Kısa Öykü - Sakin Bir Ev

Sakin bir ev mi dediniz? Evet şimdi sakin bir ev. Ama az önce cehennemdi. Şunu düşünün üstümüzde ve altımızda küçük çocuklu aileler var. Ağlamalar, bağırmalar, kavgalar, tepinmeler ve küçük öfkeli ayaklarıyla eşelenmeler. İlk önce süpürgenin sapıyla tavana ve tabana vuruyorduk. Bu işe yaramayınca kocam telefon etti. Evet, özür dileriz dedi anne babası, küçük olan diş çıkarıyor, ikizlerden biri de yürümeyi öğreniyor. Tabi böyle mazeretler kanmadık. Kocam yöneticiye şikâyet etti. Her hafta bir kere sonra sabır taştı. Yönetici alttaki ve üstteki insanlara mektup yazdı ve onları hemen evden çıkarmakla tehdit etti. Sonra durumlar düzeldi. Burada daireler fazla pahalı değil ve bu genç çiftin taşınmak için paraları yok. Çocuklar nasıl susturuldu? Tam olarak bilmiyorum. Belki de yatak direklerine bağlamışlardı böylece sadece emekleyebilirler. Bu daha az gürültü yapar. Belki de güçlü sakinleştirici veriyorlar. Artık sevinçle bağıramıyorlar, sadece uykudaymış gibi kendi kendilerine gevezelik ediyorlar. Şimdi merdivenlerden çıkarken anne babalarını selamlıyoruz yine. Çocuklarını bile soruyoruz. İyi diyorlar. Bunu söylerken neden gözleri yaşarıyor anlamıyorum.

Vay be, 12 sene geçmiş dile kolay!

Duygulandım şimdi. Aklıma ortaokulda Türkçe sınavında çıkan "Baklava" adlı hikaye geldi.

"Maddi durumumuz küçükken çok yoktu, babam eve biraz baklava almıştı.
O akşam çayla beraber bir güzel yedik.
Ertesi gün yerli malı haftası vardı sınıfta…
Annem de kavanozun içine 1 tane baklava koydu bir kaba da zeytin peynir falan, her neyse sınıfa girdim herkesin önünde börekler falan…
Sınıfın en gıcık çocuğu başıma dikildi ve gülmeye başladı..
-O baklavayı fareler için getirdin galiba dedi.
Ben o anda utancımdan yerin dibine girdim herkes gülmeye başlamıştı.
Ağlayarak okuldan çıktım eve gelip anneme bağırmaya başladım.
-Nasıl bir tane baklava koyarsın sınıftakilerin çantalarında bir sürü yiyecek vardı bende ise bir baklava biraz zeytin yarım ekmek beni rezil ettin dedim.
O anda annem kırgın bir şekilde;
-Baklavalardan benim payıma düşen sadece buydu yavrum dedi.

O anda kendimden nefret ettim anneme sarılmaya bile yüzüm kalmamıştı…
Biliyorum annem bana kırılmaz ama ben kendime kırıldım böyle bir anneye bunu yaptığım için 10 yaşımdan beri her gece ALLAH ‘ın beni affetmesi için dua ederim..
O zamandan bu zamana ağzıma almadığım tek tatlıdır baklava.."

Iori Yagami dedi:

Duygulandım şimdi. Aklıma ortaokulda Türkçe sınavında çıkan "Baklava" adlı hikaye geldi.

"Maddi durumumuz küçükken çok yoktu, babam eve biraz baklava almıştı.
O akşam çayla beraber bir güzel yedik.
Ertesi gün yerli malı haftası vardı sınıfta…
Annem de kavanozun içine 1 tane baklava koydu bir kaba da zeytin peynir falan, her neyse sınıfa girdim herkesin önünde börekler falan…
Sınıfın en gıcık çocuğu başıma dikildi ve gülmeye başladı..
-O baklavayı fareler için getirdin galiba dedi.
Ben o anda utancımdan yerin dibine girdim herkes gülmeye başlamıştı.
Ağlayarak okuldan çıktım eve gelip anneme bağırmaya başladım.
-Nasıl bir tane baklava koyarsın sınıftakilerin çantalarında bir sürü yiyecek vardı bende ise bir baklava biraz zeytin yarım ekmek beni rezil ettin dedim.
O anda annem kırgın bir şekilde;
-Baklavalardan benim payıma düşen sadece buydu yavrum dedi.

O anda kendimden nefret ettim anneme sarılmaya bile yüzüm kalmamıştı…
Biliyorum annem bana kırılmaz ama ben kendime kırıldım böyle bir anneye bunu yaptığım için 10 yaşımdan beri her gece ALLAH ‘ın beni affetmesi için dua ederim..
O zamandan bu zamana ağzıma almadığım tek tatlıdır baklava.."

Genişletmek için tıkla...

Üzdünüz hocam.