Ailem ve akrabalarım kardeşimin beynini yıkıyor

@Chester Bennington sanırım benziyoruz, benim de kardeşim kötü yönde gidiyordu daha doğrusu artık o hala babaanne ortamında duya duya daha fazla merak etmeye başlamıştı. Babamı ikna ettik bir tablet aldık çocuğa, şimdi boş zamanlarında ondan bir resim istiyorum veya bir karakter istiyorum onu çiziyor (yönlendirmiyorum sadece onu resim çizerken gördüm ve yeteneği var saçma videolar izlemek yerine yeteneği gelişsin diye istiyorum) sizde kardeşinizin bu tip bir hevesi isteği olduğu bir alan bulup motive edin o ortamlardan uzaklaşmasını sağlayın küçükse bile sürekli konuşun bilgilendirin yani. Zamanla düzelir sonrası zaten başlangıç zor olur çoğu şeyi yapmak istemez (videolar tatlı geliyor çocuğa) ikna edici bir şey bulun ve yaptırın, sonra kendisi de yapmak ister devam eder.
 
Farkında olmayabilir geç geliyormuş işten.

Farkında olmaması da ilgisizliğini gösterir. İşi var veya çok çalışıyor zaman ayıramıyor vs. yani tamam hayat şartları ortada anlıyorum bu durumu ama kimse içinde olduğu kötü şartları değiştirmek için çabalamıyor. Bugün özellikle İstanbul'daki işçilerin hayatı o kadar berbat o kadar vasıfsız ki işsiz kalmaktan vasıfsız işçilerle aynı ortamda olmaktan çok korkuyor ve iğreniyorum. İçlerinde kaldıkça beynim çürüyor. Çocuğunu düşünen ilgili ve bilinçli bir ebeveyn çocuğunun daha iyi şartlar altında yetişmesi için elinden geleni yapmalı. Gerekirse şehir değiştirmeli. İşini gücünü değiştirmeli. Hiçbir şey yapmadan öyle saldım çayıra mevlam kayıra deyip olanı biteni izlemek bildiğin umursamamak oluyor.
 
Ben olsam babama söylerdim özellikle sesi kalınsa yerinize halleder.
Hocam doğru dediniz, konuşacağım kesinlikle.
@Chester Bennington

Minecraft ilk sürümlerinden indirmeyi dene. Çocuklar sever oynamayı.
Benim telefonumda vardı hocam. Kardeşime ara sıra oynaması için vermeyi düşünüyorum.
Bu söylediklerinizin hepsine çözüm var. Leş aile üyeleri hariç. Maalesef ne halayı ne babaanneyi çöpe atamazsınız. Kendi kokuşmuşluklarını kardeşinize yansıtmamalarını sadece umut edebilirsiniz. Veya aile olarak direkt olarak görüşmeyi keseceksiniz. Başka çare yok.
Ben görüşmeyi kestim, rahatladım hocam. Annem için aynısını söyleyemeyeceğim, o hep onlarla birlikte.
Bu raddeye gelene kadar herhangi bir eylemde bulunmadıysa en az annesi kadar kızının durumu umrunda değildir.
Hocam babamında biraz ilgisizliği var (kardeşime bir şeyler öğretmek konusunda.) ama onu çok seviyor. İşinden dolayı maalesef gece 2, 3 gibi dönüyor genelde. Benim bile görmediğim zamanlar oluyor.

@Chester Bennington sanırım benziyoruz, benim de kardeşim kötü yönde gidiyordu daha doğrusu artık o hala babaanne ortamında duya duya daha fazla merak etmeye başlamıştı. Babamı ikna ettik bir tablet aldık çocuğa, şimdi boş zamanlarında ondan bir resim istiyorum veya bir karakter istiyorum onu çiziyor (yönlendirmiyorum sadece onu resim çizerken gördüm ve yeteneği var saçma videolar izlemek yerine yeteneği gelişsin diye istiyorum) sizde kardeşinizin bu tip bir hevesi isteği olduğu bir alan bulup motive edin o ortamlardan uzaklaşmasını sağlayın küçükse bile sürekli konuşun bilgilendirin yani. Zamanla düzelir sonrası zaten başlangıç zor olur çoğu şeyi yapmak istemez (videolar tatlı geliyor çocuğa) ikna edici bir şey bulun ve yaptırın, sonra kendisi de yapmak ister devam eder.
Benim kardeşimde anasınıfına başlayınca resim yapmaya başladı hocam. İlgilenirse o alana yönlendirmek isterim bende. Tavsiyeniz için çok teşekkürler.
 
Hocam babamında biraz ilgisizliği var (kardeşime bir şeyler öğretmek konusunda.) ama onu çok seviyor. İşinden dolayı maalesef gece 2, 3 gibi dönüyor genelde. Benim bile görmediğim zamanlar oluyor.
Ben bu durumu pek anlayamıyorum. Mesela en basitinden 12 saat çalışan insanları ele alalım. 12 saatin üstüne minimum 1-2 saat de yol var diyelim. E hadi uyudum, dinlendim. Geriye ne kaldı? Nerede yaşamak? Nerede kaldı ailemle vakit geçirmek, hayattan zevk almak? Benim de babam yıllarca 12 saat çalışıyor ve psikolojik olarak bu durumdan çok etkileniyor. Herhangi bir sohbete girme girişiminde bulunduğum zaman hemen bir şeyleri yaptığı işe bağlıyor mesela. Bu çok acı bir durum. Neredeyse hayatı yaptığı iş ve birlikte çalıştığı insanlardan ibaret olmuş. Bir insanın bu durumda kalmasına çok acıyorum. Bu insanların eşi ve çocukları da var. Böyle bir psikolojide ne kadar iyi ebeveynlik yapabilir ki?
 
Düşünmeniz çok iyi hocam. Telefonu elinden alınca veya istediği herhangi bir şeyi yapmadığınızda ağlıyorsa sıkıntı. Bağımlılık düzeyine gelmemesi lazım.
 
Ben bu durumu pek anlayamıyorum. Mesela en basitinden 12 saat çalışan insanları ele alalım. 12 saatin üstüne minimum 1-2 saat de yol var diyelim. E hadi uyudum, dinlendim. Geriye ne kaldı? Nerede yaşamak? Nerede kaldı ailemle vakit geçirmek, hayattan zevk almak? Benim de babam yıllarca 12 saat çalışıyor ve psikolojik olarak bu durumdan çok etkileniyor. Herhangi bir sohbete girme girişiminde bulunduğum zaman hemen bir şeyleri yaptığı işe bağlıyor mesela. Bu çok acı bir durum. Neredeyse hayatı yaptığı iş ve birlikte çalıştığı insanlardan ibaret olmuş. Bir insanın bu durumda kalmasına çok acıyorum. Bu insanların eşi ve çocukları da var. Böyle bir psikolojide ne kadar iyi ebeveynlik yapabilir ki?

Hocam benim babam bizimle iş konuşmuyor ama genelde sanayi gibi ortamlarda olduğu için ağzından küfür eksik olmuyor. Sürekli işten birileri arıyor onlarla konuşuyor. Saat olarak fazla çalıştığı için onda ister istemez ailevi konularda "uğraşamam" psikolojisi olduğunu düşünüyorum. Sanki her şey işten ibaretmiş gibi.

Düşünmeniz çok iyi hocam. Telefonu elinden alınca veya istediği herhangi bir şeyi yapmadığınızda ağlıyorsa sıkıntı. Bağımlılık düzeyine gelmemesi lazım.
Maalesef hepsi var hocam. :(
 
Hocam benim babam bizimle iş konuşmuyor ama genelde sanayi gibi ortamlarda olduğu için ağzından küfür eksik olmuyor. Sürekli işten birileri arıyor onlarla konuşuyor. Saat olarak fazla çalıştığı için onda ister istemez ailevi konularda "uğraşamam" psikolojisi olduğunu düşünüyorum. Sanki her şey işten ibaretmiş gibi.
Evet tabii kişiden kişiye değişir. Benim babam bizimle konuşmaya çalıştığı için öyledir belki.
 
Hocam benim babam bizimle iş konuşmuyor ama genelde sanayi gibi ortamlarda olduğu için ağzından küfür eksik olmuyor. Sürekli işten birileri arıyor onlarla konuşuyor. Saat olarak fazla çalıştığı için onda ister istemez ailevi konularda "uğraşamam" psikolojisi olduğunu düşünüyorum. Sanki her şey işten ibaretmiş gibi.


Maalesef hepsi var hocam. :(
Hocam hiçbirimiz düşünemedik ama sokağa çıksın arkadaş edinsin onlarla oynasın
 
Maalesef hepsi var hocam. :(
Yani bu saatten sonra teknolojiyle alakasını tamamen kesemezsiniz. Artık hayatın büyük bir bölümünü kapsıyor çünkü. Benim önerim bağımlılığını yönetmeniz. Yani sizin bir şey demenize gerek kalmadan kendi sorumluluklarını bilmesi lazım.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı