Çevremden aşırı etkileniyorum

Mhg3436

Hectopat
Katılım
26 Haziran 2022
Mesajlar
1.202
Çözümler
7
Yer
Türkiye, İstanbul , Silivri
Daha fazla  
Sistem Özellikleri
AMD Ryzen 5 5600
Asus RTX 4060
Asus Prime A520M-K
Corsair 8 GB 3200 mhz (2x)
Bitfenix Flow 600+ 80 Tempered Glass 3.0 Usb Port
Kingston 1 TB M.2 Ssd 3500MB okuma
LG 24GN60R - B 144 hz Full HD IPS Gaming Monitör
Cinsiyet
Erkek
Meslek
Öğrenci
Arkadaşlar, hepinize iyi akşamlar. Direkt konuya başlamak gerekirse çevremden aşırı etkileniyorum.
Mesela sınıf arkadaşımla tartışınca ya da birbirimizi engelleyince hep kendimi kötü hissediyorum. O gün ve sonraki zamanlarda sürekli onu/o olayı düşünüyorum. Yatarken, okuldayken, duştayken vb. Ya da hafif tartışınca, arkadaşım kırılmasın diye veya aramız bozulmasın diye, hatam olmamasına rağmen özür diliyorum, "Kırıldın mı?" diye soruyorum.
Hayatımda hiç ciddi kavga etmedim. Rastgele birisiyle tartışmaya ya da kavga etmeye başlayınca gözlerim hemen dolmaya başlıyor, kendimi tutamıyorum. Sonrasında ise benimle dalga geçiyorlar, "Bebe misin? Ağlıyorsun." vb. şeyler söylüyorlar. Artık kendimi iyice kötü hissetmeye başladım. Hemen bir olayda gözlerimin dolması, yukarıdaki gibi kavga veya tartışma yaşadığımda sürekli onu düşünüp mutsuz olmam beni çok rahatsız ediyor.
Sınıfta hiç kendi dengim arkadaşım yok. Rehberlik beni çağırdı ama ona bile anlatamadım. Ama birisi gelip bana ciddi şekilde, "Kanka, sana ne oldu? Nasıl hissediyorsun?" diye sorsa cidden ağlarım. O kadar doldum ve bunu kimseye anlatamıyorum. En azından sizinle paylaşmak istedim...
Hayır diyemiyorum. Sınıfta acayip bir hiyerarşi var. Eğer birine "hayır" dersem, onunla takılan diğer arkadaşları da benimle konuşmayacak ve daha da asosyal olacağım. Kendimden iyice utanmaya başladım. Sürekli kendime, "Tipin rezalet, kilon fazla, dana mısın sen?" diye eleştirilerde bulunuyorum. Resmen "sad edit"lerdeki gibi oldum.
Size sormak istediğim: Bir kavgada kendimi nasıl tutabilirim? Yaşadığım tartışmayı nasıl aklımdan çıkarabilirim? Nasıl hayır diyebilirim? Kendimi kendime nasıl sevdiririm?

Teşekkürler. 😐
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Arkadaşlar, hepinize iyi akşamlar. Direkt konuya başlamak gerekirse çevremden aşırı etkileniyorum.
Mesela sınıf arkadaşımla tartışınca ya da birbirimizi engelleyince hep kendimi kötü hissediyorum. O gün ve sonraki zamanlarda sürekli onu/o olayı düşünüyorum. Yatarken, okuldayken, duştayken vb. Ya da hafif tartışınca, arkadaşım kırılmasın diye veya aramız bozulmasın diye, hatam olmamasına rağmen özür diliyorum, "Kırıldın mı?" diye soruyorum.
Hayatımda hiç ciddi kavga etmedim. Rastgele birisiyle tartışmaya ya da kavga etmeye başlayınca gözlerim hemen dolmaya başlıyor, kendimi tutamıyorum. Sonrasında ise benimle dalga geçiyorlar, "Bebe misin? Ağlıyorsun." vb. şeyler söylüyorlar. Artık kendimi iyice kötü hissetmeye başladım. Hemen bir olayda gözlerimin dolması, yukarıdaki gibi kavga veya tartışma yaşadığımda sürekli onu düşünüp mutsuz olmam beni çok rahatsız ediyor.
Sınıfta hiç kendi dengim arkadaşım yok. Rehberlik beni çağırdı ama ona bile anlatamadım. Ama birisi gelip bana ciddi şekilde, "Kanka, sana ne oldu? Nasıl hissediyorsun?" diye sorsa cidden ağlarım. O kadar doldum ve bunu kimseye anlatamıyorum. En azından sizinle paylaşmak istedim...
Hayır diyemiyorum. Sınıfta acayip bir hiyerarşi var. Eğer birine "hayır" dersem, onunla takılan diğer arkadaşları da benimle konuşmayacak ve daha da asosyal olacağım. Kendimden iyice utanmaya başladım. Sürekli kendime, "Tipin rezalet, kilon fazla, dana mısın sen?" diye eleştirilerde bulunuyorum. Resmen "sad edit"lerdeki gibi oldum.
Size sormak istediğim: Bir kavgada kendimi nasıl tutabilirim? Yaşadığım tartışmayı nasıl aklımdan çıkarabilirim? Nasıl hayır diyebilirim? Kendimi kendime nasıl sevdiririm?

