lianyu35
Hectopat
- Katılım
- 7 Haziran 2017
- Mesajlar
- 67
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Daha ilişkimiz başlamadan kız arkadaşıma karşı olan hislerimi buraya yazmıştım. O zaman olumsuzdu gözümde, kesinlikle forumdaki herkes de benim gibi düşünüyordu fakat 2 ay sonra birdenbire ilişkimiz başladı.
Abiler kardeşler, ben 18 yaşıma gireceğim. Yaklaşık 2 yıllık bir kız arkadaşım vardı 4-5 ay öncesine kadar. Size ciddi söylüyorum 2 yıl boyunca bir kere kavga etmedik, kendisi minicik hayatımda tanıdığım en iyi niyetli, karakterli, saf insandı. Ailem çok seviyordu, onun ailesi beni ne kadar sevmese de. Çevremizdeki herkese ve kendimize göre muhteşem bir ilişkimiz vardı fakat ayrıldık. Ayrılma sebebimiz de insan gibi konuşup artık yürümediğine karar vermemizdi. Ayrılırken bile kavga etmedik ayrıldıktan sonra 1-2 ay normal şekilde arada birbirimize hâl hatır sorduk.
Ne yalan söyleyeyim ilk 3 ay benim için çok rahattı. Başka kişilerle görüştüm falan ama hiçbiri kız arkadaşım gibi değildi. Kimse onun kadar olamazdı.
Son 1 aydır kendisini inanılmaz özlediğimi fark ettim çünkü telefonumda her yer onun hatıralarıyla dolu, bilgisayar masamın altındaki kutuda beraber geçen 2 yılımızdan kalan bir sürü hatıra. Özlediğimi fark ettim ve kendisine dersler hakkında belki muhabbet açarım diye yazdım. (İkimiz de 12. sınıfız.) İnanılmaz soğuk konuştu, kısa kısa cevaplar sanki böyle geçiştiriyormuş gibi. Bundan önce 1-2 kere daha yazdım, son 1 ay içinde yine inanılmaz soğuktu ben sanki ona bir şey yapmışım gibi. Bana böyle davranmasını gerektirecek hiçbir şey yapmadım, bundan eminim.
Neyse, bir gün gece saat 5 ben bunun yakın arkadaşını arayıp durumu anlatıyorum ama o kadar özlemişim ki kız dedi bekle, ses kaydına alayım, atacağım bunu. İlk başta saçmalama falan dedim, sonra o an bir mantıklı geldi. Ses kaydında diye öyle konuşmuyorum, cidden içimden gelenleri söylüyorum falan neyse, kız ertesi gün yazıyor benimkine, benimkisi de artık oluru yok, imkansız falan diyor. Ben cidden çok üzülüyorum çünkü neden böyle olduğuna dair hiçbir fikrim yok.
Bugün son kez bir mesaj atıyorum, yine ders hakkında o kadar soğuk konuştu ki ben de çok sinirlendim, direkt hiçbir şey demeden bastım engeli Instagram'den de WhatsApp'ten da. 1 gram pişman değilim ben çünkü böyle davranmasını hak edecek hiçbir şey yapmadım. Benim korkum sanki onu hiçbir zaman unutamayacakmışım gibi hissetmek. Bu yıl sınavım var, ders çalışamıyorum, durmadan aklımda.
İçimi döktüm, biraz ihtiyacım vardı, kusura bakmayın. İyi geceler.
Abiler kardeşler, ben 18 yaşıma gireceğim. Yaklaşık 2 yıllık bir kız arkadaşım vardı 4-5 ay öncesine kadar. Size ciddi söylüyorum 2 yıl boyunca bir kere kavga etmedik, kendisi minicik hayatımda tanıdığım en iyi niyetli, karakterli, saf insandı. Ailem çok seviyordu, onun ailesi beni ne kadar sevmese de. Çevremizdeki herkese ve kendimize göre muhteşem bir ilişkimiz vardı fakat ayrıldık. Ayrılma sebebimiz de insan gibi konuşup artık yürümediğine karar vermemizdi. Ayrılırken bile kavga etmedik ayrıldıktan sonra 1-2 ay normal şekilde arada birbirimize hâl hatır sorduk.
Ne yalan söyleyeyim ilk 3 ay benim için çok rahattı. Başka kişilerle görüştüm falan ama hiçbiri kız arkadaşım gibi değildi. Kimse onun kadar olamazdı.
Son 1 aydır kendisini inanılmaz özlediğimi fark ettim çünkü telefonumda her yer onun hatıralarıyla dolu, bilgisayar masamın altındaki kutuda beraber geçen 2 yılımızdan kalan bir sürü hatıra. Özlediğimi fark ettim ve kendisine dersler hakkında belki muhabbet açarım diye yazdım. (İkimiz de 12. sınıfız.) İnanılmaz soğuk konuştu, kısa kısa cevaplar sanki böyle geçiştiriyormuş gibi. Bundan önce 1-2 kere daha yazdım, son 1 ay içinde yine inanılmaz soğuktu ben sanki ona bir şey yapmışım gibi. Bana böyle davranmasını gerektirecek hiçbir şey yapmadım, bundan eminim.
Neyse, bir gün gece saat 5 ben bunun yakın arkadaşını arayıp durumu anlatıyorum ama o kadar özlemişim ki kız dedi bekle, ses kaydına alayım, atacağım bunu. İlk başta saçmalama falan dedim, sonra o an bir mantıklı geldi. Ses kaydında diye öyle konuşmuyorum, cidden içimden gelenleri söylüyorum falan neyse, kız ertesi gün yazıyor benimkine, benimkisi de artık oluru yok, imkansız falan diyor. Ben cidden çok üzülüyorum çünkü neden böyle olduğuna dair hiçbir fikrim yok.
Bugün son kez bir mesaj atıyorum, yine ders hakkında o kadar soğuk konuştu ki ben de çok sinirlendim, direkt hiçbir şey demeden bastım engeli Instagram'den de WhatsApp'ten da. 1 gram pişman değilim ben çünkü böyle davranmasını hak edecek hiçbir şey yapmadım. Benim korkum sanki onu hiçbir zaman unutamayacakmışım gibi hissetmek. Bu yıl sınavım var, ders çalışamıyorum, durmadan aklımda.
İçimi döktüm, biraz ihtiyacım vardı, kusura bakmayın. İyi geceler.
) arkaya bakıp sadece hoş anılar olarak kaldıklarını görüyorum. Hiçbir şeyden pişman değilim, sen de yaşadıkça tecrübe kazanıyorsun, gelişiyorsun emin ol bundan 2-4-6 sene sonra kendini aynı hissetmeyeceksin (olduğun yerde saymazsan tabii). Kendini geliştirip sosyal ortamını genişletirsen (illa ki kız arkadaş olması gerekmez, insanlarla tanış) hayatın sandığından çok daha geniş olduğunu anlayacaksın. Bunlar yaş grubuna göre son derece doğal şeyler, bunların normal olduğunu bil, kendini üzüntüye/endişeye kaptırma yeter, gerisi kendiliğinden halloluyor 
