Yurt dışında yaşam kariyer ve yalnızlık çıkmazı

game developer · 23 Ağustos 2022

Arkadaşlar merhaba, bazen derin derin düşüncelere dalıyorum, bu sıralar bu durum oldukça arttı. Bu düşüncelerin genelde çoğunu çözüme kavuşturabiliyorum fakat çözüme kavuşturamadığım ve aklımı sürekli kurcalayan bir durum var. Ben bilgisayar mühendisliği okuyup yurt dışında çalışmak isteyen bir gencim. Fakat yurt dışına çıktığımda sıfırdan bir çevre yeni insanlar faklı kültürler vs. Bunlar beni korkutan etmenler değil. Beni korkutan 30-35+ yaş monotonluğu yani işler oturdu diyelim gayet güzel aylık bir geliriniz var, birkaç arkadaşınız var ama o kadar da samimi değilsiniz. Arabanız güzel, eviniz güzel, kiradasınız diyelim. Her gün işe gitmek eve gelmek, yalnızlık (ki bu yalnızlık Türkiye'de de olacak bu yaşlarda) yani bir şeyleri paylaşacak kimi bulabilirsiniz diye düşünüyorum aklıma hiçbir kişi gelmiyor. (Ailem dışında tek tük arkadaşımla paylaşırım zaten onemli gelişmeleri) Zaten bu yaşlarda herkes evlenecek siz de evlenmezseniz büyük ihtimalle az dostla belki hiç dost olmadan kalacaksınız ve yurt dışındayken bir şeyleri paylaşabileceğiniz bir aileniz olmayacak yanınızda. Demem o ki ben yurt dışına çıkarım çıkmasına da o yaşam temposunda bir şeyleri kimle paylaşırım ailem yok kimse yok orada. Zaten insanlara da pek güvenemiyorum bu konularda, hamlelerimi paylaşmayı sevmem pek. Yani bir yerden sonra bir dost gerekecek fakat bizim buradaki gibi orada sıcak değil insanlar herkes kendi çıkarına bakıyor. (Tamam burada da öyle ama orası gerçekten beter.) Tek kalmak, iş temposunda kafayı sıyırmak, bir hayat eşi bulamamak en sonunda çıldırma seviyesine gelmekten çok korkuyorum. Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık yazdım ama daha yazabilecegim çok şey var bu konuda içim çok dolu. Sizler ne düşünüyorsunuz?
(Kendi kendime vakit geçirmeyi severim ama bir yere kadar insan bazı zamanlarda yanında birini arıyor ne kadar tek başına yetebilse de)

Zynpgn · 4 Ekim 2022

game developer dedi:
Arkadaşlar merhaba, bazen derin derin düşüncelere dalıyorum, bu sıralar bu durum oldukça arttı. Bu düşüncelerin genelde çoğunu çözüme kavuşturabiliyorum fakat çözüme kavuşturamadığım ve aklımı sürekli kurcalayan bir durum var. Ben bilgisayar mühendisliği okuyup yurt dışında çalışmak isteyen bir gencim. Fakat yurt dışına çıktığımda sıfırdan bir çevre yeni insanlar faklı kültürler vs. Bunlar beni korkutan etmenler değil. Beni korkutan 30-35+ yaş monotonluğu yani işler oturdu diyelim gayet güzel aylık bir geliriniz var, birkaç arkadaşınız var ama o kadar da samimi değilsiniz. Arabanız güzel, eviniz güzel, kiradasınız diyelim. Her gün işe gitmek eve gelmek, yalnızlık (ki bu yalnızlık Türkiye'de de olacak bu yaşlarda) yani bir şeyleri paylaşacak kimi bulabilirsiniz diye düşünüyorum aklıma hiçbir kişi gelmiyor. (Ailem dışında tek tük arkadaşımla paylaşırım zaten onemli gelişmeleri) Zaten bu yaşlarda herkes evlenecek siz de evlenmezseniz büyük ihtimalle az dostla belki hiç dost olmadan kalacaksınız ve yurt dışındayken bir şeyleri paylaşabileceğiniz bir aileniz olmayacak yanınızda. Demem o ki ben yurt dışına çıkarım çıkmasına da o yaşam temposunda bir şeyleri kimle paylaşırım ailem yok kimse yok orada. Zaten insanlara da pek güvenemiyorum bu konularda, hamlelerimi paylaşmayı sevmem pek. Yani bir yerden sonra bir dost gerekecek fakat bizim buradaki gibi orada sıcak değil insanlar herkes kendi çıkarına bakıyor. (Tamam burada da öyle ama orası gerçekten beter.) Tek kalmak, iş temposunda kafayı sıyırmak, bir hayat eşi bulamamak en sonunda çıldırma seviyesine gelmekten çok korkuyorum. Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık yazdım ama daha yazabilecegim çok şey var bu konuda içim çok dolu. Sizler ne düşünüyorsunuz?
(Kendi kendime vakit geçirmeyi severim ama bir yere kadar insan bazı zamanlarda yanında birini arıyor ne kadar tek başına yetebilse de)

