Uzak bir akrabam var, çocukluğumda sürekli beni evden çağırırdı sokakta oynayalım diye ama zeki bir çocuktu. Güveniyordum kısaca çocuğa, neyse bana bir gün tutturdu bir akrabama götüreyim seni diye. Ben de istemedim ama yolumuzun üstü bir şekilde uğradık, baktım ev aşırı lüks bildiğin villa. Her şeyi var havuz hariç. Kapıya vardık, kapıda zil var ama çalışıyor muydu emin değilim basmadık galiba. Kapıya vurduk diye hatırlıyorum onlar vurmamıza rağmen çıkmadılar diye hatırlıyorum ama yanlışta olabilir oraları net hatırlamıyorum çünkü çocuğuz sonuçta gücümüz de belli vursakta duyamayabilirler ama akrabam kapı açılmayınca uzun bir süre içeri daldı ve ben de arkasından girdim içimde yanlış yaptığımıza dair hisler vardı. Akrabam girdiği için ben de sorun olmaz deyip arkadan takip ettim onu. Neyse ben solda o sağda ilerlerken salonda sol odada ona bakmamama rağmen bir genç kız bağırdı hemen kafamı çevirdim oysa kapıyı açık bırakmış ve çıplaktı niye kapıyı açık bırakırsın ki? Kısa bir bakıştık zaten ilk o bizi gördü bağırdı sonra biz tabii kaçtık. İyi niyetle girmemize rağmen şikayete geldiler ama sorun bizim eve gelmeleriydi, suçun bende değil akrabamda olmasını söylememe rağmen suçlu ben oldum. Eve ailesi gelince ne kadar utanmıştım size anlatamam kıpkırmızıyım resmen travma sebebi amacım kesinlikle kıza bakmak değildi taş çatlasın 12 yaşımdayım. Akrabam ile şu anda zaten görüşmüyorum ama görüşsem direkt açacağım konu budur.
Son düzenleme:
