Jawierd
Centipat
- Katılım
- 19 Ekim 2020
- Mesajlar
- 217
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 2
Selamlar, 2 yaşında british shorthair dişi bir kedim var. 2 kez doğum yaptı ve şu an kısır. Evde 1 çocuğuyla beraber kalıyor başka hayvanımız yok. Çocuğu ilk doğumunun son doğan kedisi. Cinsi british longhair. Onun hakkında pek detaya girmeyeceğim asıl sorum 2 yaşında olan anne kedide. Kedimin adı mia, maması, suyu, tuvaleti falan her şeyi tam. Yani sorunsuz diyebilirim. Biraz tombik bir kedi. Oyun desen hiç oynamıyor arada kafası esince lazer takip ediyor. Ara ara yaş mama veriyorum. Fakat onu sevmeye çalıştığımda yani tam kucaklayacağım sırada daha dokunmadan mızmızlanıyor yani miyavlıyor bayağı.
Kucağa alınca da belli aralıklarla bırak beni dermiş gibi miyavlıyor. Ki normal bir durum. Ama onu yakalamak için salondan mutfağa mutfaktan balkona balkondan tekrar mutfağa kadar kovalamam gerekiyor. Yani her yere kaçıyor ama sıkışınca da yakalıyorum onu biraz seviyorum sonra bırakıyorum. Kafasına esince geliyor sevdiriyor kendini yatıyor yanıma falan. Geçen gün dedemler geldi dedeme gram sesini çıkarmıyor hatta sürekli yanına gidip kendini sevdiriyordu.
Bu aralar çok düşünüyorum ne yaptım ben bu kediye niye sevdirmiyor kendini diye. Kimi zaman yanından geçerken başını eğiyor bana kaçacakmış gibi bende ona başımı eğiyorum selam verirmiş gibi. Sonra geçiyorum yanından sesini çıkarmıyor. Yani yanından geçerken selam verince kaçmıyor. Veya onun yüzüne bakmadan başka bir şeyle ilgileniyormuş gibi uzağa bakarsan kaçmıyor. Çocuğu desen ne kadar seversen sıkıştırırsan mıncıklarsan mıncıkla gram sesini çıkarmıyor. Hatta rahat bile duruyor. Tek miyavladığı anlar kendini sevdirirken ve kapılar kapalı olduğu zaman kapıyı açtırmak için miyavlıyor. Tek merak ettiğim şey bu anne olan kedi niye sevmiyor beni ve niye çok miyavlıyor? Nasıl barışabilirim bununla?
Kucağa alınca da belli aralıklarla bırak beni dermiş gibi miyavlıyor. Ki normal bir durum. Ama onu yakalamak için salondan mutfağa mutfaktan balkona balkondan tekrar mutfağa kadar kovalamam gerekiyor. Yani her yere kaçıyor ama sıkışınca da yakalıyorum onu biraz seviyorum sonra bırakıyorum. Kafasına esince geliyor sevdiriyor kendini yatıyor yanıma falan. Geçen gün dedemler geldi dedeme gram sesini çıkarmıyor hatta sürekli yanına gidip kendini sevdiriyordu.
Bu aralar çok düşünüyorum ne yaptım ben bu kediye niye sevdirmiyor kendini diye. Kimi zaman yanından geçerken başını eğiyor bana kaçacakmış gibi bende ona başımı eğiyorum selam verirmiş gibi. Sonra geçiyorum yanından sesini çıkarmıyor. Yani yanından geçerken selam verince kaçmıyor. Veya onun yüzüne bakmadan başka bir şeyle ilgileniyormuş gibi uzağa bakarsan kaçmıyor. Çocuğu desen ne kadar seversen sıkıştırırsan mıncıklarsan mıncıkla gram sesini çıkarmıyor. Hatta rahat bile duruyor. Tek miyavladığı anlar kendini sevdirirken ve kapılar kapalı olduğu zaman kapıyı açtırmak için miyavlıyor. Tek merak ettiğim şey bu anne olan kedi niye sevmiyor beni ve niye çok miyavlıyor? Nasıl barışabilirim bununla?