Ben de aynı düşüncelerle her gün boğuşuyorum. Burda çok mu arkadaşım var hayır ama ordaki yalnızlıkla burdaki yalnızlığın aynı olmayacağını düşünüyorum. Bir yandan da artık karar vermem gerekiyor ama elim kolum bağlı öyle kararsızlıkla cebelleşiyorum. Peki şu an ne düşünüyorsun bir karar verdin mi ?

paranormaladam · 4 Ekim 2022

Zynpgn dedi:
Ben de aynı düşüncelerle her gün boğuşuyorum. Burda çok mu arkadaşım var hayır ama ordaki yalnızlıkla burdaki yalnızlığın aynı olmayacağını düşünüyorum. Bir yandan da artık karar vermem gerekiyor ama elim kolum bağlı öyle kararsızlıkla cebelleşiyorum. Peki şu an ne düşünüyorsun bir karar verdin mi ?

Efendi gibi yaşarsan hiçbir yerde yalnızlık çekmezsin. Dil, kültür vb. şeyleri öğrenip adapte olduktan sonra akıp gider. Bu süreç 1 yıl kadar sürer ama hevesinize göre değişir. 20-30 senedir Almanya'da yaşayıp iki kelime Almanca konuşamayan hanzolar var. Ayrıca orada yoğun iş temposu yok. Günde maksimum 5 saat yata yata çalışacaksın. Kendine ait bolca vaktin olacak. Bu vakitlerde dilediğin hobiyi yapıp, sosyalleşebileceğin yerlere gidip eğlenebileceksin. Hemen hemen istediğin her şeyi elde etme imkanın olacak. Burada kalmayı seçersen bunların hiçbirini yapamayacaksın.

Mesela ben günde 10 saat çalışıyorum, üstüne evde de arayıp iş kitliyorlar. İstediğim hobilerin hiçbirini yapamıyorum, arkadaşlarımla canım istediğimde dışarı çıkamıyorum çünkü para ve vakit yetmiyor. Zaten o yorgunlukla kütük gibi yığılıp kalıyorum. Üstüne sürekli endişe, stres, kaygı vs. psikolojinizin bozulmaması mümkün değil. Dünyanın en pozitif insanıydım, aklıma kötü düşünceler gelmeye başladı.

İmkanınız varsa kendinizi kurtarın. Yarını bile belirsiz bu ülkede yaşamak inanılmaz boğuyor. Erasmusa gittiğim zamanlar hayatımın en güzel zamanlarıydı. Sonra yurtdışına yerleşme imkanım da oldu fakat ailevi sorunlar yüzünden burada kalmak zorunda kaldım. Hayatım boyunca uğraşıp çabaladığım her şey elimden kayıp gitti. Asgari ücretin bir tık üstünde maaşla köle gibi çalışıp yaşamaya mecbur kaldım. Ülke düzelecek diyenlere kulak asmayın. İktidar değişse bile insanlar değişmez ve bu saçma sapan döngü devam eder.

Zembla · 4 Ekim 2022

game developer dedi:
Arkadaşlar merhaba, bazen derin derin düşüncelere dalıyorum, bu sıralar bu durum oldukça arttı. Bu düşüncelerin genelde çoğunu çözüme kavuşturabiliyorum fakat çözüme kavuşturamadığım ve aklımı sürekli kurcalayan bir durum var. Ben bilgisayar mühendisliği okuyup yurt dışında çalışmak isteyen bir gencim. Fakat yurt dışına çıktığımda sıfırdan bir çevre yeni insanlar faklı kültürler vs. Bunlar beni korkutan etmenler değil. Beni korkutan 30-35+ yaş monotonluğu yani işler oturdu diyelim gayet güzel aylık bir geliriniz var, birkaç arkadaşınız var ama o kadar da samimi değilsiniz. Arabanız güzel, eviniz güzel, kiradasınız diyelim. Her gün işe gitmek eve gelmek, yalnızlık (ki bu yalnızlık Türkiye'de de olacak bu yaşlarda) yani bir şeyleri paylaşacak kimi bulabilirsiniz diye düşünüyorum aklıma hiçbir kişi gelmiyor. (Ailem dışında tek tük arkadaşımla paylaşırım zaten onemli gelişmeleri) Zaten bu yaşlarda herkes evlenecek siz de evlenmezseniz büyük ihtimalle az dostla belki hiç dost olmadan kalacaksınız ve yurt dışındayken bir şeyleri paylaşabileceğiniz bir aileniz olmayacak yanınızda. Demem o ki ben yurt dışına çıkarım çıkmasına da o yaşam temposunda bir şeyleri kimle paylaşırım ailem yok kimse yok orada. Zaten insanlara da pek güvenemiyorum bu konularda, hamlelerimi paylaşmayı sevmem pek. Yani bir yerden sonra bir dost gerekecek fakat bizim buradaki gibi orada sıcak değil insanlar herkes kendi çıkarına bakıyor. (Tamam burada da öyle ama orası gerçekten beter.) Tek kalmak, iş temposunda kafayı sıyırmak, bir hayat eşi bulamamak en sonunda çıldırma seviyesine gelmekten çok korkuyorum. Kusura bakmayın biraz uzun ve karışık yazdım ama daha yazabilecegim çok şey var bu konuda içim çok dolu. Sizler ne düşünüyorsunuz?
(Kendi kendime vakit geçirmeyi severim ama bir yere kadar insan bazı zamanlarda yanında birini arıyor ne kadar tek başına yetebilse de)

