187GmS
Hectopat
- Katılım
- 19 Aralık 2020
- Mesajlar
- 30
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Şu an lise 3'e gidiyorum ve okulun kapanmasına çok az bir süre kaldı. En baştan başlayayım.
Ben 8. sinifta LGS döneminden dolayı özel okula geçmiştim ve orada dışlanma ve zorbalık gördüm. Onun da üstüne karantina eve kapanma binince iyice kötü oldu. Geçen sene sosyal ortamlarda her hareketinde kasan aşırı utangaç birisi idim. Kalabalık ortamlardan nefret ederdim o sene beni görüp üzülen 2 kız vardı. Sohbet etmeye çalışırlardı ama çok çekingen olduğum ve insanlarla konuşurken stres yaptığım için asla beceremedim. Grubuna almak isteyen kişiler vardı hep ama ben samimi olamadım. En sonunda hep sırama geri dönüp yalnız başıma kitap okurdum resim yapardım. Sınıfta benim gibi sessiz bir kız vardı onun yanina oturmustum ama bir sure sonra kızın şizofren benzeri davranışlarını görünce uzaklaştım. Toplu takılan bir grup vardı onların yanında dolaşmaya başladım bir süre ama hiç konuşamazdım. Sadece yanlarında durup onları izlerdim. 10. sınıf kısaca böyle geçti.
11. sınıfa geçtiğimde sosyal ortamlardaki kaygı ve stresin ciddi derecede azalmıştı. Kalabalık ortamlarda bulunabiliyordum. Bu sene de yalnızlığıma üzülen kişiler vardı. Bir çocuk yanıma gelir sohbet açmaya çalışırdı içe dönüklüğümü yenmeme yardim etmeye çalışıyordu. Günaydın nasılsın derdi. Kısık bir sesle iyi derdim sadece. O da ben sorduğumda sende sor falan bunlar önemli adımlar derdi. Her zamanki gibi ben yine bir şey beceremedim. Son birkaç aya kadar bu yalnızlığımı bu kadar takmamıştın. AVM'ye giden birlikte vakit geçiren şakalaşan kişileri görünce ben neden böyleyim diye soruyorum. Hep onlar gibi olmayı cok isterdim. Herkes lise 2 ve 3 hayatının en eğlenceli dolu güzel yılları olacak der ama benim yıllarım sadece sırada oturmak ile geçti. Bunları önceden bu durumu düzeltmeye fazla takılmamıştım. Kendi kendime eğlenmeyi vakit geçirmeyi seviyordum ama insanların eğlendiğini güzel anılar biriktirdiğini görünce pişman oluyorum. Aslında hala kendi kendime vakit geçirmeyi seviyorum ama böyle yılların boşa gitmesi üzüyor. Şu an okulun kapanmasına 2 hafta falan kaldı. Aralarına katılmaya çalıştığım bir grup var ama bazen cinsel ya da normal şakalar yaparken fazla iğrençleşiyorlar ve 11'den cok 9 10 gibiler.
Olgunluk olarak 12 sınıfta zaten harıl harıl YKS çalışacağım. Yani bütün bir lise hayatım çöp oldu. Artık iş işten gecti gibi geliyor. 8. sınıfa kadar çok kolay açılırdım sinifta şaklabanlık BİM'e yapardım rahattım yani şu an içimde bir yerlerde o çocuğun durduğunu hissediyorum. Ara sıra ortaya çıksa da yalnızlıktan sosyalliğe dönmek bir anda olunca garip bir şekilde yoruyor. Tek basimayken sınıftakileri izlerdim bazıları izlenmeyi sevmez ama sohbetlerini de dinlediğim oluyordu. Resim yapardım özellikle fizik alanında bilim kitaplarını okumayı video izleyip araştırma yapmayı severdim. Müzik konusunda da kendimi geliştirdim. Instagram'da da büyük bir vakit kaybettiğim oldu. Bilimle ilgilenen birini fazla eğlenceli bulacaklarını sanmıyorum. Müzikle ilgilenen de okulda fazla kişi görmedim. Bunları detaylı anlattığım kimse yok. Sadece günlüğüme yazdım hem geçmişe dönük pişmanlığımı unutamıyorum. Hem de kendimi aşamıyorum hala asosyalim umarım düzeltmeye yardımcı olacak ciddi kişiler çıkar. Teşekkür ederim.
