç ve Batı Avrupa savaşları şiddetlenirken, Luftwaffe denizaltılardan daha fazla gemi batırdı . Mayıs 1940'ta Alman uçakları, Alman denizaltılarının üç katı olan 48 gemiyi (158 GRT) batırdı. Müttefiklerin Haziran 1940'ta Batı Avrupa ve İskandinavya'dan tahliyeleri, çok sayıda Müttefik savaş gemisini cezbetti ve birçok Atlantik konvoyunun Batı Yaklaşımları boyunca korumasız olarak seyahat etmesine neden oldu. Haziran 1940'tan itibaren Alman denizaltıları ağır bir ücret almaya başladı. Aynı ay Luftwaffe , önceki ayların tersine dönerek sadece 22 gemiyi (195.193 GRT) batırdı.
Almanya'nın Norveç zaferi U-bootlarına Batı Yaklaşımları dışındaki ana operasyon alanlarına çok daha yakın yeni üsler verdi. Denizaltılar, karadan radyo ile koordine edilen gruplar halinde veya 'kurt sürüsü' şeklinde faaliyet gösteriyordu. Fransa'nın düşüşünden ardından, Almanya Lorient , Brest , Aziz Nazaire ve La Pallice / La Rochelle ve Bordeaux'da yeni u-boot üsleri edindi. Ne olursa olsun, Britanya ile savaş devam etti. Amiral , planlı bir işgal olan Deniz Aslanı Operasyonuna şüpheyle bakıyordu ve uzun bir savaş bekliyordu. denizaşırı ticaretin imha yenilmesiyle İngiltere'ye karşı Alman stratejisini oldu Luftwaffe'den içinde Britanya Savaşı. Hitler, The Blitz'den memnundu ve Britanya'nın ithalatını kesti. Hızlı bir zafer umudu ortadan kalkarken Dönitz önem kazandı. Dönitz, U-boot gruplarını konvoylara karşı yoğunlaştırdı ve gece yüzeye saldırdı. Buna ek olarak, 1941'in başlarında Alman denizaltılarının sayısını aşan İtalyan denizaltıları Almanlara yardım etti. Nazi liderliğini, 1940'taki askeri zaferlerin zorlaştırdığı ve pek çok insanı İngiltere'nin mücadeleden vazgeçeceğine ikna eden U-boot yapımına öncelik vermeye ikna edemeyen Dönitz, 26 İtalyan denizaltısının kuvvetlerine konuşlandırılmasını memnuniyetle karşıladı. Dönitz, İtalyan cesaretini ve cüretini övdü, ancak eğitimlerini ve denizaltı tasarımlarını eleştirdi. Dönitz, gerekli sertlik ve disiplinden yoksun olduklarını ve bu nedenle "Atlantik'te bize pek yardımcı olmadıklarını" belirtti.
Dönitz ve İtalyan mevkidaşı Amiral Angelo Parona 1941'de
Fransız Atlantik kıyısında Alman üslerinin kurulması, hava desteği olasılığını sağladı. Uzun menzilli Focke-Wulf Fw 200 gibi az sayıdaki Alman uçağı, 1940'ın son çeyreğinde Atlantik'te çok sayıda gemiyi batırdı. Uzun vadede, Göring, donanma arasındaki işbirliğini etkilemede aşılmaz bir sorun olduğunu kanıtladı. ve Luftwaffe. 1941'in başlarında Göring izindeyken Dönitz, Hitler'e yaklaştı ve ondan donanma için tek bir bombardıman / deniz devriye birimi aldı. Göring bu kararı bozmayı başardı ve Dönitz ve Raeder, Luftwaffe kontrolünde uzman bir deniz hava komutanlığına razı olmak zorunda kaldı. Yetersiz tedarik edilen Fliegerführer Atlantik , 1941'de mütevazı bir başarı elde etti, ancak daha sonra İngiliz karşı önlemleri geliştikçe bir etki yaratamadı. Kriegsmarine ve Luftwaffe arasındaki işbirliği , savaşın sonuna kadar işlevsiz kaldı. Göring ve Reichsluftfahrtministerium'daki ( Hava Bakanlığı ) tartışılmaz pozisyonu, sınırlı dışında tüm işbirliğini engelledi.
