Hayatıma nasıl yön verebilirim?

Ghost0628

Hectopat
Katılım
6 Temmuz 2018
Mesajlar
825
Çözümler
3
Merhaba, arkadaşlar ben ne yapacağımı gerçekten artık bilmiyorum. 25 yaşındayım, imalat mühendisliği öğrencisiyim ve henüz 1. sınıftayım. Gördüğünüz üzere okulu hayatımı mahvettim ve geri dönüşü artık yok gibi… Çalışmak ve ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum ama ne yapabileceğim hakkında düşünmekten yıldım ve bir fikrim yok. Kendimi bir yere atma derdine girdim. Bana söyleyin ne yapmalıyım en kısa zamanda bir işe girip çalışmak istiyorum geçici değil kalıcı olmalı. Ne istediğimi bilmiyorum bu saatten sonra okula devam edemem lise KPSS mi girsem veya güvenlikçi sertifikası alıp güvenlik mi olsam bekçi mi olsam ne yapsam? Delirme kıvamına geldim bana yardım edin lütfen.
 
En kısa zamanda, girebileceğin ve seveceğin bir işe gir; kasiyerlik, komilik falan bile olur. Bu psikoloji ne sınav kaldırır ne atanma ne de başka bir şey. Asgari ücretle başlar, zamanla olduğun yerde ya da başka işler deneye deneye yükselirsin. İstersen ticarete de yönelebilirsin.

Şu anki durumundan kurtulmanın kilit noktası sosyallik. Doğru kişileri bulursan hem yol gösterebilirler, yardımcı olabilirler, hem de moralini yüksek tutarlar. Konuşmaktan ve insanlarla ilişkini sıkı tutmaktan çekinme.
 
En kısa zamanda, girebileceğin ve seveceğin bir işe gir; kasiyerlik, komilik falan bile olur. Bu psikoloji ne sınav kaldırır ne atanma ne de başka bir şey. Asgari ücretle başlar, zamanla olduğun yerde ya da başka işler deneye deneye yükselirsin. İstersen ticarete de yönelebilirsin.

Şu anki durumundan kurtulmanın kilit noktası sosyallik. Doğru kişileri bulursan hem yol gösterebilirler, yardımcı olabilirler, hem de moralini yüksek tutarlar. Konuşmaktan ve insanlarla ilişkini sıkı tutmaktan çekinme.

Dediğiniz gibi hiçbir şey yapamamaktan, evde tıkılıp kalmaktan, yalnız kalmaktan psikolojim bozuldu. Sağlıklı düşünemiyorum. Daha yeni kamera aldım fotoğraf ve video çekmek için ama kamera elime ulaştığında hiçbir şey hissetmedim direkt satasım geldi o kadar karışık kafam ve içimden bir şey yapmak gelmiyor. Belki de biraz insanlarla konuşup sosyallik, sağlam bir kafa gerekiyordur. İleriyi yarını sürekli düşünüyorum ve bundan bıktım ama içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor yarın öleceğimi bilsem buna üzülmezdim.
 
Merhaba, arkadaşlar ben ne yapacağımı gerçekten artık bilmiyorum. 25 yaşındayım, imalat mühendisliği öğrencisiyim ve henüz 1. sınıftayım. Gördüğünüz üzere okulu hayatımı mahvettim ve geri dönüşü artık yok gibi… Çalışmak ve ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum ama ne yapabileceğim hakkında düşünmekten yıldım ve bir fikrim yok. Kendimi bir yere atma derdine girdim. Bana söyleyin ne yapmalıyım en kısa zamanda bir işe girip çalışmak istiyorum geçici değil kalıcı olmalı. Ne istediğimi bilmiyorum bu saatten sonra okula devam edemem lise KPSS mi girsem veya güvenlikçi sertifikası alıp güvenlik mi olsam bekçi mi olsam ne yapsam? Delirme kıvamına geldim bana yardım edin lütfen.
KPSS'ye girin. Şansınızı deneyin. Bazen her şey istediğimiz gibi olmuyor. Geçmişe dönemeyiz lakin gelecek için çabalamalıyız. Canınızı sıkmayın.
 
Dediğiniz gibi hiçbir şey yapamamaktan, evde tıkılıp kalmaktan, yalnız kalmaktan psikolojim bozuldu. Sağlıklı düşünemiyorum. Daha yeni kamera aldım fotoğraf ve video çekmek için ama kamera elime ulaştığında hiçbir şey hissetmedim direkt satasım geldi o kadar karışık kafam ve içimden bir şey yapmak gelmiyor. Belki de biraz insanlarla konuşup sosyallik, sağlam bir kafa gerekiyordur. İleriyi yarını sürekli düşünüyorum ve bundan bıktım ama içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor yarın öleceğimi bilsem buna üzülmezdim.
Size kötü bir haberim var, bunu söylemek zorundayım çünkü bunun farkında olmazsanız durum daha da kötüleşecek: Depresyon denen uçuruma son hız ilerliyorsunuz. Ergenlikte geçirilen ona buna darılma durumundan bahsetmiyorum, gerçek depresyondan bahsediyorum ve sonunda genelde kötü izler bırakıyor insanda. Uzmanı değilim ama aynı sebepten olmasa da aynı sonuçları yaşadım zamanında, siz de benim yaşadıklarımın yolundan ilerliyorsunuz.

