Erteleme huyumdan nasıl vazgeçebilirim?

Ben de birşeyler karalayayım.

Benimkisi mükemmelliyetçilikten ve aynı anda birçok şeyi yapmak, açlığımdan dolayı ''fomo'' yani kaçırma korkusu yüzünden. Kısa ve uzun vadeli hedefin, bunları verimli bir programa koyacak zihinsetin yoksa, sosyal medya detoksu falan yapmayacaksan aynen devam et Nasılsa hiçbirşey değişmeyecek!!

Bütün bunların suçlusu da ''dopamin'' ihtiyacıdır. Dopamin sana çalışacak sen ona çalışmayacaksın

Not: Ben hala birçok konunun hakkından gelemedim ama nerede sorun olduğunu çok iyi biliyorum. Farkındalık çok ama dünya işleri ve isteklerim daha çok

Burak52TR dedi:

Benim bir arkadaşım Türk Telekom çağrı merkezinde evden çalışıyordu. Zaman geçmek bilmiyordu arkadaş için, arkadaşta işini yaparken ayriyeten de ikinci ekranda ETS 2, Vampire Survivors falan oynuyordu, zamanı çok hızlı geçiyordu.

Sen de işinin arasına sevdiğin bir şeyler sıkıştır. Bırak 2 saatlik iş 4-5 saat sürsün. Bu da olmadı üç gün oyalanacak kadar vaktin varmış. İşi bölerek yap. Günde 45 dakika yapsan iki günde bitirirdin.​

Genişletmek için tıkla...

Bölmek evet... En beğendiğim öneri oldu. Ben hep şöyle diyorum. Cuma bitirsem işi, sonraki iki gün rahat ederim. Ama o iş ertelemekten dolayı cuma hiçbir zaman bitmiyor. Belki de hedef küçültmeliyim. Cuma günü sadece 45 dakika çalışacağım diyebilirim. Cumartesi de sadece 45 dakika. Vakit olduğu sürece bölmeye çalışarak ilerlemek mantıklı geldi. Bunu deneyeceğim.

655432 dedi:

Senden beter durumdayım. Bırak 2-3 saati, 15 dakikada bitecek bir işi yapmamak için elimden ne geliyorsa yapıyorum. Sonra da stressten sabaha kadar uyuyamıyorum. Mazoşist miyim neyim diycem ama kendime eziyet etmekten zevkte almıyorum valla.
'' Kelin ilacı olsa başına sürer.''
Farkında olduğum tek şey '' plan yapmayacaksın ya da yaptığın plan o gün başlayacak.'' Yarın dersen, yarınlar bitmiyor.

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle. Aslında yapmayı hiç istemediğimiz bir iş bile olsa kendimizi birazcık sıksak, azıcık canımız sıkılsa o bütün günün huzursuzluğundan, sıkkınlığından ve vicdan azabından kurtulacağız ama maalesef bu durumda mantık işlemiyor. Mantıklı olanın ne olduğunu bildiğimiz halde harekete geçmek çok zor geliyor. Küçücük işler gözümde büyüyor.

Aynı sorun bende de var. Bir işi son zamanlarına geldikten sonra yapıyorum genelde.