Bir ömür tamamen duygusuz şekilde yaşamayı tercih ederdim. Düşünsene taş duvarsın ve tüm duygular çarparak geri dönüyor. Ama duygusal olduğunda sana verilen her duyguyu iyi kötü özümsüyorsun ve sanki dışarı dönmüyor aksine ruhunu doldurup sanki seni zehirliyor...Bir ömür tamamen duygusuz şekilde, ruhsuz gibi yaşamayı mı yoksa bir ömür üzüntü içinde de olsa duygu dolu yaşamayı mı tercih edersiniz?
Nedenleri ile açıklarsanız sevinirim.
Bu sitenin çalışmasını sağlamak için gerekli çerezleri ve deneyiminizi iyileştirmek için isteğe bağlı çerezleri kullanıyoruz.