Kahramanmaras depreminin konusunu Technopat Sosyal'de gormek beni bir garip hissettirdi.
O gunu hala bazi geceler yasiyorum arkadaslar. Yeri geliyor uyuyamiyorum bile ancak yavas yavas iyiye gittigimi soyleyebilirim. Yikilan binalarda insanlarin aileleriyle birlikte bulunmasi cok normal, cok iyi anliyorum. O sarsintida tek dusundugunuz aileniz ve sevdikleriniz.
Depremden sonra kiz arkadasimi 25 kere falan aramisim, sonrasinda SMS atabildi de yeniden hayata dondum. Ayakkabisiz disari firladik. Oglen olana dek o sogukta islak corapla durup olum haberlerine kendimizi hazirladik.
Simdi Bursa'ya tasindik, herkesin hayati bir dakikada degisti. Kimisi en sevdigini kaybetti, kimisi hayatindaki duzeni. Gercekten cok zordu, cok.