Yaklaşık 6-7 ay önce 2 yıldır sevdiğim kız arkadaşıma onu çok sevdiğimi artık içimde saklayamayacağımı söyledim. O da beni arkadaşı olarak gördüğünü söyledi ve reddetti. O günden beri konuşmuyorduk. Yılbaşı gecesi bir mesaj geldi." Efe merhaba, nasilsin? Belki konusmamamiz dogru olan ama ben bugün yine de yazmak istedim. Sen cok deger verdigim cok sevdigim bir insansin bu sekilde olmamiz beni uzuyor arkadasligimiz degerliydi benim icin bu sekilde olmamizda hatalarim varsa ozur dilerim. Umarim yeni yil sana cok iyi gelir umarim senin icin hayirlisi neyse onu yasarsin hep mutlu ol isterim iyi gunler". Bu mesajı görünce bir umut doğdu içime anlamsız. Belki dedim hani olur mu diye. Öyle mutlu oldum ki hayal kurarken. Uzun zamandır gorusmedigim arkadaşlarımı arayarak helallestim. Bende yazdım içimi döktüm ona. Okulda konuşalim, söyleyeceklerim var dedi. Allah'ım deliriyorum hadi oğlum Efe buldun sonunda aradığını. Uyuyamadım sabaha kadar. Kalktım hazırlandım okuldayız göz göze geliyoruz ama ne onda ne bende hareket yok. Bekledim. 5. ders bitti gel dedi konuşalım. Koridorda konuşuyoruz yürürken. Hiç de sevmem böyle şeyleri ulu orta konuşmayı. Millete carpiyorum. Görmüyorum ki kimseyi ondan başka. 7 ay olmuş konusmayalı. Çok iyi kalpli kız. Hemen konuya girmek istiyorum dedi. Dinliyorum dedim. Bizim arkadasligimiz çok iyiydi bozulmasını hiç istemiyordum. Nasıl oldu anlayamadım. Eğer seni kirdiysam çok özür dilerim dedi. Derken de gözleri dolmuş ağlayacak neredeyse. Anladım tabii içinde kalmış beni kırdığını düşünüyor içi rahatlasın diye konuşmak istemiş. Bir yıkıldım zaten anlayınca. Tamam diyorum haklısın ama içimde tutamadım daha fazla yüz yüze bakıyoruz sonuçta. İnan böylesi benim için daha iyi oldu. Sen içini ferah tut. Öyle böyle konuştuk. Gittim oturdum zil calinca sırama sesim çıkmadı. Boğazım düğümlendi. Bitti okul çıktım gittim. Içimi size döktüm eğer okuduysaniz ne mutlu. Teşekkür ederim.
Son düzenleyen: Moderatör:
