Karşı cinsi bu kadar ötekileştirmem normal mi?

Ahmet40218

Centipat
Katılım
12 Temmuz 2022
Mesajlar
155
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Küçük yaşlarımdan beridir sessiz bir çocuktum genelde ezilip baskılandığım için sürekli tek başıma konuşup kendimi rahatlatırdım tek başıma yaşayıp öğrenmeyi seçtim ama gerçekten sosyalleşmek şart ama şu an bu sorunları dişle getirmeyeceğim ama bu sorunlardan çıkan özellikle karşı cins ile aramda olan bir sorun.

İlkokul dönemlerinde kovalamaca oynayıp, karşı cinsi ile fiziksel temas içinde diye öğretmenler tarafından işitilen azar halen aklımda o zamanlar o şekilde alıştırıldığımız ve ailemizden çok okulda öğretmenleri gördüğümüz için o şekilde alışmıştık. Bende zaten sessizim kimse ile sosyalleşmiyorum.

10 11 yaşıma geldiğimde kendi yaş grubumda kızları görmüştüm duymuş daha doğrusu, kızlarında erkekler gibi aralarında dedikodu yapıp samimiyet kurup hakaret ettiklerini duydum gerçekten o zamana kadar oluşan bütün algım silinmişti. Çünkü o kadar baskılamışlar ki kadın kibardır kadın namusunu korur kadın eğlenemez erkeklerle takılamaz iletişim kuramaz... Gibi saçmalıklar doluydu.

O günden sonra açılmadım ama keşke açılsaydım çünkü halen 16 17 yaşımda bir kız görünce kızı bırak bir insan görünce heyecandan elim kolum titriyor 7 24 bilgisayar başındayım zaten yıllardır aynı şekildeyim şimdi sosyal hayatı uzun zamandır görmediğim için insanların mizahları nasıl konuşulur bilmiyorum ve nerede nasıl konuşacağımı da bilmediğim için okul içinde dışında anormal olaylar ile karşılıyordum insanları. Ne yapacağımı şaşırdım. İstediğim şeyleri anca içimde kurguluyorum içimde bambaşka oluşturduğum karakterler ile sohbet ediyorum o beni biraz da olsa hafifletiyor. Uzun zamandır spor yapıyorum sporun gram getirisi olmadı
,
Esnaf dışarıdaki işlerde çalışıyorum zaten şu yaz zamanı kendi paramı kazanıyorum ancak, oradaki 20 30 yaşında adamlarla sosyalleşmenin ne getirisi olacak yaş çevresi olacak kız kadın erkek olacak ne yapayım onlarla konuşup hep verilen öneriler bu yönde olduğu için diyorum bunu.
 
Bazı insanlar da yalnız başlarına mutludur. Ancak sen bunun ezilip baskılandığınla alakalı olduğunu düşünüyorsan tabii ki bu seni rahatsız edebilir. Yani tabii her aile aynı şekilde yetiştirmiyor çocuğunu o yüzden dediklerini anlıyorum ancak tavsiye istiyorsan ilk adımı atmayı deneyebilirsin uzaktan izleyip de güvendiğin kişilere. Çünkü kimse sessizce oturan bir çocuğa nasılsın, gel bir şeyler yapalım demez maalesef. İlk adımı güvendiğin kişilere, ya da senin gibi olan kişilere atmak en mantıklısı diye düşünüyorum.
 
Çünkü o kadar baskılamışlar ki kadın kibardır kadın namusunu korur kadın eğlenemez erkeklerle takılamaz iletişim kuramaz... Gibi saçmalıklar doluydu.
Orta doğu çöplüğünde normal bir toplum algısı.
O günden sonra açılmadım ama keşke açılsaydım çünkü halen 16 17 yaşımda bir kız görünce kızı bırak bir insan görünce heyecandan elim kolum titriyor.
Böyle bir durumda yapman gereken şey heyecanını kontrol altına almayı öğrenmek. Eğer öğrenemezsen gelecekte çok sorun yaşayabilirsin.

İlk hamleyi senin atman lazım. Güvendiğin ve tanıdığın kişilerle konuşup kendini dışarıya açabilirsin.

Ne kadar doğru bir tavsiye verebilmişimdir bilmiyorum. Çünkü böyle bir durumu ne yaşadım ne de yaşayanı gördüm.
 

Geri
Yukarı