Bir felsefecinin tartıştığı bir konuda karşısındakine bilmişlik taslaması

8bitlikadadam

Kilopat
Katılım
27 Aralık 2016
Mesajlar
309
Çözümler
1
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Meslek
Yazılımcı, Grafik ve Web Tasarımcı, UI Artist, Tır şoförü 😀
Birkaç kez denk geldim. Bazı sözde felsefecilerle konuşurken dikkat ettim ki karşısındakini hem aşağılıyor yani ("Sen cahilsin. Sus ben en doğrusunu biliyorum." gibi bir tavır takınması), hem de dominant bir yapısı var (ses tonuyla karşısındakini bastırması.

Meraktan soruyorum. Hepiniz böyle misiniz yoksa mantıklı insanlar var mı aranızda? Yanlış anlamayın biraz kıl oldum bu tiplere o yüzden 'tüm' felsefecileri aynı kefeye koymadan önce sormak istedim. Ha! Buraya yorum yazacak kişiler yüzünden herkesi aynı çöp poşetine atmak tabii ki yanlış. Fakat alacağım cevaplara göre felsefecilere tavrımı biraz değiştireceğim.

Teşekkürler, iyi sosyaller.
 
Son düzenleme:
Haklı tespit yapmışsınız, konuyu geveleye geveleye anlatıp kendilerini bilmiş sanır bazıları. Fakat haberleri yok ki konuyu daha kendi bilmiyor. Böyle tiplere cidden ayar olunuyor, sanki felsefe ile ilgilenen herkes zeki oluyor sanıyorlar.
 
@8bitlikadadam evet böyle çok tip var. Ben en kültürlüyüm, sen konuşma, önce beni dinle tribine girer bu tarz insanlar. Ses tonu da irite edicidir. Herkes böyle değil fakat saçma argümanlarla konuya girerseniz bir tepkiyle karşılaşmanız normal. Örneğin evrenin var olması için neden Tanrı gerekli gibi bir konuda tartışırken İslam'dan veya herhangi bir dinden örnek verilmesi gibi.
 
Kendini bilen insan, önce dinler, dinlediklerini tartar, karşı söylemde bulunur ve yine dinler. Bu dediğin güruh, sonradan görme diye nitelendirdiğim bir topluluk. Bu tarz insanlar birkaç bilmeyen insan ile tartışmaya girmiş ve kazanmışlardır. O yüzden öyle olmasalar bile kendilerini üstün görüyorlar. Ne kadar mantık dışı gelse de, bana bir şey kazandırmasa da içimden ağızlarına vurma isteği geliyor. Haksız çıkma durumunda bile özür dileme gibi bir durumları olmuyor. "Ben hatalıyım.", "Özür dilerim." demek bu insanlar için yedi günahtan biri gibi. Çevremde böyle çok insan var ve sohbeti kestim. Kimse yok, kafam rahat.. Tavsiye ederim denemeni.
 
Kendini bilen insan, önce dinler, dinlediklerini tartar, karşı söylemde bulunur ve yine dinler. Bu dediğin güruh, sonradan görme diye nitelendirdiğim bir topluluk. Bu tarz insanlar birkaç bilmeyen insan ile tartışmaya girmiş ve kazanmışlardır. O yüzden öyle olmasalar bile kendilerini üstün görüyorlar. Ne kadar mantık dışı gelse de, bana bir şey kazandırmasa da içimden ağızlarına vurma isteği geliyor. Haksız çıkma durumunda bile özür dileme gibi bir durumları olmuyor. "Ben hatalıyım.", "Özür dilerim." demek bu insanlar için yedi günahtan biri gibi. Çevremde böyle çok insan var ve sohbeti kestim. Kimse yok, kafam rahat.. Tavsiye ederim denemeni.
Ben o tipleri çoktan yolladım da nadiren de olsa tek tük denk geliyorlar. Sinirlerimi germekten başka halta yaramıyorlar.
 
Herhangi pek çok insana ukalalık yaptım, lakin hiçbir insanı hiçbir yere yollamadım ya da herhangi bir ortamda göz ardı etmedim, mümkün olan her insanın sözünü de oldukça dinlemeye çalıştım. İmkan dahilinde de fikirlerin çarpıştırılması için çaba sarf ettim. Fakat birilerinin sözünü kesen, engelleyen ya da görmezden gelen insanların, böyle tumturaklı konular açmasını ya da kendine has dertleri nezdinde aldıkları kararları da hep şaşkınlıkla izledim ki kendilerinin bile farkında değillerdi.
 
Son düzenleme:

Yeni konular

Geri
Yukarı