Merhaba arkadaşlar, sosyal medyada ve bu forumda sıkça gördüğüm, beni oldukça üzen bir konu hakkında fikirlerimi paylaşmak istedim. Bahsettiğim argüman "LGBTİ+ kişileri destekliyorum ama her yerden bitiyorlar, yönelimlerini gözümüze sokuyorlar, gidin uzakta yapın ne yapıyorsanız".
Benim üzülmemdeki ana sebep, bu argümanın arkasına sığınılmasının, kişilere destek adına hiçbir faydası olmayıp, aksine ortadan çekilerek insanların toplumun önünde yalnız bırakılmasına sebep olması. Bildiğiniz gibi, LGBTİ+, uzun yıllardır bir "hastalık" olarak tanımlanmıyor, insanların doğal çeşitlilikleri ve farklılıklarından bir başkası olarak görülüyor. Heteroseksüel biri nasıl 12-13 yaşlarında ergenliğe girip karşı cinse ilgisi artmaya, cinsellik konusunu merak edip öğrenmeye başlıyorsa, sıklıkla homoseksüel/biseksüel kişiler cinsel yönelimlerini, trans bireyler de cinsel kimliklerini yavaş yavaş fark etmeye başlıyor. İnsanların hikayelerini dinlerseniz, Türkiye 13-14 yaşlarında kendisini bu şekilde keşfedip, düşüncelerini ailesiyle veya arkadaşlarıyla paylaşıp, hem ailesinden hem de okul ortamında yaşıtlarından dayak yiyen, türlü hakaretler işiten, ailesi tarafından zorla tedavi (!) ettirilmeye çalışılan insanlarla dolu. Neredeyse bütün LGBTİ+ bireylerin, buna benzer bir istismar geçmişi var. Çok daha azınlıkta olan, gerçekten şanslı kişiler var ailesinden destek gören, ancak önemli bir çoğunluk çok kötü durumda maalesef. Üstelik bunlar kendisini keşfedip, ailesine açılabilme cesareti bulabilmiş kişiler. O kadar çok insan, aile ve çevreden gördükleri homofobik ve transfobik tutumlar yüzünden kendi benliklerine düşman, kendilerini inkar eder şekilde yetişiyor ki.
Şimdi kendinizi bir an için onların yerine koymanızı istiyorum. İçinizden gelen hisleriniz sebebiyle, aileniz ve arkadaşlarınız tarafından "ucube, sapkın, hasta, manyak" ilan edildiğinizi, aileniz tarafından, sadece bir başka insandan hoşlandığınız için odaya kapatıldığınızı, şiddet gördüğünüzü, duymadığınız hakaret kalmadığını düşünün. Yaşadığınız her günün, kişiliğinize açılmış bir savaş olduğunu düşünün. Sürekli "sen var olmamalısın, sen ucubesin" gibi düşüncelere maruz kaldığınızı hayal edin. Bütün bunların sebebi, sizin varlığınızın en temel ögelerinden biri olan cinsel kimlik ve yönelim. Saç renginiz, boyunuz, ten renginiz gibi bir özelliğiniz yani. Eğer bu durumun ne kadar aşağılayıcı, ne kadar kırıcı, ne kadar yıkıcı olduğunu anlayabiliyorsanız, bu kişilerin yaşadıkları zorlukların ufak bir kısmını kavrayabildiniz demektir.
Peki, zaten en yakınlarından ve toplumun ciddi bir kesiminden bırakın destek görmeyi, bu kadar büyük bir şiddet gören bu insanlara biz "Sizi destekliyoruz ama susun kendi kendinize yaşayın hislerinizi" dersek, onları yalnız bırakmış olmuyor muyuz? Toplumsal fikir değişiklikleri, konuşarak olur. Sessiz sakin bir şekilde insanların yanlış bildikleri doğruları değiştiremezsiniz. Bu insanlar, sadece özgür yaşam hakkı istiyor. İlerleyen nesiller, kendi yaşadıkları korkunç tecrübeleri yaşamasın, halk bilinçlensin, kendilerine hak ettikleri saygıyı göstersin istiyor. Bunu yapabilmenin tek yolu da sesini çıkartmak, insanlara derdini anlatmak, "ben varım, buradayım, normalim" demek değil midir? Sessiz kalarak, kendi kendilerine yaşayarak nasıl ulaşacaklar insanlara, nasıl dertlerini anlatacaklar?
Her türlü aşırılığı eleştirmek, aşırılıklara karşı çıkmakta haklısınız elbette. Ancak her topluluğun olduğu gibi LGBTİ+ topluluğunun içinde de aşırı bireyler olduğunu, bu aşırı davranışların bazılarının, kişilerin travmatik geçmişlerinden etkilenmiş olabileceğini, topluluğun çok önemli bir kısmının hiçbir aşırılığa bulaşmadan, sakin ve mantıklı bir şekilde dertlerini anlatıp özgürlüklerini kazanma peşinde olduğunu göz önünde bulundurun lütfen. "Sizi destekliyorum ama sessiz olun" demek, bir destek cümlesi değildir. Siz farkında olmasanız bile, bu söylem bir susturma ve ifade özgürlüğü ihlalidir, ve baskıcı kesimin işine gelir.
Ekleme: Kısacası, zaten bu kişiler toplumun sınırlı bir kesiminden destek görüyor şu anda. Destek gördükleri o küçük kesim olarak biz de onları susturmaya çalışırsak, onları yalnız bırakıp çaresizliğe itmiş oluyoruz.
LGBTİ+ desteklemiyor, bunun bir hastalık veya anormal olduğunu düşünüyorsanız, lütfen bu konuya hakaretler yazmayın. İnsanları oldukları gibi kabul etmeyi, aşağılamamayı, farklılıklara saygı duymayı öğrenin. Siz bu durumun anormal olduğunu düşünüyor, size sunulan fikirler ve bilgiler de görüşünüzü değiştirmiyorsa, en azından "herkesin yaşamı kendisinedir" düşüncesini benimseyin. İnsanlara, çocuklarınıza bu gibi sebeplerle şiddet uygulamayın, hakaret etmeyin, zorbalık yapmayın.