Aynı alanda okuyorum niyetlerimizde hemen hemen aynıda bütün her şeyi çözdük, yurt dışına gittik, dil öğrendik, iş bulduk, düzen kurduk geriye bir tek yalnızlık ve orta yaş sendromumu kaldı? İmkanların ne durumda bilmiyorum ama yanlış noktaları kafana takıyorsun. Ya da kafaya takmak için bir şeyler arıyorsun. Bahsettiğin şeyler çözülür iş olsun para olsun aileni yanına alır ya da remote çalışırsın.

Tisy · 4 Ekim 2022

Merhabalar, bu yurtdisi ozellikle de Amerika'da yalnizlik sorunu var bu dogru. Aile kursan bile yalnizsin sadece sen ve kredin var diyeyim ben sana

Calisacaksin zaten 30 yillik bir mortgage(Ev Odemesi) almis oluyorsun uzerine ve bunu bitirene kadar omrun geciyor. Monoton diye dusunursen isin zor, cunku sonuna kadar monoton bir yasam bu. Yapabilecegin en iyisi birikimini akillica yapip o Mortgage'in bittiginde evini her seyini satip kendi memleketine emekliligine donersin fazla kafa yormana gerek yok. Sen once bi' disari cik bakalim o zaman bu nasil bir zaman bu nasil bir yasam dersin kendi kendine

Parasi degerli bir ulkede yasadin mi istedigin yere yillik izninde tatile de gidersin aileni de gorursun kafaya takma.

game developer · 5 Ekim 2022

Zembla dedi:
Aynı alanda okuyorum niyetlerimizde hemen hemen aynıda bütün her şeyi çözdük, yurt dışına gittik, dil öğrendik, iş bulduk, düzen kurduk geriye bir tek yalnızlık ve orta yaş sendromumu kaldı? İmkanların ne durumda bilmiyorum ama yanlış noktaları kafana takıyorsun. Ya da kafaya takmak için bir şeyler arıyorsun. Bahsettiğin şeyler çözülür iş olsun para olsun aileni yanına alır ya da remote çalışırsın.

(İmkanlarım normalin bir tık üstü denebilir. ) Dostum asıl düşünülmesi gereken şeyler bunlar değil mi zaten? Oraya gidersem bir daha dönmemek üzere giderim yani ilk 8 yıldan sonrasını düşünmek lazım gittiğim taktirde(ki gitmek istediğimi ya da gideceğimi açıkça belirttim)Dil iş vs. sorun değil ben orada da kendimi kanıtlayabileceğimi düşünüyorum. 3.adımı attıktan sonra 4.adımı atarken uçurumdan yuvarlanmak istemiyorum anlayacağın. Ayrıca aile konusunda onların Türkiye'deki düzenlerini bırakıp geleceklerini, bence neredeyse hiçbir Türk aile düzenini bırakıp gitmez, hiç sanmıyorum. Ayrıca evet o aralar biraz fazla serbest zamanım vardı daha doğrusu düşünmeye plan yapmaya zamanım vardı o yüzden bir 15 -25 yıllık hayat planı yaptım.

Zynpgn dedi:
Ben de aynı düşüncelerle her gün boğuşuyorum. Burda çok mu arkadaşım var hayır ama ordaki yalnızlıkla burdaki yalnızlığın aynı olmayacağını düşünüyorum. Bir yandan da artık karar vermem gerekiyor ama elim kolum bağlı öyle kararsızlıkla cebelleşiyorum. Peki şu an ne düşünüyorsun bir karar verdin mi ?

Yok ya önümde bir 3-4 yıl daha zaman var benim o açıdan biraz daha rahatım. Net bir kararım yok şu anlık, duruma göre en iyi opsiyonu seçeceğim.

Yurt dışında yaşam kariyer ve yalnızlık çıkmazı

Ayrıntılı düzenleme

game developer

Kilopat

Zynpgn

Decapat

paranormaladam

Picopat

Zembla

Hectopat

Tisy

Kilopat

game developer

Kilopat

Benzer konular

Yeni konular

Yeni mesajlar

Gizliliğinize önem veriyoruz