Fransızca kadar istisna ağırlıklı bir dilde bu kullanımı tamamen bir mantığa dayandırmak pek olabilecek şey değil. Fransızca'da bir kural %70-80 oranında düzenliyse geri kalan azımsanmayacak bir oranda istisnalar mevcut. Bunun dışına çıkan en bariz fark sonu -tion -ion ile biten kelimeler kolayca genelleyecek şekilde dişil oluyor. Yine dişil kelimelerde genel kabul görülen -ance/anse/ence/ense gibi kelime sonlarında da "le silence" gibi istisnalar epey mevcut.
Sonu "e" harfi ile biten kelimelerin de genel olarak dişil olduğu kabul edilir ama livre, titre, mode gibi bu kritere uyup da geçerli olmayan kelimelerin oranı oldukça yüksek.
Verdiğin tabloda eril (le) olarak kabul edilecek -eau ile biten kelimelerde bile aklıma direkt la peau ve (la) l'eau gibi uymayan kelimeler de geldi.
Kısacası ya ezber yapılacak ya da kelimeleri kullanıp hata yaparak öğrenmekten başka çare pek yok. Demin saydığım kriterlere göre başlarda doğru tahmin yapma oranını yükseltebilir ama sık sık yanıldığı da olacak. En iyi çözüm kullanarak öğrenmek, mesela öğrenme sürecinde aynı anlama gelen "village" ve "campagne" kelimelerinde hangisinin eril hangisinin dişil olduğunu karıştırıyordum. Fransa'da birisiyle sohbet ederken "village" kelimesini dişil olarak "güzel" sıfatıyla birlikte kullandığımda karşımdaki kişi beni uyarmıştı eril olarak kullanmam gerektiği konusunda. O gün la campagne ve le village aklıma kazınmıştı.
Bunun gibi şeylerle zaman içinde bu sorunu büyük oranda çözer, kesin olarak genellenebilecek başka kolay bir mantığı yok maalesef.