Teşekkürler. 😐
Tek yol takmamak yani, yokmuş gibi varsaymak ya da arayı bozmak. Yaşını bilmiyorum ama yaş baş aldıkça iyice insanlardan soğur hale geliyorsun bazen, bunlar -eğer ki ergenliğin zirvesindeysen- olması olağan hususlar, zamanla geçer merak etme.
 
Tek yol takmamak yani, yokmuş gibi varsaymak ya da arayı bozmak. Yaşını bilmiyorum ama yaş baş aldıkça iyice insanlardan soğur hale geliyorsun bazen, bunlar -eğer ki ergenliğin zirvesindeysen- olması tabi(olağan) hususlar, zamanla geçer merak etme.
Hocam takmıyorum ama hep aklımda oluyor. Derslerime odaklanamıyorum bile. Yaşım 16
 
Hocam takmıyorum ama hep aklımda oluyor. Derslerime odaklanamıyorum bile. Yaşım 16
16 ise farklı şeylere odaklan, Ben Aralık'ta 18'e gireceğim. Benim arkadaş grubum vardı, küstüm kafam rahat. Sen küs demiyorum ama başka şeylere odaklan bir de dimdik dur, olumsuz duyguları bir engelmiş gibi gör.
 
16 ise farklı şeylere odaklan, Ben Aralık'ta 18'e gireceğim. Benim arkadaş grubum vardı, küstüm kafam rahat. Sen küs demiyorum ama başka şeylere odaklan bir de dimdik dur, olumsuz duyguları bir engelmiş gibi gör.
İnşallah hocam, resmen hayatım çevreye bağlı😔
 
Benim de öyle bir nevi okulda. Birçok istemediğimiz, anlaşamadığımız insanla haşır neşir oluyoruz çünkü.
Birde normal konuştuğum haşır neşir olduğum insanın bir anda engelleyip gitmesi gerçekten kafamın ortasında ağaç gibi takılıyor. Yaşadığım olaylar, o kişiyle konuşmadığım sürece kaset çalar gibi kafamda dönüp dönüp duruyor.
 
Arkadaşlar, hepinize iyi akşamlar. Direkt konuya başlamak gerekirse çevremden aşırı etkileniyorum.
Mesela sınıf arkadaşımla tartışınca ya da birbirimizi engelleyince hep kendimi kötü hissediyorum. O gün ve sonraki zamanlarda sürekli onu/o olayı düşünüyorum. Yatarken, okuldayken, duştayken vb. Ya da hafif tartışınca, arkadaşım kırılmasın diye veya aramız bozulmasın diye, hatam olmamasına rağmen özür diliyorum, "Kırıldın mı?" diye soruyorum.
Hayatımda hiç ciddi kavga etmedim. Rastgele birisiyle tartışmaya ya da kavga etmeye başlayınca gözlerim hemen dolmaya başlıyor, kendimi tutamıyorum. Sonrasında ise benimle dalga geçiyorlar, "Bebe misin? Ağlıyorsun." vb. şeyler söylüyorlar. Artık kendimi iyice kötü hissetmeye başladım. Hemen bir olayda gözlerimin dolması, yukarıdaki gibi kavga veya tartışma yaşadığımda sürekli onu düşünüp mutsuz olmam beni çok rahatsız ediyor.
Sınıfta hiç kendi dengim arkadaşım yok. Rehberlik beni çağırdı ama ona bile anlatamadım. Ama birisi gelip bana ciddi şekilde, "Kanka, sana ne oldu? Nasıl hissediyorsun?" diye sorsa cidden ağlarım. O kadar doldum ve bunu kimseye anlatamıyorum. En azından sizinle paylaşmak istedim...
Hayır diyemiyorum. Sınıfta acayip bir hiyerarşi var. Eğer birine "hayır" dersem, onunla takılan diğer arkadaşları da benimle konuşmayacak ve daha da asosyal olacağım. Kendimden iyice utanmaya başladım. Sürekli kendime, "Tipin rezalet, kilon fazla, dana mısın sen?" diye eleştirilerde bulunuyorum. Resmen "sad edit"lerdeki gibi oldum.
Size sormak istediğim: Bir kavgada kendimi nasıl tutabilirim? Yaşadığım tartışmayı nasıl aklımdan çıkarabilirim? Nasıl hayır diyebilirim? Kendimi kendime nasıl sevdiririm?

Teşekkürler. 😐
İnsanları takmamak ve düşünmemek, çok düşünen insan mutlu olamaz zaten.
 
İnsanları takmamak ve düşünmemek, çok düşünen insan mutlu olamaz zaten.
Hocam elimde olan bir şey değil ki, dediğim gibi kaset çalar gibi aklımda dönüp dönüp duruyor.
 
Hocam elimde olan bir şey değil ki, dediğim gibi kaset çalar gibi aklımda dönüp dönüp duruyor.
Aslında bir doktora gitmenizde fayda var eğer istemsizce ve düşüncelerinize tersse, normal bir şey değil. Damdan düşenin halini damdan düşen anlarmış o hesap. -yani ben de yaşadım kısacası- Bir psikoloğa veya psikiyatriste gitmenizde fayda var, büyük ihtimal obsesyonlar - takıntılı düşünceler- beyninizde takılı kalmış, elinizde olan bir şey değil çünkü zihin istiyor bunu otomatik.
 

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı