1 böbreğiniz karşılığında yurt dışı

"Bekara kadın boşaması kolaydır" derler. Bu durumun ondan pek bir farkı yok. Kendi çabalarımla yurt dışına çıkarım, böyle aksiyonlara gerek yok :).
 
Bir kaç yıl sonra diğer böbrek kötüleşince artık ne dersiniz bilmiyorum . Ben şahsen gitmem çünkü sağlık olmadıktan sonra yaşamak hayat mıdır , yoksa şans mıdır ? Yurtdışına hepimiz gitmeyi isteriz ancak sağlıktan ödünç verecek kadar istemem ben .
 
Ve prangan olmazdı derken benim seçtiğim adam gelmedi ki başa ben ne yapayım?
Başta kimin olduğunun önemi kalmıyor, canını verebilecek bir tutumun olsaydı eğer, zaten prangan olmamalıydı diyorum. Canını vermek zaten verebileceğin en üst şey, onu vermeye bile hazır olsan senin özgürlüğünü kimse kısıtlayamazdı ki.
 
İşte asıl problem bu. Neden bir şeyleri feda etmek zorundayız? Bir milletin beynine nasıl işlediler bu eziklik psikolojisini? Bırak böbreği, tırnağımın ucunu vermem. Öncelikle kendimizi sevmeli, insan sağlığının değerini bilmeliyiz.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı