Bu ayetin açıklamasını aşağıya bırakıyorum;
Yani bu ayette anlatılan, Medineli Yahudilerin Medine'ye getirip anlattıkları bir Babil efsanesidir. Bakara 102. ayette 2 olay anlatılmaktadır. Ayetin başında elçimiz Süleyman'ın kâfir olmadığı, asıl insanlara "büyü" öğreten şeytan ruhlu insanların kâfir olduğu anlatılmaktadır. Bu niçin anlatılmaktadır? Çünkü Yahudiler Medine'de "büyücülük" yapmaktadır, büyücülüğü de delillendirmek için elçi Süleyman'ın büyücü bir kral olduğuna inanırlar. "Biz bunu Süleyman'dan öğrendik" derler. Büyücü, sahtekâr demektir. O sahtekârlar da elçi Süleyman'ı kullanmaktan çekinmemişlerdir. Kuran da bu ayeti onların iddiası üzerine getirmiştir. 2. olay ise Yahudilerin Babil sürgününde anlatılan bir masaldır. Ayetin öncesine sonrasına, başına sonuna bakmadan maalesef ki insanlarımız bu ayetten büyünün gerçekliğini/meşruluğunu çıkarmıştır.
Hocam direkt ayet belirtebilirseniz daha iyi olur.