Hayat zorluğu ile nasıl başa çıkılır?

Ben 19 yaşında bir gencim. Baba desteği almadigim için kendim çalışmaya çalışıyorum ancak hiçbir şekilde girdiğim hiçbir sektörde tutunamadim. Ağır işlerde gücüm yetmedi. Kolay işlerde sevilmedim. Annanemle yaşıyorum ve kendisi evde durmamdan genel olarak rahatsız. Bu yüzden iş bulmam isteniyor. Dayilarim bana bakarken tiksiniyormus gibiler, issiz oldugumdan sanki. Çevrem yok, iş bulmam konusunda yardımcı olan. Fabrikadan da tam şu an "sen bu işlerin adami değilsin git bir okul tuttur oku" diyerek çıkışım istendi. Ancak evde durup okuyabilecek bir durumda değilim. Ayrıca bir borclarimda var. Dediğim gibi para desteği almadığımdan kredi kartlarina genel olarak tutundum. Sizce ne yapmalıyım?

Bir kasiyerlik işi bul gir. Borçlarını hallet. Bulunduğumuz ülkede herkes adam olacak diye bir şey yok maalesef.

Market şu an için en basit yollardan biri gibi görünüyor. En azından borçları ödeyene kadar markette çalışabilirsiniz. Her yapılan yorumu da kafaya takmayın. Ne de olsa bulunduğumuz ülkede herkes adam olacak diye bir şey yok. Hiçbir şey olamayanlar da buraya gelir boş yorum yapar.

Gücüm yetmedi, sevilmedim olayını bırakıp çalışman lazım. Hayat böyle, yapacak bir şey yok. Zorlandıkça, ezildikçe daha da güçlendirsin. Birilerine mahçup olup yaşamak berbat bir duygu, kendimden biliyorum.

Herkes birbirinin ekmeğinin peşinde, sevilmedim kısmına değil neden beni işten çıkartıyorlar kısmına bakmalısınız. Ne kadar çok acemi o kadar çok ekmek bölümü.