Dönitz ve diğer subaylar 1941'de Nazi selamı verirken
U-boot filosunun 1940 ve 1941 başlarındaki başarıları, az sayıdaki yüksek eğitimli ve deneyimli savaş öncesi komutanların öncülüğünü yaptı. Otto Kretschmer , Joachim Schepke ve Günther Prien en ünlülerdi, ancak diğerleri arasında Hans Jenisch , Victor Oehrn , Engelbert Endrass , Herbert Schultze ve Hans-Rudolf Rösing vardı . Becerikli ve kusursuz bir muhakeme ile, indikleri nakliye şeritleri zayıf bir şekilde savunuluyordu. Denizaltı kuvveti yara almadan kaçmadı. Mart 1941'de birkaç gün içinde, Prien ve Schepke öldü ve Kretschmer bir mahkumdu. Hepsi bir konvoy sistemiyle savaşa düştü. Atlantik'teki tekne sayısı düşük kaldı. Mayıs 1940'ta Eylül 1939'dakinden altı daha azı vardı. Ocak 1941'de Atlantik'te sadece altı kişi vardı - savaş sırasındaki en düşük seviyedeyken hala güvenilmez torpidolardan muzdaripti. Dönitz, "en küçük isabet olasılığı" devam ederken operasyonların devam etmesi konusunda ısrar etti.
Dönitz ise u-boot'ların günlük operasyonlarında ve tüm büyük operasyonel seviye kararlarında yer aldı. Asistanı Eberhard Godt , savaş devam ederken günlük operasyonları yönetmeye bırakıldı. Dönitz, kaptanları tarafından kişisel olarak sorgulanarak lider ile lider arasında bir ilişki kurulmasına yardımcı oldu. Dönitz, bağı daha da sağlamlaştıracak hiçbir şeyi ihmal etmedi. Genellikle madalya veya ödül dağıtımı olur. Eski bir denizaltıcı olarak Dönitz, iyi bir şekilde denize açılmış, belki de asla geri dönmeyecek, ödüllendirilmeden ya da takdir edilmeden bir adamın düşüncesini düşünmekten hoşlanmıyordu. Dönitz, dekorasyonların söz konusu olduğu yerlerde bürokrasinin olmadığını ve ödüllerin "psikolojik açıdan önemli" olduğunu kabul etti.
Hadi Dönitz'in kullandığı Kurt Sürüsü taktiğine'de kısaca değinelim. Kısaca anlatmak gerekirse devriyede olan u-boot'lardan birisi düşman konvoylarına rastlayınca diğerlerine haber veriyor ve konvoya topluca saldırıyorlardı. Kurt Sürüsü taktiğinde denizaltıcılık tarihinde ilk defa yapılan toplu saldırı planı'dır.
30 Ocak 1943'te Dönitz Erich Raeder'in yerine tüm Almanya Donanmasının başına geçerek Deniz Kuvvetleri Başkomutanı Deniz Kuvvetleri Yüksek Komutanlığı ( Oberkommando der Marine ) Großadmiral (büyük amiral) olarak değiştirdi . Donanmaya yaptığı bir bildiride, denizaltıların pratik kontrolünü elinde tutma niyetini ve Hitler için sonuna kadar savaşma arzusunu açıkladı. Dönitz'in U-boot servisinin kontrolünü devredememesi, U-boot kolundaki bir zayıflık olarak yorumlandı ve Dönitz'in bir stratejistten ziyade savaşlar ve taktiklerle meşgul olan "sabırsız bir savaşçı" olduğu algısına katkıda bulundu.
Elbette İngilizler'de u-bootlara karşı önlemler aldı. Winston Churchill u-boot tehlikesine karşı savaşacak bir destroyer filosu kurulması emrini verdi ama bu emir birçok komutan tarafından eleştirildi ve çokta bir faydası görülmedi. Wermacht'ın şifreleşmeleri İngilizler tarafından çözülünce u-boot kayıplarıda yavaş yavaş artmaya başladı.
Hitler'in 11 Aralık 1941'de Amerika Birleşik Devletleri'ne savaş ilan etmesinin ardından Dönitz, Drumbeat Operasyonu'nu ( Unternehmen Paukenschlag ) gerçekleştirdi. Amerika Birleşik Devletleri'nin girişi kısa vadede Alman denizaltılarına fayda sağladı. Dönitz, Amerika ve Kanada sularında kıyıya yakın bir yere saldırmayı ve en etkili anti-U-boat sistemi olan konvoyların oluşmasını engellemeyi amaçladı. Dönitz, durum değişmeden önce Kanada ve Amerika'nın hazırlıksızlığından yararlanmaya kararlıydı.
(2).jpg/1280px-Bundesarchiv_Bild_146-1976-127-06A,_Karl_D%C3%B6nitz_(cropped)(2).jpg "Bundesarchiv Bild 146-1976-127-06A, Karl Dönitz (kırpılmış) (2) .jpg")
Dönitz'in fotoğrafı
Dönitz'in planını engelleyen sorun, u bootların eksikliğiydi. Kağıt üzerinde 259'u vardı, ancak Ocak 1942'de 99'u hâlâ deniz denemelerinden geçiyordu ve 59'u filoları eğitmek için görevlendirildi ve geriye yalnızca 101'i savaş operasyonlarında kaldı. Bunlardan 35'i limanda tamir edildi, 66'sını çalışır durumda bırakarak 18'inin yakıtı azaldı ve üsse geri dönüyordu, 23'ü yakıt ve torpidoların korunması gereken bölgelere gidiyordu ve biri Akdeniz'e gidiyordu . Bu nedenle, 1 Ocak'ta Dönitz'in Atlantik'te 16–25 savaş gücü vardı (altı "Norveç operasyonları" için İzlanda'ya yakın ), üçü Arktik Okyanusu'nda , üçü Akdeniz'de ve üçü Cebelitarık'ın batısında faaliyet gösteriyordu. Dönitz, bir ilk saldırıda Amerikan sularında başarabilecekleri ile ciddi şekilde sınırlıydı.
Dönitz'in terfisi Hitler'e sonsuz sadakatini kazandırdı. Dönitz için, Hitler ona "sonunda işsizliğin ortadan kalktığı, sınıf savaşının artık ulusu parçalamadığı ve 1918 yenilgisinin utancının ortadan kalktığı bir ülkeye gerçek bir eve dönüşü" vermişti. Savaş geldiğinde Dönitz, Nazi inancına daha sıkı sıkıya bağlı hale geldi. Hitler onun vatanseverliğini, profesyonelliğini ama her şeyden önce sadakatini kabul etti. Dönitz, savaşın kaybedilmesinden çok sonra öyle kaldı. Bunu yaparken, rejimin soykırım niteliğini isteyerek görmezden geldi ve Holokost'un bilgisizliğini iddia etti.
1942'nin son çeyreğinde 69 denizaltı devreye alınarak, 212'si çalışır durumda olmak üzere toplam sayı 393'e çıkarıldı. Dönitz hiçbir zaman Denizaltı sayısından tatmin olmadı. Ayrıca 1942 yılı U-Bootların en iyi zamanlarıydı. Öyle ki hedeflenenin üstünde gemiler batırılıyordu ve Britanya'da ham madde açığı başlamıştı. Dönitz hiçbir zaman 300 u-boot'a sahip olamayacaktı ama bu kısıtlı sayısına rağmen muhteşem denilebilecek başarı ile toplamda 13.5 milyon civarı groston'a denk gemi batırılacaktı.
Soldan sağa: Kluge , Himmler , Dönitz (büyük amiralinin sopasıyla) ve Keitel , Hans Hube'nin cenazesinde, 1944
1943, savaşta Dönitz için devam eden taktik başarısıyla başladı. Ocak ayında Convoy TM 1 neredeyse yok edildi. Bir konvoydaki 100.000 ton yakıt kaybı, savaşın en yıkıcı kayıp yüzdesini temsil ediyordu - dokuz tankerden sadece ikisi limana ulaştı. Dönitz ve adamlarının yenilgisine kadar kıta Avrupa'sına amfibi iniş yapılamayacağı kabul edildi.
Şubat 1943'te Müttefik savunmalarının gücü Dönitz için uğursuz bir işaretti. Konvoy HX 224 savaşı, İzlanda'dan gelen hava kuvvetlerinin müdahalesi ile sona erdi. Dönitz, SC 118'e saldırmak için 20 u-boot gönderdi ve her iki taraf da ağır kayıplara uğradı - üç U-bot için 11 tüccar artı dört hasar gördü. Bu, "her iki tarafın da Atlantik savaşının en zorlu savaşlarından biri olarak gördüğü şeydi."
Mart ayında, Convoy SC 121 , iki devriye hattındaki 31 U-botu tarafından saldırıya uğradı. Dönitz için savaşın en başarılı savaşıydı. savaş konvoylar HX 229 / SC 122 kapsayan, 40 U-boot ile büyük konvoy savaş oldu. Her operasyon başarılı oldu, ancak hepsi orta Atlantik'te yapıldı. Müttefik kayıpları Mart 1943'te zirveye ulaştı. Amirallik daha sonra konuyla ilgili bir rapor yayınladı; "Almanlar, Mart 1943'ün ilk yirmi gününde olduğu gibi, yeni dünya ile eski arasındaki iletişimi kesintiye uğratmaya hiç bu kadar yaklaşmamıştı." Dönitz daha sonra Mart savaşlarının U-bootlarının son zaferleri olacağını kabul etti. Yeni Müttefik teknikleri, taktikleri ve teknolojisi gelgiti değiştirmeye başladı. Nisan 1943'te denizaltıların morali bir kriz noktasına ulaşıyordu. O ay Atlantik'e 98 yeni u-boot gönderildi ve eğitim kapsamlı olmasına rağmen mürettebat deneyimsizdi ve bunu gösterdi. Mart 1943'te 15 denizaltı, Nisan'da 15 denizaltı imha edildi.