Ben 8. sinifta LGS döneminden dolayı özel okula geçmiştim ve orada dışlanma ve zorbalık gördüm. Onun da üstüne karantina eve kapanma binince iyice kötü oldu. Geçen sene sosyal ortamlarda her hareketinde kasan aşırı utangaç birisi idim. Kalabalık ortamlardan nefret ederdim o sene beni görüp üzülen 2 kız vardı. Sohbet etmeye çalışırlardı ama çok çekingen olduğum ve insanlarla konuşurken stres yaptığım için asla beceremedim. Grubuna almak isteyen kişiler vardı hep ama ben samimi olamadım. En sonunda hep sırama geri dönüp yalnız başıma kitap okurdum resim yapardım. Sınıfta benim gibi sessiz bir kız vardı onun yanina oturmustum ama bir sure sonra kızın şizofren benzeri davranışlarını görünce uzaklaştım. Toplu takılan bir grup vardı onların yanında dolaşmaya başladım bir süre ama hiç konuşamazdım. Sadece yanlarında durup onları izlerdim. 10. sınıf kısaca böyle geçti.
11. sınıfa geçtiğimde sosyal ortamlardaki kaygı ve stresin ciddi derecede azalmıştı. Kalabalık ortamlarda bulunabiliyordum. Bu sene de yalnızlığıma üzülen kişiler vardı. Bir çocuk yanıma gelir sohbet açmaya çalışırdı içe dönüklüğümü yenmeme yardim etmeye çalışıyordu. Günaydın nasılsın derdi. Kısık bir sesle iyi derdim sadece. O da ben sorduğumda sende sor falan bunlar önemli adımlar derdi. Her zamanki gibi ben yine bir şey beceremedim. Son birkaç aya kadar bu yalnızlığımı bu kadar takmamıştın. AVM'ye giden birlikte vakit geçiren şakalaşan kişileri görünce ben neden böyleyim diye soruyorum. Hep onlar gibi olmayı cok isterdim. Herkes lise 2 ve 3 hayatının en eğlenceli dolu güzel yılları olacak der ama benim yıllarım sadece sırada oturmak ile geçti. Bunları önceden bu durumu düzeltmeye fazla takılmamıştım. Kendi kendime eğlenmeyi vakit geçirmeyi seviyordum ama insanların eğlendiğini güzel anılar biriktirdiğini görünce pişman oluyorum. Aslında hala kendi kendime vakit geçirmeyi seviyorum ama böyle yılların boşa gitmesi üzüyor. Şu an okulun kapanmasına 2 hafta falan kaldı. Aralarına katılmaya çalıştığım bir grup var ama bazen cinsel ya da normal şakalar yaparken fazla iğrençleşiyorlar ve 11'den cok 9 10 gibiler.
Olgunluk olarak 12 sınıfta zaten harıl harıl YKS çalışacağım. Yani bütün bir lise hayatım çöp oldu. Artık iş işten gecti gibi geliyor. 8. sınıfa kadar çok kolay açılırdım sinifta şaklabanlık BİM'e yapardım rahattım yani şu an içimde bir yerlerde o çocuğun durduğunu hissediyorum. Ara sıra ortaya çıksa da yalnızlıktan sosyalliğe dönmek bir anda olunca garip bir şekilde yoruyor. Tek basimayken sınıftakileri izlerdim bazıları izlenmeyi sevmez ama sohbetlerini de dinlediğim oluyordu. Resim yapardım özellikle fizik alanında bilim kitaplarını okumayı video izleyip araştırma yapmayı severdim. Müzik konusunda da kendimi geliştirdim. Instagram'da da büyük bir vakit kaybettiğim oldu. Bilimle ilgilenen birini fazla eğlenceli bulacaklarını sanmıyorum. Müzikle ilgilenen de okulda fazla kişi görmedim. Bunları detaylı anlattığım kimse yok. Sadece günlüğüme yazdım hem geçmişe dönük pişmanlığımı unutamıyorum. Hem de kendimi aşamıyorum hala asosyalim umarım düzeltmeye yardımcı olacak ciddi kişiler çıkar. Teşekkür ederim.
Son düzenleyen: Moderatör:
