icasilverballers
Hectopat
Yaklaşık 2 senedir vücut geliştirmeyle uğraşıyorum. İlk zamanlar 2 aylık spor salonu deneyimim olmuştu ama dümenden yapıyordum. Tek yaptığım şey iki tane 4 kiloluk dambıl kaldırıp aynada kendime bakmaktı. Sonradan işin ciddiyetini kavrayıp düzenli yapmaya başladım. Kenarda köşede birikmiş paramla gidip bench press sehpası, Z bar, düz bar, dambıl ve plaka setleri satın aldım. 1 senedir de düzenli olarak evde spor yapıyorum ve gelişme kaydettim. Benim iki abim var, ikisi de zamanında vücut geliştirmeyle kafayı bozmuş, tabiri caizse dev gibi insanlar. Biri küçük abim, ara sıra beni çalışırken veya aynada pozlama yaparken görüp dalga geçme manasında gülüyor. Veya annem boyun kısa kalacak deyip sinirimi bozuyor. Babam ise benimle gurur duyuyor. Evde benim yüzümden kargaşa çıktığı bile oldu. Annem birçok ekipmanımı çöpe atacaktı ki son anda kurtardım. Az önce bir olay yaşandı. Annem beni pozlama yaparken gördü ve çaktırmadan da olsa güldü. Daha sonrasında abim gelip "gelişiyorsun uğraşıyorsun ama o iş o kadar kolay değil" deyip gitti. Annemin gönlü olsun diye boyumu etkilemeyecek şekilde sadece üst vücut çalışıyorum, ona rağmen yaranamıyorum. Birçok arkadaşımı spora teşvik ettim, bizzat sevdirdim yakınlaştırdım. Bunları da ailemin gözü önünde yaptım. Ama ne yaptıysam olmadı hep alay edilen ben oldum. Bu durumun önüne geçmek gibi bir niyetim yok insanların kafasını değiştirmeye uğraşacak ne vaktim var ne de sabrım. Sadece yaptığım şeyi anormal görmek yerine en azından beni rahat bırakmalarını nasıl sağlayabilirim?
mesele spor yapman kıskanılman. Bir erkeğin zirvede olduğu yerdir spor yapmak. Devam bunlara alış. 
