- Katılım
- 9 Ocak 2014
- Mesajlar
- 7.583
- Makaleler
- 10
- Çözümler
- 9
2 nedeni var bunu önermemin.İki türlü de aynı olmuyor mu?
İlk nedeni şu; her yeni dili öğrenirken üzerinde ek bir bıkkınlık olması muhtemel. Mesela İspanyolca öğrenirken hevesim vardı çünkü kız arkadaşım İspanyoldu. Fransızca öğrenmeye bir anda karar verdiğimde eğer bu 2 dilden de bir şeyler bilmiyor ve karma bazı mantıklar yürüterek öğrenimimi kolaylaştırmamış olsaydı muhtemelen devam etmezdim. Bu arada belirteyim; Fransızca öğretmenim de kız arkadaşım oldu. Mesela 4. yabancı dil olarak Almanca öğreneyim dedim, bıraktım çünkü eski hevesim yok. Her yeni dil, özel bir ilgin olmadığı sürece daha fazla külfet yaratıyor çünkü dil öğrenim "süreci" kolay değil.
Diğer nedeni ise şu; Fransızca'da maalesef ekstra bıkkınlık verecek şeyler var. Aksan kullanımı İspanyolca'dan daha fazla öneme sahip çünkü aksan işaretlerini doğru koyamazsan 1 kelimenin 3 farklı anlamı olabiliyor. Fransızca'da bu aksanlara göre telaffuz da epey değişiyor. Liyazonlar ayrı bir dinleme zorluğu oluşturuyor ve bazı kelimeler olumlu/olumsuz anlamına göre farklı telaffuz edilebiliyor. Üstelik bunlar gramerde olmayan farklılıklar, mesela "plus" kelimesi karşılaştırmalarda "plüz" olarak okunurken, olumsuz anlam için kullandığında "plü" diye telaffuz ediliyor çoğu bölgede. Okunmayan sessiz harfler ise, sonrasında gelen sesli harfle başlayan kelimelere göre liyazonla telaffuz edilebiliyor. Bunlardan dolayı direkt Fransızca öğrenmek istediğinde daha fazla bıkkınlık yaşaman mümkün. İspanyolca'da ise okuma, yazma ve aksan kuralları Franzıcaya göre daha kolay.
Son düzenleme: