Zenginler imtihan olsun diye her yıl milyonlarca çocuk sefalet içinde yaşayıp ölüyor, ishal, enfeksiyon, açlıktan kırılıyor.
Yetişkinler imtihan olsun diye binlerce çocuk evlendiriliyor, 13-14 yaşında anne yapılıyor, daha kendisi kimdir, hayat nedir, dünya nedir bilmeden.
Yetişkinler imtihan olsun diye her yıl milyonlarca çocuk türlü genetik bozukluklarla doğuyor. Kimi 10 gün yaşıyor, kimi 10 yıl, kimi çok daha uzun süreler türlü fiziksel ve zihinsel sıkıntılarla yaşıyor. Kimi doğuştan itibaren yürüyemiyor, kimi zihni yerinde olmasına rağmen her geçen gün kaslarının kontrolünü kaybediyor, yatakta hiçbir şey yapamaksızın ölümü bekliyor.
Birileri imtihan olsun diye her yıl milyonlarca insan şiddete, tecavüze, işkenceye maruz kalıyor.
Ben şahsen bu tip düşüncelerle baş başa kalınca, zaten pek güçlü olmayan inancımı çok yoğun bir şekilde sorguluyorum. Elbette herkesin fikri inancı kendisine. Belki benim bilmediğim düşünmediğim bir açıklaması vardır ama, bana bu düzen bir imtihan dünyası için bile adaletsiz ve acımasız geliyor sıklıkla.