Tavsiyem, artık okumayı ve gelecek planları yapmayı bırakıp bir an önce hayata atılmanız. Çünkü "Bu yaşıma geldim, hala daha hayattan elle tutulur bir şey elde edemedim." düşüncesiyle kendinizi yiyorsunuz; bu da duygusuzluğa, halsizliğe, bunalıma vs. yol açıyor. Artık elle tutulur başarılar elde edebildiğinizi kendinize gösterebileceğin meşgaleler edinin, geçmişinizi bilmediğim için şu an diyebileceğim tek şey işe girip veya ticarete atılıp para kazanmaya başlamak.

Stresinizi ve gelecek kaygınızı arttıracak şeylerden de kesinlikle uzak durun. Sınava falan çalışmanızı kesinlikle önermiyorum çünkü bundan kaçmak istediğiniz apaçık ortada, sınava çalışmak stresinize stres katmaktan başka hiçbir şeye yaramayacak ki bunun daha atanmayı bekleme gibi sonraki aşamaları da var. Bir de atandıktan sonra "Ben bunun için mi senelerimi harcadım." derseniz kendi fişinizi çekmiş olursunuz, bir daha psikolojinizi toparlayamazsınız.

Psikolojinizi de her zaman üst seviyede tutmaya çalışın. Kendinize iyi olduğunuzu inandırmaya şu andan itibaren başlayın ve yukarıda dediğim gibi, artık bir başarı elde edebileceğiniz meşgalelerle uğraşın. Kafanızı yukarda bahsettiğiniz düşüncelerden temizlemeye ve istediğiniz şeylerin peşinden koşmaya başladığınız zaman hayattan zevk aldığınızı ve hislerinizin her geçen gün düzeldiğini göreceksiniz. Sosyalleşmeyi de unutma, insan psikoloji yükleri tek başına kaldırma konusunda hiç iyi değil. Birkaç dost edinir ve güzel bir çevre edinirsen hayatını istediğin düzene oturtma ihtimalin oldukça artar, kötü düşüncelerden de kurtulursun.
 
Size kötü bir haberim var, bunu söylemek zorundayım çünkü bunun farkında olmazsanız durum daha da kötüleşecek: Deprasyon denen uçuruma son hız ilerliyorsunuz. Ergenlikte geçirilen ona buna darılma durumundan bahsetmiyorum, gerçek depresyondan bahsediyorum ve sonunda genelde kötü izler bırakıyor insanda. Uzmanı değilim ama aynı sebepten olmasa da aynı sonuçları yaşadım zamanında, siz de benim yaşadıklarımın yolundan ilerliyorsunuz.

Tavsiyem, artık okumayı ve gelecek planları yapmayı bırakıp bir an önce hayata atılmanız. Çünkü "bu yaşıma geldim, hala daha hayattan elle tutulur bir şey elde edemedim." düşüncesiyle kendinizi yiyorsunuz; bu da duygusuzluğa, halsizliğe, bunalıma vs. yol açıyor. Artık elle tutulur başarılar elde edebildiğinizi kendinize gösterebileceğin meşgaleler edinin, geçmişinizi bilmediğim için şu an diyebileceğim tek şey işe girip veya ticarete atılıp para kazanmaya başlamak.

Stresinizi ve gelecek kaygınızı arttıracak şeylerden de kesinlikle uzak durun. Sınava falan çalışmanızı kesinlikle önermiyorum çünkü bundan kaçmak istediğiniz apaçık ortada, sınava çalışmak stresinize stres katmaktan başka hiçbir şeye yaramayacak ki bunun daha atanmayı bekleme gibi sonraki aşamaları da var. Bir de atandıktan sonra "ben bunun için mi senelerimi harcadım." derseniz kendi fişinizi çekmiş olursunuz, bir daha psikolojinizi toparlayamazsınız.

Psikolojinizi de her zaman üst seviyede tutmaya çalışın. Kendinize iyi olduğunuzu inandırmaya şu andan itibaren başlayın ve yukarıda dediğim gibi, artık bir başarı elde edebileceğiniz meşgalelerle uğraşın. Kafanızı yukarıda bahsettiğiniz düşüncelerden temizlemeye ve istediğiniz şeylerin peşinden koşmaya başladığınız zaman hayattan zevk aldığınızı ve hislerinizin her geçen gün düzeldiğini göreceksiniz. Sosyalleşmeyi de unutma, insan psikoloji yükleri tek başına kaldırma konusunda hiç iyi değil. Birkaç dost edinir ve güzel bir çevre edinirsen hayatını istediğin düzene oturtma ihtimalin oldukça artar, kötü düşüncelerden de kurtulursun.

Teşekkür ederim üşenmemiş yazmışsınız. Dediklerinizde çok haklısınız. Kafamı bir şeyle meşgul etmediğim sürece kafayı yiyorum. Bir şeyle meşgul olmak zorundayım yoksa dediğiniz gibi geri dönüşü olmayacak sıkıntılar yaşayacağımın farkındayım. Boş kalmamam gerekiyor ya iş bulacağım ya da bir meşguliyet.
 

Geri
Yukarı