Nisan ayı için Müttefik kayıpları 327.943 tonluk 56 gemiye düştü. 10-24 Mayıs 1943 tarihleri arasında Atlantik'in ortasından on konvoy geçti. 370 gemiden altısı battı; üçü başıboştu. 13 U-bot batırıldı; dördü savaş gemileriyle, yedi tanesi uçakla ve ikisi paylaşıldı. 24 Mayıs'ta Dönitz yenilgiyi kabul ettiğinde ve hayatta kalan mürettebatı savaş alanından çekince, şimdiden 33 U-botunu kaybetmişlerdi. Mayıs ayı sonunda 41'e yükseldi. Dönitz, geri çekilmenin sadece geçici olduğunu "silahlarımızın dezavantajlı olduğu bir dönemde gereksiz kayıplardan kaçınmak için" diyerek moraldeki zararı sınırlamaya çalıştı ve "Kuzey Atlantik'teki - belirleyici bölge - savaş yeniden başlayacak." Dönitz, inisiyatifi yeniden kazanmak için başka bir girişimde bulundu, ancak savaş hiçbir zaman 1943 baharında olduğu gibi aynı yoğunluk seviyesine ulaşmadı veya dengede kalmadı. Sonuç olarak, Müttefiklerin başarısı, Atlantik Savaşı. 24 Mayıs'ta Dönitz, Kara Mayıs'a son veren Atlantik operasyonlarının askıya alınmasını emretti.
Dönitz'e göre 300 u-boot olursa Almanlar tüm atlantiği kontrol altına alabilirdi ama bu sayıya hiçbir zaman ulaşılmadı. Buna rağmen savaş başından sonuna kadar 2600 gemi batırıldı. Hatta Britanya'da çok büyük hammade açığı başlamasına sebep oldular.
1943'ün sonunda kurt sürüsü dönemi sona erdi ve savaşın sonuna kadar savunmaya çekildiler.
Kuzey Almanya'da Kiel yakınlarındaki Möltenort U-Boat Anıtı . Dönitz'in komutası altında yaklaşık 30.000 adam öldü.
Bu sayı oldukça fazlaydı çünkü emri altında 40.000 kişi vardı ve 30.000 kaybedilmişti. Bu yüzden kalanların çoğunluğu savaş sonrası Alman donanmasında görev almaya devam etti
Son Almanya Cumhurbaşkanı
30 Nisan 1945'te Adolf Hitler intihar etti ve Göebels cumhurbaşkanı oldu ama 1 günlük başkanlığının ardından intihar etti. En son cumhurbaşkanı Dönitz oldu. Amiral Hans-Georg von Friedeburg , kriegsmarine başkomutanı olarak Dönitz'in yerine geçti. Dönitz 4 Mayıs 1945'te Dönitz, tüm denizaltılara savaş operasyonlarını durdurma ve limana geri dönme veya Müttefik donanma gemilerine teslim olma emri verdi.
Adolf Hitler ile Führerbunker'da (1945)
Flensburg hükümetinin İngiliz birlikleri tarafından tutuklanması sırasında Karl Dönitz (ortada, uzun, koyu renk paltolu) ardından Albert Speer (çıplak başlı) ve Alfred Jodl (Speer'in sağında)
Savaşın ardından Dönitz, Müttefikler tarafından savaş esiri olarak tutuldu. Üç suçlamayla Nürnberg Mahkemelerinde büyük bir savaş suçlusu olarak suçlandı. Bir: barışa , savaş suçlarına ve insanlığa karşı suçlara karşı komplo . İki: saldırgan savaşları planlamak, başlatmak ve yürütmek . Üç: savaş kanunlarına karşı işlenen suçlar. Dönitz iddianamenin birinden suçsuz, iki ve üçüncülerinden suçlu bulundu ve 10 yıl hapis cezasına çarptırıldı.
Dönitz'in gözaltı raporu, 1945
Albert Speer , Dönitz ve Alfred Jodl
Serbest kalışı ve sonraki hayatı
Dönitz, 1 Ekim 1956'da serbest bırakıldı. Burada ise serbest kaldığı görüntü var:Kuzey Batı Almanya'daki Schleswig-Holstein'daki küçük Aumühle köyünde emekli oldu . Orada iki kitap üzerinde çalıştı. Onun anıları , Zehn Jahre Zwanzig Tage ( Anıları: On Yıl ve Yirmi Gün ), 1958 yılında Almanya'da yayımlanan ve ertesi yıl bir İngiliz çevirisi olan haline geldi. Bu kitap, Dönitz'in U-bot komutanı (10 yıl) ve Almanya Cumhurbaşkanı (20 gün) olarak deneyimlerini anlattı ve 24 Aralık 1980'de kalp krizi geçirerek öldü.
Hamburg'un doğusunda, Aumühle'deki mezar
Yazım buraya kadardı okuduğunuz için teşekkür ederim.
