Çevremden aşırı etkileniyorum

Beyninizde takılı kalmış, elinizde olan bir şey değil çünkü zihin istiyor bunu otomatik.

Aynen öyle hocam, tam tespit. Lakin bir yandan da okulun rehberlikçisi yanına çağırdı ama rahat olamadım, utanıyorum gibi bir şey. Anlatamıyorum...
 
Dostum seni çok iyi anlıyorum umarım bir çözüm yolu bulabiliriz.
İnsanları takmamak ve düşünmemek, çok düşünen insan mutlu olamaz zaten.
Söylemek çok basit geliyor.

Hiç tanımadığım insanların duygularını bile düşünüyorum istemeden, o kadar berbat bir his ki kendin hariç herkesin duygularını önemsemek.
 
Dostum seni çok iyi anlıyorum umarım bir çözüm yolu bulabiliriz.

Söylemek çok basit geliyor.

Hiç tanımadığım insanların duygularını bile düşünüyorum istemeden, o kadar berbat bir his ki kendin hariç herkesin duygularını önemsemek.
İnşallah çözüm yolu bulabilirim çünkü çok bunaldım ve dediğiniz gibi bunu yaşamayan kişiye basit gelir.
 
Aynen öyle hocam, tam tespit. Lakin bir yandan da okulun rehberlikçisi yanına çağırdı ama rahat olamadım, utanıyorum gibi bir şey. Anlatamıyorum...
Tanımadığın insanlara dertlerini anlatmak her zaman daha kolaydır. Etik bir davranış mı tartışılır ama ileride çok işin düşmeyecek sürekli denk gelmediğin birine derdini anlatabilirsin, mesela rehberlik öğretmenin de bunlardan biri. Benim ortaokuldaki rehberlikçim her şeyi derse bağlıyordu, eğer öyle yaparsa dinlemene bile gerek yok.
 
Hiç tanımadığım insanların duygularını bile düşünüyorum istemeden, o kadar berbat bir his ki kendin hariç herkesin duygularını önemsemek.

Gerçekten bende o durumdayım. Kendim hariç herkesi düşünüyorum. Hayır filan diyemiyorun, hep altta kalıyorum. Aman o kırılır mı, aman o bana küsermi filan filan...
 
Birde şunu ekleyeyim ben bir ay sonra 20 yaşına gireceğim. Bu düşüncelerin yaşla ilgisi olduğunu düşünmüyorum. Çevrem sürekli bir psikoloğa görün diyor fakat bu konuyu aileme açtığımda pek iyi olmayan şeyler söylüyorlar. Kimse sana senin düşüncelerin kadar zarar veremez, eğer düşüncelerini kontrol edebilirsen bunların da üstesinden gelebilirsin, ben daha öğrenemedim düşüncelerimi kontrol etmeyi.
 
Tanımadığın insanlara dertlerini anlatmak her zaman daha kolaydır. Etik bir davranış mı tartışılır ama ileride çok işin düşmeyecek sürekli denk gelmediğin birine derdini anlatabilirsin, mesela rehberlik öğretmenin de bunlardan biri. Benim ortaokuldaki rehberlikçim her şeyi derse bağlıyordu, eğer öyle yaparsa dinlemene bile gerek yok.

Ders dışında konuşmak mümkün değil benim rehber öğretmenimle... Yani belki anlatabilinir de çok anlar mı ya da dinler mi bilmem. Genellikle he he diyerek işte normal ergenlikten geldiğini filan diyor.
 
Bir de normal konuştuğum haşır neşir olduğum insanın bir anda engelleyip gitmesi gerçekten kafamın ortasında ağaç gibi takılıyor. Yaşadığım olaylar, o kişiyle konuşmadığım sürece kaset çalar gibi kafamda dönüp dönüp duruyor.

Kendi başına zaman geçirebilmeyi eğlenmeyi dene eğlenmek için kaliteli zaman için birine ihtiyacın yok hobiler edin kendine,yapacak önemli işlerin olduğu zaman böyle şeyleri düşünemesin.
 
Konuyu aileme açtığımda pek iyi olmayan şeyler söylüyorlar.

Hocam özel bir durum yoksa pek iyi şey olmayan nedir? Çünkü bende bu konuyu aileme açmaya korkuyorum daha doğrusu çekiniyorum.
 

Bu konuyu görüntüleyen kullanıcılar

Technopat Haberler

Yeni konular

Geri
Yukarı