Kimsenin umurunda olmamak

Başlıkta söylediğim gibi. Kimsenin. Okulda sevilirim, girdiğim herhangi bir ortamda yüzüme söylenen şeyler güzel olur fakat sanırım bu arkamdan böyle değil. Yani kimsenin bana hiçbir şeyde ihtiyacı yokmuş gibi hissediyorum. Derler ya işi düştüğünde geldi. Kimse işi düştüğünde de gelmiyor yanıma. Kimsenin peşinden koşmazsam onunla konuşamıyorum. Millete maksimum 2 dakikada cevap veriyorum fakat insanlar bana 2-3 günde cevap veriyor. Kimse de kötü bir cevap vermiyor. Yani cevapları samimi geliyor fakat umursanmıyor gibiyim. Beni seven veya benim sevdiğim bir kız yok. Futbol takımımdan ayrıldım, takım arıyorum. Bu yüzden Online oyunlara sardım. Online oyunlarda ilk saat 4-5 kişi oluyoruz. Ben gece gündüz çabalıyorum. Günde 1 saat girip bakıyor, sonra 3 gün sonra bakıyorum yine tek ben kalmışım. Kimseyle anlaşamıyorum sanki. Kardeşim en iyi arkadaşımdır. Kulaklığı kapatınca benim arkamdan küfür ediyormuş. Anlamıyorum. Benim de çok yanlışım oluyor insanlara fakat hiçbiri büyük değil. Dışarı çıkmak için arkadaş arıyorum beni tercih eden kimse yok. Kardeşim bile. Ben de bana yazmayan insanlara yazmak istemiyorum. Instagram'ı kapatmıştım. Doğum günümdü geçen hafta dayanamadım silinme aşamasında biri yazmış mı diye baktım. Kimse. Ne video atmışlar ne başka bir şey. Sınıf arkadaşlarım silmiş beni tamamen. Ama yine okul başladığında bana iyi kalpli görünmeye devam edecekler. Hem yakışıklı da değilim. Öneriniz nedir? Yeni bir hobi mi edineyim? Evde Online arkadaş mı arayayım? İnanın ne yapacağımı bilmiyorum. Kırıldım kardeşime, çevreme ve diğerlerine. 1 ay boyunca tanıdığım herkes silmiş beni. Bir kişi video bile atmamış ya. Ama sorsanız 60-70 tane takipçim var.

Kısa ve öz. Gerçek dünyaya hoşgeldin.

Hocam ben de eskiden benzer durumları yaşamıştım yani arkadaşlarımla hep ben ilgileniyordum onlar bana yazmıyordu falan sonra bunu yapan insanlara bende yazmadım onlar bana yazmadığı için doğal olarak arkadaşlıklarımız sonlandı ama deneyimlerime dayanarak söyleyeceğim şu ki bu tarz insanlarla öyle ya da böyle arkadaşlığınız sonlanıyor ve çoğu zaman bu kavgayla oluyor sen bence yalnız olmaktan çok korkuyorsun biraz rahat ol tyler reisin dediği gibi stop trying to Control everything and just Letgo ayrıca doğum gününde sana mesaj atmamaları gayet normal sen onlara bunu duyurmadıysan story falan atmadıysan yani ben kendi doğum günümü bile 14 yaşında ezberledim hala anne babamın abimin falan doğum günlerini bilmiyorum.

Beklenti olmazsa hayal kırıklığı da olmaz. Bu kadar değer verme insanlara.

Kardeşinizle durumu konuştunuz mu merak ettim, sebebini sordunuz mu?

Arkadaşın dediği gibi dünya böyle bir yer, siz elinizden geleni yapıyor olsanız bile istediğiniz gibi gitmeyebiliyor. Ortak yanlarınız, düşünceleriniz yoktur belki, fark etmeden yaptığınız insanları iten bir davranışınız olabilir ya da çok iyisinizdir yine sıkıntı yaşarsınız. Siz bilmiyorsanız biz hiç bilemeyiz herhalde, tahminden öteye gitmez.

Bu insanların geç dönmesi, takmaması, sizin onları ciddiye aldığınız kadar onların almaması durumu çoğu kişide olabilir, bende de oluyor bazen. Ya siz de onlar gibi yapacaksınız ya da arkadaşlığınıza son vereceksiniz kafanız rahat edecek.

Bir hobi edinebilir, bir işte / hobide ustalaşabilirsiniz, sosyal medya veya oyunlar aracılığıyla yeni insanlarla tanışabilir belki hayatınızdaki insanlardan daha iyi anlaşacağınız birileriyle karşılaşırsınız.

egerdn dedi:

Hocam ben de eskiden benzer durumları yaşamıştım yani arkadaşlarımla hep ben ilgileniyordum onlar bana yazmıyordu falan sonra bunu yapan insanlara bende yazmadım onlar bana yazmadığı için doğal olarak arkadaşlıklarımız sonlandı ama deneyimlerime dayanarak söyleyeceğim şu ki bu tarz insanlarla öyle ya da böyle arkadaşlığınız sonlanıyor ve çoğu zaman bu kavgayla oluyor sen bence yalnız olmaktan çok korkuyorsun biraz rahat ol tyler reisin dediği gibi stop trying to Control everything and just Letgo ayrıca doğum gününde sana mesaj atmamaları gayet normal sen onlara bunu duyurmadıysan story falan atmadıysan yani ben kendi doğum günümü bile 14 yaşında ezberledim hala anne babamın abimin falan doğum günlerini bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ne bileyim bana kimse doğum günü tarihini paylaşmıyor. Ben kutluyorum. Benim doğum günümü kutlayanın her zaman doğum gününü hatırlarım.

60-70 takipçi mi benim 20 takipçim var telefon rehberimde toplasan 10 kişi falan var okuldakiler beni sevmez fakat onların normalde canı hatta aslan kardeşleri olurum 2-3 tane yakın arkadaşım var onlarla da annelerimiz yakın diye konuşuyoruz yalnızlık en iyisi kendine barış yeni hobi edin
insanlar sana iyilik yapmıyorsa sende yapma yazmıyorlarsa sende yazma arkadaş arama çabasına girme hep kendini merkezine koy başkaları için kendine zarar falan verme bunları yaparsan emin ol arkadaşın olur.

Kardeşiniz ile konuşun hem küfür etmek ne demek bu tamamen saygısızca bana yapılmış olsaydı evdekiler cesedini bile bulamazdı.

buayniyasin dedi:

Başlıkta söylediğim gibi. Kimsenin. Okulda sevilirim, girdiğim herhangi bir ortamda yüzüme söylenen şeyler güzel olur fakat sanırım bu arkamdan böyle değil. Yani kimsenin bana hiçbir şeyde ihtiyacı yokmuş gibi hissediyorum. Derler ya işi düştüğünde geldi. Kimse işi düştüğünde de gelmiyor yanıma. Kimsenin peşinden koşmazsam onunla konuşamıyorum. Millete maksimum 2 dakikada cevap veriyorum fakat insanlar bana 2-3 günde cevap veriyor. Kimse de kötü bir cevap vermiyor. Yani cevapları samimi geliyor fakat umursanmıyor gibiyim. Beni seven veya benim sevdiğim bir kız yok. Futbol takımımdan ayrıldım, takım arıyorum. Bu yüzden Online oyunlara sardım. Online oyunlarda ilk saat 4-5 kişi oluyoruz. Ben gece gündüz çabalıyorum. Günde 1 saat girip bakıyor, sonra 3 gün sonra bakıyorum yine tek ben kalmışım. Kimseyle anlaşamıyorum sanki. Kardeşim en iyi arkadaşımdır. Kulaklığı kapatınca benim arkamdan küfür ediyormuş. Anlamıyorum. Benim de çok yanlışım oluyor insanlara fakat hiçbiri büyük değil. Dışarı çıkmak için arkadaş arıyorum beni tercih eden kimse yok. Kardeşim bile. Ben de bana yazmayan insanlara yazmak istemiyorum. Instagram'ı kapatmıştım. Doğum günümdü geçen hafta dayanamadım silinme aşamasında biri yazmış mı diye baktım. Kimse. Ne video atmışlar ne başka bir şey. Sınıf arkadaşlarım silmiş beni tamamen. Ama yine okul başladığında bana iyi kalpli görünmeye devam edecekler. Hem yakışıklı da değilim. Öneriniz nedir? Yeni bir hobi mi edineyim? Evde Online arkadaş mı arayayım? İnanın ne yapacağımı bilmiyorum. Kırıldım kardeşime, çevreme ve diğerlerine. 1 ay boyunca tanıdığım herkes silmiş beni. Bir kişi video bile atmamış ya. Ama sorsanız 60-70 tane takipçim var.

Genişletmek için tıkla...

Kankam boş ver ya yani çok saçma bir tavsiye gibi geliyor ama boş vermek senin silahın. Madem bu kadar içini dökmüşsün ben de anlatayım. Ben liseyi bu sene bitirdim. Ortaokulda falan genelde dışlanan bir tiptim. Liseye geçtiğimde 4 kişilik bir arkadaş grubum oldu.11. sınıfa kadar onlarla takıldım. Çok mutluydum ama bir yandan da nasıl söyleyeyim arada bir böyle dışlanıyorum gibiydi. Bu 4 kişilik ekip dağıldı(sınıflar karma olduğu için). Ben aralarından en yakın oldugumla aynı sınıfa düştüm. Tabii bizim sınıfımıza da yeni insanlar geldi. O arkadaşımla ben yeni gelenlerle arkadaş olduk kısacası ortamımız oldu. Ama sanki böyle en yakın arkadaşım değişiyormuş gibi hissediyordum. 4 kişilik grupta bana tek adam gibi davranan arkadaşım sanki onlar gibi olmaya başlamıştı. Nisan ayında bir karar verdim. Hayatımdan bana değer vermeyen insanları çıkardım. Vay efendim ailelerimiz tanısıyormus dogru olmazmıs ya da kaç yıllık arkadasımmıs yapamazmısım falan hiç umurumda olmadı. Yoruldum çünkü cidden çok yoruldum. Her ortamda dışlanmış hissetmekten gerçekten yoruldum. Bunun sebebi de bence diğerleri gibi olmak istemememdi. Bizim ortamımızdaki kisiler klasik ergen kekolarken ben biraz daha olgundum. Mesela ortamda genellikle kanka senin konustugun kıza yazayım mı of su kıza bak tarzı muhabbetler dönerken ben yanda sessiz sessiz oturuyordum. Bu da o ortamda dıslanmama sebep oldu diye düsünüyorum. Kısaca hayatımdaki beni gerçekten önemseyen insanlar hariç herkesi çıkardım. İlk başlarda zor oldu kendimi hep hikayeli oyunlara verdim. Arada bir çıktım tek başıma parkta dolaştım. Sonra anladım ki tüm lise hayatım boyunca kantine bile tek gitmeye özgüveni olmayan ben yalnızlığa alıştım. Şu anda da böyle yaşıyorum ve gerçekten çok huzurluyum. Arkamdan denmeyen kalmadı bir anda sessizleşti insan 4 yıllık arkadaşına bunu yapar mı diyen bile oldu. Ben umursamadım. Eskiden sürekli kendimi açıklamak isterdim yanlış anlaşılmaktan korktuğum için. Bu alışkanlığımı yavaş yavaş bırakıyorum. Bence sen de öyle yap. Ayrıca oyun oynuyorum falan demişsin ben de oyun arkadaşı arıyorum(o kadar yalnızlıgı övdükten sonra arkadaş arıyorum demek garip olsa da).kısacası oynamak istersen söyle oynayalım beraber.

Geçmiş doğum günün kutlu olsun bu arada.

buayniyasin dedi:

Ne bileyim bana kimse doğum günü tarihini paylaşmıyor. Ben kutluyorum. Benim doğum günümü kutlayanın her zaman doğum gününü hatırlarım.

Genişletmek için tıkla...

Çoğu insan senin gibi değil ve zaten normal olanı da hatırlamamaktır bilemiyorum en azından erkekler böyledir bana çok saçma geliyor bir insana doğum gününü hatırlamadı diye darılmak sen söylersen onlara zaten kutlarlar hediye bile alırlar.

Madem bu konu biraz içini dökmek gibi oldu bende anlatayım o zaman; liseden bu yıl mezun oldum benim de 9'dan beridir konuştuğum arkadaşlarım (arkadaş dediğim insanlar) vardı. İşte 11'e geçtikten sonra sınıflar bölümlere göre ayrıldığı için herkes dağıldı o konuştuklarım beni sanaldan tanıştıkları arkadaşlarina sattılar bildiğiniz. Yani bir gün hani X gelsene sese konuşalım oyun falan oynayalım yok işim var veya sesteyim deyip gelmezdi yani karşısındaki kişinin duyguları onlar için onemsizdi. Bu arkadaşlardan birtanesi benim için önemliydi ilk arkadaşim yani 9'da iken ben ilk onunla konuşmuştum bilirsiniz genellikle 9'a başlayanlar erkekler vs. sürü gibi dolaşır okulu, birbirlerini tanımak için vs. ona bile ben gelip söylemiştim bizimle gelmesini. O kişi asosyal bir tipti ben onun gibi değildim neyse 9-10 sınıfta çok konuşurduk oyunlardan, videolardan, gündemden vs. yani kafa yapımız çoğu şey olmasa bile ortak noktalarımız vardı. 11'e geçtiğimiz zaman o farklı bir sınıfa geçti her teneffüs yanına gidiyordum özellikle bir süre sonra gitmedim kendisinin benim sınıfıma gelmesini söylüyordum biraz utangaç bir tip olduğu için gelmiyordu. Bir süre sonra 12. sınıf olduk artık neredeyse hiç konuşmuyorduk tek tük denk geldiğimiz zaman okulda falan veyahut Instagram'dan falan. Sinav zamanları geliyordu benden not istiyordu veriyordum ben istediğim zaman ya geç atıyordu ya da atmıyordu nankördü yani. Neyse bazen salak saçma videolar atmaya başladı bune kanka falan dediğimde sadece görüldü atıyordu. Biliyorsunuz görüldü yemek sinir bozucu bir şey bunu bilerek yapıyordu sürekli neyse bizim konuşmamız bildiğiniz kesildi artık. En son yine YKS günü salak saçma bir video attı bune kanka dedim yine görüldü attı bıraktı bende artık görüldü niye atıyorsun demekten bıraktım. Neyse 1 haftadır işe gidiyorum Instagram'a girmeye bile vaktim kalmıyor bugün bir konuştuğum kişileri bir bakayım dedim bahsettiğim kişinin hesabına bakayım derken bir de ne göreyim beni takipten çıkarmış yani hayat mı dersin arkadaşlık mı dersin koca bir yalan neredeyse. Ne için çıkarırsınki anlam veremiyorum yine 9. sınıftan 12. sınıfa kadar aynı sinifta olduğum kişiler bile takipten çıkarmıştı senin takip edende veya takipçilerinde benim olmam hesabına ne zarar verecekti ki şu an bildiğiniz donuna kadar yalnızım adamakıllı hiçbir sosyalleşebileceğim kimsem yok bugüne kadar bir kişiyle cafeye bile gitmemişimdir asosyal olduğumdam dolayı değil gerçek arkadaşlarım olmadığından dolayı. Anlatmak istediğim, aklıma gelmeyen daha şeyler vardır. Böyle yani arkadaş olmak isterseniz konuşabiliriz.