"Yalnızlık beni tüm hayatım boyunca izledi, her yerde. Barlarda, arabalarda, kaldırımlarda, dükkanlarda, her yerde. Kaçış yok. Ben tanrının yalnız adamıyım."
Bir filmdeki söz, ve tam olarak beni anlatıyor. Hayatım boyunca hiç bir şey beceremedim, arkadaşım olmadı, sevgilim olmadı, param olmadı, derslerden iyi not alamadım, istediğim bölümü tutturamadım, ne zaman biriyle konuşsam ya benimle dalga geçti, ya dışladı, ya da umursamadı. Değişmek için çok çabaladım, ama olmadı. Hiç bir şeyin düzelmeyeceğini anladım. Boşu boşuna geçen 19 yıl. Keşke hiç doğmasaydım. Psikiyatrik ilaçlar da hiç bir işime yaramıyor. Dine yöneldim, ibadetlerimi eksiksiz yaptım, göz zinası diye kadınlara bile bakmıyordum. Yine bir değişiklik olmadı. Belki de tanrı yoktur, artık hiç bir şey bilmiyorum. Çirkin, fakir ve beceriksiz birinin tekiyim. Defalarca bu tip konular açtım, yine açıyorum şuan. Niye açtığımı da bilmiyorum, belki de içimdekileri dökmek istiyorum birilerine.
