GeleceğinDoktoru
Decapat
- Katılım
- 9 Şubat 2021
- Mesajlar
- 258
16 yaşındayım. Henüz yavruyken kuzenim tarafından sahiplendiğim "charlie" isminde cinsi pointer olan bir erkek köpeğim olmuştu. İlk köpeğimdi. Gözleri doğuştan kördü. Gözleri için bir göz damlası kullanıyordum belki bir umut açılabilir diye. Damla ile tedavi olamazsa bir veterinere götürüp ameliyat ettirmeyi düşünüyordum. Babam devamlı gözleri kör olduğu için köpeğimi barınağa vereceğini dile getiriyordu, ben de her seferinde karşı çıkıyordum. Bu akşamüstü köpeğimi tanıdığı adamın birine benden habersiz bir şekilde vermiş. Çok üzüldüm, ağladım. Kolay kolay ağlamam ama bu sefer ağladım. Babanızın akademik kariyeri ne olursa olsun, hayal güçleri hep onların tabiriyle "eski zamanda" geliştiği için bu tür konularda çok cahil davranabiliyorlar. Pek anlatabileceğim bir şey kalmadı. İçimden gelenleri yazmak istedim.
