Hemofili B hastası olmak

syojin

Decapat
Katılım
12 Ocak 2021
Mesajlar
182
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Hemofili B hastası bir bireyim. Hastalığıma sahip insanlarda pıhtılaşma düşük seviyelerde. Bende şiddetli hemofili yani yüzde 1'den az bir pıhtılaşmaya sahibim. Hayatım çok zorlu geçti. Küçükken yere düşüyordum, kalçam şişiyordu, morarıyordu. Çok zorlu sakatlıklar geçirdim. Güç bela bugünlere bir uzvunu kaybetmeden geldim. Ama psikolojim çok etkilendi. Küçükken futbol oynardım ailem hep kızardı, bir yerin kanama geçirir derdi. İçimde bir ukte kaldı. Bir şekilde futbolu bıraktım. Bu sefer de basketbola ilgi sardım. Basketbola başladım. Ailem yine kızdı. Biliyorum bana temas gerektiren sporlar zararlı ama olmuyor arkadaşlar. Yapamıyorum. Spor yapmaktan başka akıl sağlımı koruyabileceğim bir şey yok. Bilgisayarım yok. Spor salonuna gitmeye başladım, hastalığım yüzünden bıraktım. Ne yapacağım? Hayatımın en enerjik ve güzel dönemlerini psikolojim bozulmadan nasıl atlatacağım? Bazen bu hastalığın bende olduğuna isyan ediyorum ama elimden bir şey gelmiyor. Benimle aynı hastalığa muzdarip 2 kardeşim de var. Onlar da ağır şeyler yaşadı. Ama asıl babama üzülüyorum.
Omuzlarına çok yük oldum. Bazen geceleri babamı düşünüp ağlıyorum. Babamın yerinde olsam dayanamazdım. Kim evladının yürüyemediğini, diğer çocuklar gibi olamadığını görmek ister ki? Rahatsızlık verdiysem kusura bakmayın. İçimi dökmek istedim. İyi geceler.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Kendine daha zararsız bir hobi bulmalısın dostum, benden daha iyi biliyorsundur ama kan hastalığı olan insanların bu tip sporlar yapması aşırı sakıncalı. Ailenle görüşüp kendine bir bilgisayar almanın daha yararlı olacağını söylemen veya farklı şeylere kafa yorman senin için iyi olur.

Yapacak bir şey yok bu senin savaşın, psikolojik olarak çok yıprandığını düşünüyorsan profesyonel bir yardım almalısın psikolog gibi.
 
Hemofili b hastası bir bireyim. Hastalığıma sahip insanlarda pıhtılaşma düşük seviyelerde. Bende şiddetli hemofili yani yüzde 1'den az bir pıhtılaşmaya sahibim. Hayatım çok zorlu geçti. Küçükken yere düşüyordum, kalçam şişiyordu, morarıyordu. Çok zorlu sakatlıklar geçirdim. Güç bela bugünlere bir uzvunu kaybetmeden geldim. Ama psikolojim çok etkilendi. Küçükken futbol oynardım ailem hep kızardı, bir yerin kanama geçirir derdi. İçimde bir ukte kaldı. Bir şekilde futbolu bıraktım. Bu sefer de basketbola ilgi sardım. Basketbola başladım. Ailem yine kızdı. Biliyorum bana temas gerektiren sporlar zararlı ama olmuyor arkadaşlar. Yapamıyorum. Spor yapmaktan başka akıl sağlımı koruyabileceğim bir şey yok. Bilgisayarım yok. Spor salonuna gitmeye başladım, hastalığım yüzünden bıraktım. Ne yapacağım? Hayatımın en enerjik ve güzel dönemlerini psikolojim bozulmadan nasıl atlatacağım? Bazen bu hastalığın bende olduğuna isyan ediyorum ama elimden bir şey gelmiyor. Benimle aynı hastalığa muzdarip 2 kardeşim de var. Onlar da ağır şeyler yaşadı. Ama asıl babama üzülüyorum.
Omuzlarına çok yük oldum. Bazen geceleri babamı düşünüp ağlıyorum. Babamın yerinde olsam dayanamazdım. Kim evladının yürüyemediğini, diğer çocuklar gibi olamadığını görmek ister ki? Rahatsızlık verdiysem kusura bakmayın. İçimi dökmek istedim. İyi geceler.

Allah yardımcın olsun. Pek öneri veremiyorum koşu vs. yapabilirsin telefonda bir şeyler yapabilirsin fakat hastalık hakkında pek bilgim yok koşu bile sorun olabilir senin için.
 

Technopat Haberler

Geri
Yukarı