Hayatın ciddiye alınacak hiçbir tarafı olmadığı gerçeği

Her geçen gün ama her geçen gün istisnasız her duygunun değerini kaybettiğini ve tek gerçeğin ölümle yüzleşmek olduğunu anlıyorum. Bu hayatta maddi ve manevi nasıl bir başarı yakalasam bile ve şu anki mevcut hayatımda anbean her zaman kendime telkin ediyorum ki bu hayatın ciddiye alınacak bir tarafı yok.
Gündelik insan ilişkileri ve neticede bulunduğumuz bu sosyal yapının adeta bozuk bir tavuk kokusu misali yanına yaklaşılamıyor. İnsanlarla tartışmak ya da düşüncelerime katılmamak da bir suç olmuş misali. Mevcut yönetim rejimi, olan olaylar ve insanların asla uyanmak istememesi bana gerçekten çok korkunç geliyor. Sizin hayatınızda yakındığınız ve değiştirilmesi gereken(bireysel veya toplumsal) şeyleri yazabilir misiniz?
--> İnsanların yaşayış biçimine inanmıyorum. Tüketim ve gösteriş odaklı; kopuk ve sahte bir yaşam.
--> Ülke futbolunun fonlanarak insanların kendilerini düşünmeyecek duruma kadar sahte bir hal alması ve futbolun tamamen psikolojik bir silah olduğu.
--> Sözlerine vurgunun olmadığı ve kimsenin bu ne diyor demediği mevcut raplerin kadını adeta bir cinsel obje olarak lanse etmesi ve bu raplerin daha çok kadınlar tarafından dinlenmesinin içler acısı dehşet ve vahim bir durum olduğu.
--> Gerçekte hiçbir söz hakkı kalmadığı halde özgürlük adı altında demokrasinin var olduğunu söyleyen bu siyasal İslam'cı yapının halen desteklenerek süre gelmesi. Bu bağlamda mevcut yandaşlarının utanma duygusunun var olmadığı gerçeği.
--> Bugün maddeye aşırı bağımlı kalmak (uyuşturucu vb söylemiyorum direkt olarak madde) bunu bir araç olarak görmemek tamamıyla bununla yatıp kalkmak zevk almak ve bu zevkin asla yetmemesi ve sürekli istenmesi. Böylece beynin neredeyse işlevini yitirecek haline gelmesine kadar gider.
--> İnsanların gerçeklere inanmadığını çünkü mevcut yalan yapının onları konfor alanının dışına itmediğinden güvende hissettirmesi.
--> Neredeyse tüm Türk aile yapısında bizim zamanımızda şöyleydi sen de böyle yapmak zorundasın gibileriyle devam edip sonucunda ideallerin sevginin önüne geçmesiyle aile içi dayanışmanın tamamıyla bitmesi.

Devam ettirebilirsiniz. Boş kalabalık yapıdan uzak kendi mağarasında derinlik kazanmış; özünün sevgi, saygı ve ahlak olduğu tüm insanlara teşekkür ediyorum.

Bu dediklerin çoğu insanın bilinçaltında (ya da bilinçli) bir şekilde farkında olduğu şeyler, sadece gündelik yaşama ayak uydurma, sosyal topluma katılma, parçası olma amacıyla görmezden gelip öbür insanlara uyum sağladıkları konular yani. Yoksa çoğu insanın farkında olup üzerine çok düşünmeyip sadece uyum sağlayıp düzenlerini bozmamak için fikir belirtmediklerini düşünüyorum. İnsanın doğasında var yani bu sahtelik bunu yadırgayıp reddetmek doğamıza ters birazcık. Ha ama sırf böyle olması sahte davranmamız ve sadece uyum sağlamak için benliğimizi yitirmemiz gerektiği anlamına gelmiyor, her şey kararında; dengesinde olmalı.

İşte bugünün insanı ne için yaratılduğını düşünmediği için boşluğa düşüyor.

Yani hayat nasıl yaşadığına göre değer kazanır, herkesin ömrü aynı değerde değil.

Tanım: Sekülerleşme.

Hocam ölünce zaten bir anlamı kalmayacak yaşadığımızın sadece sevaplar, günahlar kalacak.

Ben demokrasinin berbat bir yönetim olduğunu düşünüyorum, toplumdaki cahil sayısı her zaman zeki toplumdan fazla olacağı için seçilen yönetici de her zaman çoğunluk gibi oluyor. Tabii demokrasiden daha iyi bir seçenek yok.