Hocam ben genelde birisiyle konuşurken düşünemem, yani benim konuşma konusunda problemim vardı kendi açımdan ve bu yüzden ben bana soru sorulduğunda sorunun cevabını değil soruya nasıl cevap verebileceğimi düşünüyorum kolay yoldan ve bu da her gördüğüme kanmama ve düşünmeden bir şeyin cevabını vermeme sebep oluyor. Her şeye süpheli nasıl yaklaşacağım bilmiyorum açıkçası. İnsanlara fazla güveniyorum tanımadığıma bile bu da beni fazla savunmasız bırakıyor.
Bende de o var işte. Bende insanların kötü yönlerini görmeme problemi ve kendimi savunamıyorum. Mesela bugün ayıptır demesi döner almıştım arkadaşımla ve bitirememiştim paket yaptırmıştım bir arkadaş grubuda oturuyordu ben çıkarken arkadaşım elimden aldı poşeti ve kanka bana versene o kadar arkadaşız dedi ben veririm ama buna para verdim vermek istemiyordum ve şakaya bağlayarak hayır dedim ama tabii onlar güldü güldü verdi sonra. Bu durumda net bir şekilde hayır dediğimde bile onlara tepkimi belli edemiyorum bu durum çok koydu bugün bana. Hocam ben iyi olmak isterim ama saf değil. İyiliği de hayvanlara karşı karşılıksız insanlara karşı ise başlangıçta karşılıksız ama onun karakterine göre karşılıklı yapmak isterim. Bu yıl daha çok aktif olduğum için ve hayır demeye çalıştığım için yaklaşık 4 arkadaşım ve bir ilişkim bitti. Kısaca ben iyiyim ama safımda.
Heh hocam güzel yere değindiniz. Olay burada. Beni tanıyan tanımayan herkes iyi biliyor bunu istemiyorum ben. Tamam ben 4/4'lük değilim kusurlarım vardır illaki ama ben herkese karşı iyiyim. Ben herkesle iyi anlaşırım iyi anlaşmakta isterim çünkü sevmediğim birisi olduğunda onun o ortamda olmasını istemem şu an sınıfta sevmediğim birisi var onunla aynı ortamda bile bulunmak istemiyorum belki çirkeflik bu olabilir ama böyle olay. Benim de bu konuyu açmamdaki sebep beni tanıyan, tanımayan, adımı bilen, bilmeyen, soyadımı bile bilmeyen insanların bile bana iyi demesi. Bu iyilik gerçek iyilik değil yani hayvanlara mama alan, cami kutusuna para atan veya bir aç doyuran sadakasını veren bir iyilik türü değil bu, bu saflığın pozitif hali, saflık bu. Saf olmak istemiyorum ve iyimser pencere yerine bütüncül pencereden bakmayı öğrenmek istiyorum bunu araştıracağım ama siz de açıklar mısınız? Kendi sınırlarımı korumam lazım hocam mesela benim bir olay yaşanırken o olay hakkında pek düşünemem benim iletişimim gelişmedi bu yaşıma kadar, genelde olay yaşandıktan bir gün bir hafta veya o günün akşamında ben o kişiye diyeceklerimi diyorum kendi kendime şunu diyebilirdim diyorum. Bunu da işte aşmak lazım yani kısacası burada denmez kuralları var bu sosyalin ama ben karaktersizliği biraz öğrenmek istiyorum diyeyim siz anlayın, bu dediğim şey o dışarıda gördüğümüz tiplemeler değil ben iyi olmak istemiyorum kişisine göre iyi olmak istiyorum ve saflık gerçekten kötü. Tanımadığım birisi bile benim hakkımda sen çok safsın dediğinde duraksıyorum veya tipimden dolayı olabilir biraz çocuk tipim var ve bu yüzden de saf sanıyor olabilirler.
