Bir gün öleceğini bilerek yaşamak nasıl bir his?

Sana verilen süreyi iyi geçirmek için çabalar mısın yoksa çabalamaz mısın? Ben çabalamayı ve daha güzel geçirmeyi tercih ederim. Bazıları ise öleceğiz deyip çok çaba sarf etmiyor. İnsanlar boşa yaşamak istemiyordur.

İğrenç bir his. Hiç bir şeyin anlamı yok, sadece yarın güzel bir olay yaşarım, yüzüm güler diye yaşıyorum. Akışına bıraktım sıkılırsam çok da umurumda olduğunu söyleyemem.

Bence ölümde bir nimettir. Dermansız bir hastalığa yakalanıp acı çekmekten ziyade ölmek en iyisidir.

Sonsuza kadar yaşamak sıkıcı olurdu çünkü, bir gün biteceğini bilmek beni rahatlatıyor, öldükten sonra ne olacağını bilseydik ölmenin bir anlamı kalmazdı.

Tek günde doğarsın ama doğmadan önce 9 ay oluşmayı beklersin.
Bu da öyle, tek günde öleceksin ama ölmeden önce yaklaşık 100 yılın var.

Doğmak da aynı, ölmek de. Daha önce neredeysek, yine orada olacağız. Ya bu 100 yılını iyisiyle kötüsüyle yaşamayı seçersin ya da yaşamamayı seçersin. Bu kadar basit.

Bunda ulvi bir şey yoktur, asla da olmadı.

KannHeil dedi:

Arkadaşlar bir gün hepimiz öleceğiz. Bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Sizce neden yaşıyoruz? Neden ölüyoruz? Bazen kendi içimde bunu sorguluyorum fakat bir yanıt bulamıyorum. Sizce öleceğimizi bildiğimiz halde neden bu hayatta mücadele veriyoruz?

Genişletmek için tıkla...

Din olunca ölüm pek endişe edilecek bir durum olmaz eğer sadece ecelse.

Çünkü din der ki dünyaya görev için geldin görevlerini yaparsan ve kurallara uyarsan karşılığında ölünce cennete girip sonsuza kadar orada yaşayacaksın.
Allah'ın gücü her şeye yeter cennette sıkılmazsın.

Bakış açına göre öleceğini düşünmek hayatına anlam da kazandırabilir, anlamsızlığa da neden olabilir. Bazıları öleceğiz nasıl olsa diye düşünerek her şeyi anlamsız bulur. Bazıları da öleceğini düşünüp yapabileceği her şeyi yapmaya çalışıp hep zevk almaya bakar.
Ben umursamama/düşünmeme taraftarıyım. Zevk alıp almamayı ölümün varlığına veya yokluğuna göre kıyas yapmak istemiyorum. Öldükten sonra geriye dönüp keşke şunu da yapsaydım diyemeyeceğime göre kendimi zevk almaya zorlamanın veya anlamsızlık karamsarlığına düşmenin bir manası yok.

Beyin bunu düşünerek yaşayamaz.