Eskiden ne konuşuyorduk?

Ortaokul 8'e kadar 7. sınıf dahil herkes hafta sonu bilgisayar oynamak için beklerdi. 8. sınıfta eğer puanlı lise istiyorsa genelde orada ufaktan zorluklar başlar. Lisenin 9. sınıfı 12. sınıftan ağırdır. Herkes farklı. Öğretmenlerin, arkadaşların, derslerin ve düzenin yani her şey.

12. sınıfta artık hayatını sokabileceğin çok fazla yön vardır. Akademik becerine göre 11'de bir dalı seçer oyununu üniversite sınavı üzerinde oynarsın.

Üniversite aşamasını şuan göremedim ama gelecek Eylül ayında Gazi Üni. Bilgisayar mühendisliğinde göreceğim. Umarım tabii. Herkes yapmak istediği şey için elinden geleni yaparsa elbet kazanır. Ne zaman kötü düşünceler aklıma gelse Atatürk'ün ve diğer lider padişahların imkansız denilen şeyleri başardığı aklıma gelir ve kendime gelirim. Gelmedim mi? Açarım bi motivasyon videosu oradan gazlanırım. Ne zaman gaz biterse yeniden, yeniden, yeniden.

Bu arada @er36po sizi yeniden gördüğüme sevindim:)
 
Kolları ve bacakları olmayan insanlar hala bir şeyler yapmaya çalışıyor, hayata tutunuyorsa bizler intihar etmeyi düşünürken bile utanmalıyız.
Saçma bir düşünce, hayattan keyif alanlar yaşasın, keyif almayan ben ve benim gibilere ötenazi imkanı verilsin.
Bu soruyu kendime her saat soruyorum. Hiçbir zaman cevabını veremedim.
Herkesin illaki o sokakta olduğu ya da arkadaşlarıyla Minecraft gibi oyunlar oynayıp Skype'dan sohbet ettiği dönemler olmuştur ya da ortak yönü olmayıp sohbet edebilenler.
Ne konuşurduk biz cidden?
Neyin sohbeti ile geçerdi saatlerimiz. O kadar küçükken tek derdimiz oyun. Kız derdi yoktu ekonomik dertler yoktu. Sosyal dertler yoktu. Ne yapıyorduk biz?
Genelleme olacak ama çoğumuz şu an biriyle konuşurken konu bulmakta zorlanıyoruz. Konu kendi oluyor ama konu bazen hiç gelmiyor. Eskiden böyle bir dert de yoktu...
Küçüklüğümde çok saf ve iyi niyetliydim, eski evimizden 11 yaşında taşınmıştık ve 3. sınıftan itibaren çocukluğum sosyal anlamda vasat geçti. Ancak ufak bir arkadaş grubumuz vardı, oyun muhabbetleri gırlaydı ama ben katılmıyordum, eski bir bilgisayarım vardı. Onun dışında bisikletle dağ taş gider, süs havuzlarında yüzerdik. Cami avlusunda futbol oynardık, klasik çoluk çocuk muhabbetleriydi ama güzeldi.
 
Son düzenleme:
Saçma bir düşünce, hayattan keyif alanlar yaşasın, keyif almayan ben ve benim gibilere ötenazi imkanı verilsin.
Kimse bir yaratıcıya inanmak zorunda değil fakat hayata geldiysek bir sebebi olmalı bence. Bu kadar şey boşuna olmamalı. Her zorluktan sonra kolaylığın olduğunun farkına varmamız lazım. Bayır domuzu olarak değil de insan olarak hayata gelmemiz bizim için bir şey ifade etmeli ve bu sorumluluğu yerine getirmeliyiz. Bir dine mensup olanlar için yaratıcısının sevgisini kazanmak. Dine bağlı olmayanlar için ise hayatın zevkini çıkartmak. Belki zorluklara bakıp "bunun neresi zevkli" diye sorabiliriz ama bu zorlukları aşıp rahata ulaştığımızda yaşadığımız her şeye değer. Ufacık spermin yumurtaya doğru olan yolculuğu da zevkli değildi eminim. O sperm pes etmeyip yarışı kazandı ve buraya ötenazi istediğini yazıyor. İlginç. Sağ çaprazınızdakine yol verseydiniz bari.
 
Kimse bir yaratıcıya inanmak zorunda değil fakat hayata geldiysek bir sebebi olmalı bence. Bu kadar şey boşuna olmamalı. Her zorluktan sonra kolaylığın olduğunun farkına varmamız lazım. Bayır domuzu olarak değil de insan olarak hayata gelmemiz bizim için bir şey ifade etmeli ve bu sorumluluğu yerine getirmeliyiz. Bir dine mensup olanlar için yaratıcısının sevgisini kazanmak. Dine bağlı olmayanlar için ise hayatın zevkini çıkartmak. Belki zorluklara bakıp "bunun neresi zevkli" diye sorabiliriz ama bu zorlukları aşıp rahata ulaştığımızda yaşadığımız her şeye değer. Ufacık spermin yumurtaya doğru olan yolculuğu da zevkli değildi eminim. O sperm pes etmeyip yarışı kazandı ve buraya ötenazi istediğini yazıyor. İlginç. Sağ çaprazınızdakine yol verseydiniz bari.
Her şeyin bir amacı olmak zorunda değil.
 
2005 falan sanırım. Sagopa, Ceza falan Türk RAP'in emekleme yıllarını konuşurduk.

Futbol konuşurduk, ama tabi Mackolik falan yok :) Artık özetlerden ne izlersek. Derbilerden sonraki gün yenilirsen eziyet olurdu. Galatasaraylı olduğum için Fener'in bizi hep yendiği yıllarda okulluyduk :')
O değil de profil fotoğrafın aşırı karizma yav.
 
@Zleh, bir insan için yaşamak haksa ölüm de hak olmalı. Bir insan bu kararı kendince verebilmeli. Insanların ne yaşadıklarını dışarıdan anlamak mümkün değil ve kendi yaşadıklarınızla başkalarının yaşadıklarını kıyaslamanız mümkün değil.
 
Her şeyin bir amacı olmak zorunda değil.
İnsan amaçlarına ulaştığında eğer başka amacı yoksa ya da yenilerini bulamazsa boşluğa düşer. Örneğin oyun konsolu almak istersem alırım. Sonrasında o konsolda oyun oynamak isterim. Bu benim yeni amacım olur. O oyun bitince bir diğerine başlarım ve bu şekilde devam eder. Bir gün oynayabileceğim son oyunu da bitiririm ve amacım olmadığı için boşluğa düşerim. Hayattan zevk alamam ve intihar ederim. Bu yüzden kendimize bir amaç vermeliyiz. Ulaştık mı? Daha iyisini istemeliyiz.

İslam ve bazı diğer dinlerde amaç yaratıcının rızasını kazanmak olduğu için bu dinlere mensup olanlar hayatları boyunca amaçları için çalışırlar. Bu, sonucun ölmeden bilinemediği bir amaç olduğu için insanı ölümü istememeye iter. Öldüğünde amacına ulaşıp ulaşamadığını bileceksin ama eğer ulaşamadıysan yeni hayatında acı çekeceksin. Bu sayede insan hayata tutunur ve hayatını (eğer inandığı din güzelse) güzel şeyler yaparak geçirir. Siz ise dini inancınız olmadığı için ölümü kurtuluş olarak görüyorsunuz.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı