Kekemelik nasıl geçer?

Merhabalar. 15 yaşında fakat 4 yaşından beri kekeme olan birisi olarak bende yüzlerce yere gittim. İzmir, Ankara, İstanbul falan her yere gittik. Zamanında Mercedes almak yerine bu tür eğitim yerlerine gittiğimizi söyler ailem. 1 yıl önce bir yere gittik ismi Armoni, İzmirde. Heceleyerek, uzatarak ve yavaş konuşarak bu problemi yendirtiyorlar. Ben gittim tabiki başta yaradı kendi adımı diyemezken o dediklerini yaparak kendimi ifade etmeyi ve sosyalleşmeye başladım -nasıl desem bilmiyorum ben ağır kekemeliktim yani Ke Ke Ke kekemeliği boşver bende hiç kelime çıkmazdı- başta iyiydim sonra saldım, daha kötü oldum. Şimdi gene başladım. İsterseniz ayrıntılı anlatırım. Bu problemi yenersek hayatımızın en büyük dağını aşacağımızı düşündüğüm için ben 15 tatilden itibaren günde 6 saatimi bunlara vermeye çalışçam, sizide davet ederim.
Çok sevinirim hocam. Bende ağır yok aslında. Sadece cümlelere başlarken zorlanıyorum, duraksıyorum. Birde kelimelerin ilk harflerinde. Diyaframım da sorun olduğunu düşünüyorum. Yani nefes alırken ve konuşurken sorun yaşıyorum. Yeter ki bu durum bitsin, her şeyi yaparım.

@GeleceğinDoktoru @OnePC
Hocam mahsuru yoksa anlatır mısınız kekemelik neden ve nasıl oldu?
Hocam ben doğdum doğalı böyleyim. Yani hep böyleyim. Küçükken nasıl olduğumu pek hatırlamıyorum. Bazen iyi konuşurken, bazen de çok kötü oluyorum. Bazen içime çok kapanıyorum. Bu durum liseye kadar çok zordu. Lise de arkadaşlarım bana hep saygı durdu ve duruyor. Birkaç kişi haricinde. Yani benim ki sonradan olma falan değil. Çok kötü de değilim, çok iyi de değilim. Tahtaya kalkıp birşey okuyamam örneğin. Kendimi kasınca çok daha duraksıyorum. Bu süreçte yanımda kimse olmadığı için işim iyice zor. Aslında yanım da bir tek Müslüm Baba var. Onun şarkılarını dinliyorum sürekli. O bana çok iyi geliyor. Ben bir tek sıkıntılarımı onun şarkılarını dinleyerek, düşünerek çözebiliyorum.
 
