Ha insanlar kötü, ha insanlık kötü. İkisi de aynı şey değil mi?
Aslında farklı, şöyle ki:
Büyük oranda insanlar kötücül. Tüm kötülüklerin ise biri somut, diğeri soyut iki kaynağı var. Somut olan, mülkiyetçilik ya da mülkiyet hırsıyken; soyut olan da, egoist kişilik arakterleridir. Her iki olgunun dayanağı ise, güç istencidir. Kötülükler ile mücadelenin de iki boyutu vardır; bilimsel ve humanist bir siyaset kültürünü temel alan bir eğitim sisteminin yanı sıra, kollektif mülkiyet uygulamalarıdır.
Bence ikisi de değil.
İnsanlar insanlığın temelini oluşturur. İnsanlar önceden de kötü ve iyi diye ayrılırlardı, şimdi de. Kötülük doğuştan değildir, bir insan yaşam şartlarına -ne bileyim aile, çevre gibi- göre kendini yontar ya da yontulur ve iyi ya da kötü olur. Yani demek istediğim insanlar kötüyse mantıken insanlık da kötü oluyor o zaman.
