Movansha
Decapat
- Katılım
- 2 Aralık 2024
- Mesajlar
- 881
- Makaleler
- 5
- Çözümler
- 31
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Evet dostlar... Canım sıkılıyor. Hayatın anlamsızlığı, kendi anlamımı yaratmak zorunda olmak... Her şeyin üzerime üzerime gelmesi, aileden sevgi eksikliği, bu lanet bilinçten bıkmak... İyi bir insan olmak ya da olmamak, topluma uyum sağlamak zorunda olmak, barınmak zorunda olmak, vücudu beslemek zorunda olmak, yaşamak zorunda olmak, başımıza bir iş gelmezse de yaşlanmak zorunda olmak...
Ne vardı, şu aciz duygulardan arınıp sadece hobilerimle ilgilensem? Bu aciz beynimin isteklerinden arınamamak canımı sıkıyor. Sevgi, saygı, öfke, üzüntü, duygusallık... Bunların hiçbirini istemiyorum. İnsanlara mutlu görünmekten bıktım. Bunu bilinçli de yapmıyorum. Felsefeyi severim ama çok sorgulamama sebep oldu. Sorgulamaktan bıktım, yoruldum. Önüme gelen bilgileri objektif bir şekilde yorumlamaya çalışmaktan bıktım. İnsanların kargaşalarından bıktım. Ben bunu yazarken kim bilir kimler neler yaşıyorlar? Vücuduma hapsolmuş bir bilincim var. Keşke bilincimi kapatıp anlamsız bir şekilde sürüklenip gidebilseydim. Durmak istiyorum. Ormana gidip, yere uzanıp günlerce ya da haftalarca hareketsiz kalmak istiyorum. Ama acizlik... Yemek yemek ve sıvı tüketmek zorundayım, uyumak zorundayım, beyin bu kadar durgunluğa karşı tepki verecek, belki de üşüyeceğim... Kısır döngüden bıktım. Uyan, ye-iç, uyu. Hayatımda bir takım farklılıklar olsa ne olacak? Yine aynı, yine aynı, yine aynı... Bir amaç... Belki de gereken şey budur ama o da uyuşturmaktan öteye değildir...
Resmen; yemek yemek istemiyorum, sıvı tüketmek istemiyorum, uyumak istemiyorum. Elime piyano geçirip günlerce çalabilirim ama bu beyin ona da izin vermez ve sıkılır...
Kafa dağıtmalık sohbet döner mi?
(Psikolojik rahatsızlık, kendini yok etmeye meyilli olmak vesaire yoktur. Sadece kendini kaybetmiş, bomboş bir bilincin sorguları vardır.)
Araya felsefe serpiştirebilirsiniz.
Eh, kafa dağıtamadan uyuma vakti geldi...
İyi geceler.
Ne vardı, şu aciz duygulardan arınıp sadece hobilerimle ilgilensem? Bu aciz beynimin isteklerinden arınamamak canımı sıkıyor. Sevgi, saygı, öfke, üzüntü, duygusallık... Bunların hiçbirini istemiyorum. İnsanlara mutlu görünmekten bıktım. Bunu bilinçli de yapmıyorum. Felsefeyi severim ama çok sorgulamama sebep oldu. Sorgulamaktan bıktım, yoruldum. Önüme gelen bilgileri objektif bir şekilde yorumlamaya çalışmaktan bıktım. İnsanların kargaşalarından bıktım. Ben bunu yazarken kim bilir kimler neler yaşıyorlar? Vücuduma hapsolmuş bir bilincim var. Keşke bilincimi kapatıp anlamsız bir şekilde sürüklenip gidebilseydim. Durmak istiyorum. Ormana gidip, yere uzanıp günlerce ya da haftalarca hareketsiz kalmak istiyorum. Ama acizlik... Yemek yemek ve sıvı tüketmek zorundayım, uyumak zorundayım, beyin bu kadar durgunluğa karşı tepki verecek, belki de üşüyeceğim... Kısır döngüden bıktım. Uyan, ye-iç, uyu. Hayatımda bir takım farklılıklar olsa ne olacak? Yine aynı, yine aynı, yine aynı... Bir amaç... Belki de gereken şey budur ama o da uyuşturmaktan öteye değildir...
Resmen; yemek yemek istemiyorum, sıvı tüketmek istemiyorum, uyumak istemiyorum. Elime piyano geçirip günlerce çalabilirim ama bu beyin ona da izin vermez ve sıkılır...
Kafa dağıtmalık sohbet döner mi?
(Psikolojik rahatsızlık, kendini yok etmeye meyilli olmak vesaire yoktur. Sadece kendini kaybetmiş, bomboş bir bilincin sorguları vardır.)
Araya felsefe serpiştirebilirsiniz.
Eh, kafa dağıtamadan uyuma vakti geldi...
İyi geceler.
Son düzenleme:
