Bilgisayar mühendisiliği menuzuyum fakat işsizim

Merhabalar, herkese iyi forumlar. 23 yaşında ege üniversitesi bilgisayar mühendisliği bölümü mezunuyum. Lisede bilişim bölümü bitirdim ve Cisco belgesi aldım. Üniversite okurken de dışarıdan alabileceğim bütün bilgileri almaya çalıştım. Şu an işsizim ve yıllardır bilgisayar hayali kuruyorum. Malum pandemi dönemi ailem babamın esnaflığıyla geçiniyor ve ben de çalışacak en küçük iş bile bulamıyorum. Düşünsenize 23 yaşında elle tutulabilecek bir üniversitede okudunuz ama iş vermiyorlar çünkü referansınız denilen şey yok. Malum parti ile giren bir sürü arkadaşım var ve hepsi evlenmeyi düşünüyor.

Bense kendime iyi bir bilgisayar almanın hayallerini kuruyorum. Bir gencin bu konularda zorlanmasını doğru bulmuyorum. İyi kötü iş tutarım diye kuryelik yaptım ve 23. günümde araba çarpması ile işten çıkardılar. Alacağım parayı da motorun masrafları için dediler. İnsanların hayallerini bu kadar zor yapması çok yanlış. Diğer ülkedeki gençlere bakıp çok üzülüyorum. Örneğin kendi kuzenim, Almanya'da yaşıyor ve oradaki işi kuryelik aynı yaştayız ve bindiği arabalar, gittiği mekanlar, harcadığı paraların haddi hesabı yok. Benden daha az birim maaş alıyorken bile dizdiği bilgisayarı burada ki çoğu insan hayalini kuruyordur.

Durumun böyle olması için bu gençler ne yaptılar size? Neden Türkiye'de gençlerin çoğu yabancı ülke'deki gençleri kıskanarak, imrenerek bakıyor? Oradakiler ne yapmış olabilir de buradakiler yapmamış olabilir? Aklım almıyor gerçekten, ajitasyon gibi olduysa özür dilerim belli bir yaşa geldikten sonra bunları dışarıya aktarabileceğiniz insan sayısı çok azalıyor. Çareyi de forum da buldum ve azıcık da olsa içimi döktüm. Çok teşekkür ederim.

Sayfalarca yazsak da bir şey değişmeyecek. Aklı ve imkanı olan gidiyor işte. Akrabam var diyorsun, senin gidişin daha kolay olmalı.

Tamamen okudum dostum halini gerçekten anlıyorum bende seninle neredeyse aynı durumdaydım fakat ben fazla bir okul okumadım liseden mezun olup babamın mesleği olan makine ustası olarak işe başladım liseyi bitirip 18 yaşında başladım şu an 23 yaşındayım babamla neredeyse aynı maaşı alıyorum babam bizim evi gerçekten iyi geçindirdi ekonomik durumdan bir sıkıntımız yoktu tabii ama babam bilgisayara bilgisayar oyunlarına harcanan parayı gerçekten çok gereksiz buluyor ve hala da böyle düşünüyor fakat kendi paramı kazandığım için artık pek bir şey demiyor aldığım maaş yeterli olsa da bilgisayar için neredeyse hiç para biriktiremiyordum bir ara babamın babasından bir miras kaldı oradan sonra iyi kötü bir bilgisayar aldım tabii yine yurt dışındaki bilgisayarları Türkiye'deki çoğu çocuk, ergen, yetişkin insan gibi kıskanıyorum.

Ozan Güven dedi:

Sayfalarca yazsak da bir şey değişmeyecek. Aklı ve imkanı olan gidiyor işte. Akrabam var diyorsun, senin gidişin daha kolay olmalı.

Genişletmek için tıkla...

Keşke dediğiniz gibi olsaydı hocam.

Bu devir de geçecek, sıkma canını sağlıktan ve zamandan önemli bir şey yok herşey düzelir düzene oturur.

Abstrack99 dedi:

Bu devir de geçecek, sıkma canını sağlıktan ve zamandan önemli bir şey yok her şey düzelir düzene oturur.

Genişletmek için tıkla...

İnşallah tek temennim o zaten.

Çin'de her 10 kişiden biri milyoner iken. (1 milyar nüfusu ile)
Türkiye'de her 10 kişiden biri işsiz.(83 milyon nüfusu ile)

Alperen0758 dedi:

Keşke dediğiniz gibi olsaydı hocam.

Genişletmek için tıkla...

Olur olur, fırsatların bir kısmını görmüşsün, kalanları da gördüğünde koşa koşa gidersin. Daha sonra keşkelerle avunmaktan iyidir.

Ozan Güven dedi:

Olur olur, fırsatların bir kısmını görmüşsün, kalanları da gördüğünde koşa koşa gidersin. Daha sonra keşkelerle avunmaktan iyidir.

Genişletmek için tıkla...

Hocam buralar da bir şeyler başaramazken elin gurbetine gidip ne yapabilirim ki. Kimse evinde ailesinden başkasını istemez öyle kısa bir sürede de ev tutup bir şeyler yapabileceğimi sanmıyorum. Gönül ister ki olsun ama elin oğlu iş ciddiye bindiği zaman kimse kimseyi tanımaz

Alperen0758 dedi:

Merhabalar, herkese iyi forumlar. 23 yaşında ege üniversitesi bilgisayar mühendisliği bölümü mezunuyum. Lisede bilişim bölümü bitirdim ve Cisco belgesi aldım. Üniversite okurken de dışarıdan alabileceğim bütün bilgileri almaya çalıştım. Şu an işsizim ve yıllardır bilgisayar hayali kuruyorum. Malum pandemi dönemi ailem babamın esnaflığıyla geçiniyor ve ben de çalışacak en küçük iş bile bulamıyorum. Düşünsenize 23 yaşında elle tutulabilecek bir üniversitede okudunuz ama iş vermiyorlar çünkü referansınız denilen şey yok. Malum parti ile giren bir sürü arkadaşım var ve hepsi evlenmeyi düşünüyor.

Bense kendime iyi bir bilgisayar almanın hayallerini kuruyorum. Bir gencin bu konularda zorlanmasını doğru bulmuyorum. İyi kötü iş tutarım diye kuryelik yaptım ve 23. günümde araba çarpması ile işten çıkardılar. Alacağım parayı da motorun masrafları için dediler. İnsanların hayallerini bu kadar zor yapması çok yanlış. Diğer ülkedeki gençlere bakıp çok üzülüyorum. Örneğin kendi kuzenim, Almanya'da yaşıyor ve oradaki işi kuryelik aynı yaştayız ve bindiği arabalar, gittiği mekanlar, harcadığı paraların haddi hesabı yok. Benden daha az birim maaş alıyorken bile dizdiği bilgisayarı burada ki çoğu insan hayalini kuruyordur.

Durumun böyle olması için bu gençler ne yaptılar size? Neden Türkiye'de gençlerin çoğu yabancı ülke'deki gençleri kıskanarak, imrenerek bakıyor? Oradakiler ne yapmış olabilir de buradakiler yapmamış olabilir? Aklım almıyor gerçekten, ajitasyon gibi olduysa özür dilerim belli bir yaşa geldikten sonra bunları dışarıya aktarabileceğiniz insan sayısı çok azalıyor. Çareyi de forum da buldum ve azıcık da olsa içimi döktüm. Çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Canınızı sıkmayın, sağlık olduktan sonra her şey olur. Tek ölüme çare yok. İnşallah, tez vakitte bulursunuz işi. Haklısınız, katılıyorum kesinlikle...