Çok sevinirim hocam. Bende ağır yok aslında. Sadece cümlelere başlarken zorlanıyorum, duraksıyorum. Birde kelimelerin ilk harflerinde. Diyaframım da sorun olduğunu düşünüyorum. Yani nefes alırken ve konuşurken sorun yaşıyorum. Yeter ki bu durum bitsin, her şeyi yaparım.
Hocam zaten cümleten sorunumuz bu. Gittiğim eğitim yerinde 100 kişi ile de eğitim yaptım 10 kişi ile de ve bu kekemeliğin başında tikler, alışkanlıklar ve ilk harfler sorun oluyor. Bazısı başını yukarı kaldırmaya çalışıyor konuşurken, bazısı gözünü çok kırpıyor bazısı ise konuşurken ayaklarını ellerini kasıyor falan. Ben gözlerimi çok kırpan ve ister istemez söylemek için kendimi zorlarken biraz kasılan birisiydim bu tabiki insanı yoruyor sizde yoruluyorsunuzdur konuştuktan sonra. Kelimenin başı yani ilk harfleri söyleyebilmek bu işin temeli olduğu için yavaş konuşmak ve ritimli konuşmak önemli. Hecelemek ve uzatmak tabiki zor size burdan anlatmam imkansız hemde hecelemeyi. Uzatmayı sonraki cümlede anlatacağım. Mmmmesela bbbu ttttür uuuzatarak rrrrahatça kkonuşabilirsin. Bu cümleyi sesli bir şekilde benim yazdığım gibi okumayı dene bence okuyabilirsin. B ve k harfini uzatmakta zorlanabilirsin tabiki çünkü ağızın kapalı falan diyoruz. Falan dedim çünkü ağızımızın nasıl harf çıkardığını bilmiyoruz. Bana eğitimde ilk hafta eğitime alışmam için ayna kullanmamı önerdiler. Aynanın karşısında yavaşça konuşarak ağızımın çıkardığı harfleri tanıdım. A harfinde ağızımızı açarak diyoruz, k harfini yanlara biraz yay gibi uzanarak diyoruz. Bu harflerin ağızımızda oluşturduğu şekilleri tanıyarak uzatmayı başarabiliyoruz. Heceleyerek konuşmayıda anlatayım tek mesajta sizide bekletmeyim. Me mesela bu şe şe şekilde ko konuşarak ra ra rahatça ko konuşabilirsin bence. Önceki gibi bunuda sesli bir şekilde oku ve bence okuyabilirsin, ben ilk seferde zorlandım doğal olarak fakat olabilir seninki hafif. 2 li ve 3 lü heceleme yöntemleri var burda ve direk hızlı bir şekilde hecelemicez nasıl anlatayım bilmiyorum. Yani hızlı bir şekilde değil yavaş bir şekilde fakat farklı kelimeler olarak değil, bunu isterseniz deneyin kesin bir şekilde konuşursam size kötü bir şey demiş olurum eğitimci özen göstermişti bu işe çünkü. Bunları kitap okuyarak önce kitapta alışkanlık sonra ailede sonra dışarıda en sonda zaten sen buna alıştığın için zorlandığın zamanlarda yapacaksın. Mesela kitap okurken ben ilk 5 dakika boyunca şöyle okurum. Bbbunun gi-gibi o-o-okumaya çççalışırım vve bbbuna ke-kendimi a-alıştırırım. Sonra 3 kelimede bir falan yaparım ki dinlensin beynim, yorucu birşey uzatmak ve hecelemek çünkü -20 dakika boyunca hiç durmadan yapınca başımın ağrıdığını hatırlıyorum- yani ingilizcede kelime ezberlemek gibi bu iş. Bir kelimeyi 10 kere okursun sonraki gün 1 kez okursun ve aklından çıkmaz o. Kekemeliktede böyle ben şimdi 2 ay çabalasam gene eski "profesyönel kekeme" olurum. Kekemeliği kontrol etmeye profesyönel kekemelik deniyor. Bu durumda stres ve heyecan azaltıcı ilaçlar kullandım tabiki. Yavaş konuşmayı ve uuuzatmayı oturtunca iş çok kolaylaşıyor. Sorunuz varsa detaylı anlatırım.
Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
bu video mesela normal konuşmak. Bu ritimde okuyarak deneyebilirsiniz.
 
Valla hocam şu anda benden daha mutlu olduğunuza çok sevindim. Babamın aslında tepkisini merak ediyorum. Yani bazen değişik cevaplar verebiliyor. Örneğin, sen bunu kendin isteyerek yapıyorsun diyor, bu senin elinde olan birşey diyor. Bazen de eğer iyi olmak istiyorsan istediğin yere götürürüm diyor. Yani bu sefer ne tepki verecek bilmiyorum. Umarım birkaç ay sonra bu konuya döndüğümde akıcı bir şekilde olarak dönerim. En büyük isteğim bu.
Güzel tepki vereceğine inanıyorum hocam. Bugün soramadım seni kusura bakma derbi vardı heyecandan yazamadım.
 
Arkadaşlar merhaba. 15 yaşındayım ve kekeme birisiyim. Çok yok ama yine de zorlanmalar yaşıyorum maalesef. Küçükken birkaç kere bununla ilgili yerlere gittik ama pek etkisi olmadı açıkçası. Bazen çok iyi konuşuyorum, bazen çok kötü. Sınıfta bildiğim soruları yapmıyorum, yapamadım diyorum ve geçiştiriyorum. Hocalar da bazen düşük not veriyorlar. Bununla ilgili yerler buldum aslında. Ama ileme gitmek istediğimi söyleyemiyorum. Çünkü çoğu kişiye anlatıyorlar gittiğimizi. Anlatmayın diyorum, ama anlamıyorlar. Kimseye söylemeyelim falan diyorum yine dinlemiyorlar. Evde kitap okuyorum bazen aynanın karşısında, ama gidip yine anlatıyorlar. Onlar yokken okumaya çalışıyorum. Ailem bu konu hakkında konuşurken sanki yanlarında hiç yokmuşum gibi düşünmeden konuşuyorlar. Ama artık gerçekten bunun bitmesini istiyorum. Maddi durumumuz iyi. Ama yine de gerekirse bilgisayarımı da telefonumu da satarım ama yine de bitsin istiyorum. Sizce biter mi? Ne kadar süre de biter? Bitse de tam mı biter? O kadar kafam da soru var ki. Cevaplarınızı bekliyorum arkadaşlar. Şimdiden teşekkürler.

Bu arada yazmayı unutmuşum da. İlkokul ve ortaokul da sıkıntılar çektim. Ama lise de hiç öyle olmadı. Herkes birbirine karşı çok saygılı. Kilolusunu da kısasına da kimse bir şey demiyor. Bana da zaten demiyorlar. Çok az soran oluyor sadece. Kursuna falan gittin mi diye o kadar. Üniversite de umarım böyle devam eder de ama ben yine de artık bu durum tamamen bitsin istiyorum.

Bitermi hiç bilmiyorum ama kesinlikle genç birisin bu yaşta psikolojik olarak etkilenmen kötü bir durum psikolojik destek al bence öncelikle bu etkilendiğin kekemelik sorununu atlatmak için onun ile barışık olmayı denemelisin bunun için psikolojik destek al geri kalanı hakkında bilgim yok yardımcı olabildiysem ne mutlu bana.
 
Bitermi hiç bilmiyorum ama kesinlikle genç birisin bu yaşta psikolojik olarak etkilenmen kötü bir durum psikolojik destek al bence öncelikle bu etkilendiğin kekemelik sorununu atlatmak için onun ile barışık olmayı denemelisin bunun için psikolojik destek al geri kalanı hakkında bilgim yok yardımcı olabildiysem ne mutlu bana.
Hocam sorun da bu zaten. Gencim, dışarı çıkamıyorum, arkadaş ortamım var ama çok yok. Yani bende isterim gezmeyi, sosyalleşmeyi ama olmuyor. Şu yaşa kadar bir kız arkadaşım bile olmadı. Kim neden baksın ki bana ? Bu belayla nasıl barışık olurum ki ? Ailemi terapiyi ikna edemezken psikolog işine hiç giremem maalesef.
 
Hocam sorun da bu zaten. Gencim, dışarı çıkamıyorum, arkadaş ortamım var ama çok yok. Yani bende isterim gezmeyi, sosyalleşmeyi ama olmuyor. Şu yaşa kadar bir kız arkadaşım bile olmadı. Kim neden baksın ki bana? Bu belayla nasıl barışık olurum ki? Ailemi terapiyi ikna edemezken psikolog işine hiç giremem maalesef.

O zaman yapman gereken akışına bırakmak olur ergenliğin verdiği isyankarlıkla beraber bir savaş içinde olduğunu düşünüyorum denenleri takmamalısın ya da görmezden gelmelisin diyeyim.
 
O zaman yapman gereken akışına bırakmak olur ergenliğin verdiği isyankarlıkla beraber bir savaş içinde olduğunu düşünüyorum denenleri takmamalısın ya da görmezden gelmelisin diyeyim.
Şimdi babamla görüştüm. Tepkisi iyi oldu yani. Seni istediğin yere götürürüm diyor konuşma için. Annemle biraz tartıştık o kadar. Söylenenleri görmezden gelsem de yine ister istemez canım sıkılıyor. Yeni insanlarla tanışmak istemiyorum artık bu durum yüzünden maalesef.
 
Arkadaşlar merhaba. 15 yaşındayım ve kekeme birisiyim. Çok yok ama yine de zorlanmalar yaşıyorum maalesef. Küçükken birkaç kere bununla ilgili yerlere gittik ama pek etkisi olmadı açıkçası. Bazen çok iyi konuşuyorum, bazen çok kötü. Sınıfta bildiğim soruları yapmıyorum, yapamadım diyorum ve geçiştiriyorum. Hocalar da bazen düşük not veriyorlar. Bununla ilgili yerler buldum aslında. Ama ileme gitmek istediğimi söyleyemiyorum. Çünkü çoğu kişiye anlatıyorlar gittiğimizi. Anlatmayın diyorum, ama anlamıyorlar. Kimseye söylemeyelim falan diyorum yine dinlemiyorlar. Evde kitap okuyorum bazen aynanın karşısında, ama gidip yine anlatıyorlar. Onlar yokken okumaya çalışıyorum. Ailem bu konu hakkında konuşurken sanki yanlarında hiç yokmuşum gibi düşünmeden konuşuyorlar. Ama artık gerçekten bunun bitmesini istiyorum. Maddi durumumuz iyi. Ama yine de gerekirse bilgisayarımı da telefonumu da satarım ama yine de bitsin istiyorum. Sizce biter mi? Ne kadar süre de biter? Bitse de tam mı biter? O kadar kafam da soru var ki. Cevaplarınızı bekliyorum arkadaşlar. Şimdiden teşekkürler.

Bu arada yazmayı unutmuşum da. İlkokul ve ortaokul da sıkıntılar çektim. Ama lise de hiç öyle olmadı. Herkes birbirine karşı çok saygılı. Kilolusunu da kısasına da kimse bir şey demiyor. Bana da zaten demiyorlar. Çok az soran oluyor sadece. Kursuna falan gittin mi diye o kadar. Üniversite de umarım böyle devam eder de ama ben yine de artık bu durum tamamen bitsin istiyorum.

25 yaşımdayım, bende sen gibiydim geçmesini umdum yıllarca, tedavisi yok maalesef. Böyle yaşamaya mahkumuz.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı