Lisedeyim kendime hiç zaman bulamıyorum

16 yaşındayım derslerin bana bir sıkıntısı zorluğu olmuyor, ama saatlerce başında durup adamakıllı bir şey öğrenemediğim için sıkıntıya giriyorum.
10 saat okul ardından 5 6 saat durmadan çalışıyorum. Her gün her gün hafta sonları ailemde zorluyor biraz odamdan dışarı çıkamıyorum, bu zamana kadar ne sosyal hayatım oldu hiç kimse ile iletişimim yok. Psikolojik tedavi görüyordum şu an için bırakmak zorunda kaldım. Psikoterapi görüyorum, dikkat bozukluğum ve anksiyetem var uzunlamasına anlatamayacağım maalesef.
Ders içinde sinir üzüntüde kalemi kağıdı yırtıp atıp öyle ders çalışabiliyorum.
Sosyal ihtiyacımı uzun süredir kendi kendime konuşarak konuşmak istediğim insanlarla hayali bir şekilde konuşuyorum durum saçma gelebilir ancak kendimi ancak bu şekilde rahatlatabiliyorum. Yoksa düşünmekten çıldırıyorum.
Şimdi şu an işe girip çalışma gibi bir zamanım yok şimdi üniversite hayatında hem çalışıp hem okuyan insanlar geliyor kendi dert ettiğim şeyleri bir şekilde küçültüp normal olmaya çalışıyorum ama değişmiyor daha da içime vuruyor, şu an için bir daha ilaç tedavisine başlayabilirim yoksa ne okul ne hayatım olacak.
Daha kendi sorumluluklarımı alamıyorum, gitmek istediğim bölüme ailem karar veriyor yaşım çok küçük olduğu için onlara da bir şey diyemiyorum. Gelişim çağında olduğum için ihtiyaç isteklerimi çok önemsenmiyor. Ben katılıyorum ama iş hayatından nasıl yapacağım bilmiyorum.
Diplomamı aldığım gibi ailemin bana desteklediği para ihtiyacı geri ödeyeceğim. Yoksa her gün onlardan para almam beni çok sıkıntıya sokuyor ne yapacağım bilmiyorum.

Hocam böyle olmaz en iyisi kaydını dondur hiçbir şey insan psikolojisinden önemli değil ailenle ciddi bir şekilde konuş bir de spor yap basket falan oyna spor yapınca stres azalıyor.

Ahmet40218 dedi:

16 yaşındayım derslerin bana bir sıkıntısı zorluğu olmuyor, ama saatlerce başında durup adamakıllı bir şey öğrenemediğim için sıkıntıya giriyorum.
10 saat okul ardından 5 6 saat durmadan çalışıyorum. Her gün her gün hafta sonları ailemde zorluyor biraz odamdan dışarı çıkamıyorum, bu zamana kadar ne sosyal hayatım oldu hiç kimse ile iletişimim yok. Psikolojik tedavi görüyordum şu an için bırakmak zorunda kaldım. Psikoterapi görüyorum, dikkat bozukluğum ve anksiyetem var uzunlamasına anlatamayacağım maalesef.
Ders içinde sinir üzüntüde kalemi kağıdı yırtıp atıp öyle ders çalışabiliyorum.
Sosyal ihtiyacımı uzun süredir kendi kendime konuşarak konuşmak istediğim insanlarla hayali bir şekilde konuşuyorum durum saçma gelebilir ancak kendimi ancak bu şekilde rahatlatabiliyorum. Yoksa düşünmekten çıldırıyorum.
Şimdi şu an işe girip çalışma gibi bir zamanım yok şimdi üniversite hayatında hem çalışıp hem okuyan insanlar geliyor kendi dert ettiğim şeyleri bir şekilde küçültüp normal olmaya çalışıyorum ama değişmiyor daha da içime vuruyor, şu an için bir daha ilaç tedavisine başlayabilirim yoksa ne okul ne hayatım olacak.
Daha kendi sorumluluklarımı alamıyorum, gitmek istediğim bölüme ailem karar veriyor yaşım çok küçük olduğu için onlara da bir şey diyemiyorum. Gelişim çağında olduğum için ihtiyaç isteklerimi çok önemsenmiyor. Ben katılıyorum ama iş hayatından nasıl yapacağım bilmiyorum.
Diplomamı aldığım gibi ailemin bana desteklediği para ihtiyacı geri ödeyeceğim. Yoksa her gün onlardan para almam beni çok sıkıntıya sokuyor ne yapacağım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Neden bu kadar ders çalışıyorsun? Ve girmek istediğin bölüme kendin karar verebilecek yaştasın o kadar küçük değilsin.

mrht1234 dedi:

Neden bu kadar ders çalışıyorsun? Ve girmek istediğin bölüme kendin karar verebilecek yaştasın o kadar küçük değilsin.

Genişletmek için tıkla...

Ortaokul zamanı isteğim yoktu reisim çok üniversite odaklı bakıyordum. Lise başlangıcı çalışmaya başladım, Dersler benim için sıkıntı olmuyor daha çok ailem düzenli derse bakmamı istiyor bende birşey diyemiyorum.

Ahmet40218 dedi:

Ortaokul zamanı isteğim yoktu reisim çok üniversite odaklı bakıyordum. Lise başlangıcı çalışmaya başladım, dersler benim için sıkıntı olmuyor daha çok ailem düzenli derse bakmamı istiyor bende bir şey diyemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Çok abartıyorsun ailen derslerine özen göstermeni istiyor zaten.

mrht1234 dedi:

Çok abartıyorsun ailen derslerine özen göstermeni istiyor zaten.

Genişletmek için tıkla...

Karşı gelmiyorum, ne derlerse onu yapıyorum zaten, sinirim yok onlara karşın

Seni yarış atı gibi kullanıyorlar kardeşim. Bu kadar asosyal olman senin ilerleyen zamanda hayatını çok kötü etkileyecek. Bir an önce ailenle konuşup bu durumdan kurtulmaya bak. Sabah akşam ders çalışıp ,günde ~16 saat demişsin, okulla beraber tabii ki, sana faydası olmasını bekleyemezsin. gün zaten 24 saat 7 saat uyusan, 23 saat oluyor kalan 1 saatte bırak yemek yemeyi, kendine vakit ayırmayı falan tuvalete gidemezsin. Hocalarımın ve benim de dediğim gibi ailenle konuş. Bu durumdan kurtul, seni dinlemezlerse dinlemeleri için elinden geleni yap.

Ahmet40218 dedi:

16 yaşındayım derslerin bana bir sıkıntısı zorluğu olmuyor, ama saatlerce başında durup adamakıllı bir şey öğrenemediğim için sıkıntıya giriyorum.
10 saat okul ardından 5 6 saat durmadan çalışıyorum. Her gün her gün hafta sonları ailemde zorluyor biraz odamdan dışarı çıkamıyorum, bu zamana kadar ne sosyal hayatım oldu hiç kimse ile iletişimim yok. Psikolojik tedavi görüyordum şu an için bırakmak zorunda kaldım. Psikoterapi görüyorum, dikkat bozukluğum ve anksiyetem var uzunlamasına anlatamayacağım maalesef.
Ders içinde sinir üzüntüde kalemi kağıdı yırtıp atıp öyle ders çalışabiliyorum.
Sosyal ihtiyacımı uzun süredir kendi kendime konuşarak konuşmak istediğim insanlarla hayali bir şekilde konuşuyorum durum saçma gelebilir ancak kendimi ancak bu şekilde rahatlatabiliyorum. Yoksa düşünmekten çıldırıyorum.
Şimdi şu an işe girip çalışma gibi bir zamanım yok şimdi üniversite hayatında hem çalışıp hem okuyan insanlar geliyor kendi dert ettiğim şeyleri bir şekilde küçültüp normal olmaya çalışıyorum ama değişmiyor daha da içime vuruyor, şu an için bir daha ilaç tedavisine başlayabilirim yoksa ne okul ne hayatım olacak.
Daha kendi sorumluluklarımı alamıyorum, gitmek istediğim bölüme ailem karar veriyor yaşım çok küçük olduğu için onlara da bir şey diyemiyorum. Gelişim çağında olduğum için ihtiyaç isteklerimi çok önemsenmiyor. Ben katılıyorum ama iş hayatından nasıl yapacağım bilmiyorum.
Diplomamı aldığım gibi ailemin bana desteklediği para ihtiyacı geri ödeyeceğim. Yoksa her gün onlardan para almam beni çok sıkıntıya sokuyor ne yapacağım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kardeşim sana ne kadar faydalı gelir ama plan yapmalısın her şeyin bir saati olmalı ve düzenli beslenmelisin eğer düzenli beslenirsen ve uykunu düzene sokabilirsen kendi otoriterini korumuş olursun ve düzenli beslenmen çok önemlidir zihinin açık olması gerekiyor eğer geleceğe çok ümitliysen bu 2 adımı gerçekleştirmeni istiyorum eğer bu 2 şeyi gerçekleştirmezsen 3 aşamayı hiç yapamazsın 3 aşama odaklanma dikkatindir sabah kalktığında bitkinsen sen bir kere baştan elendin bu uygulamada bitkin haldeyken en küçük bir şeye dikkatin dağılır ders çalışamazsın aileni boş ver sen kendinde gelecek ararsan annen baban arkanda vızıltı sesi kalır yumurta sevmiyor musun yemek zorundasın bedenin proteine ihtiyacı var kafana göre yemek yemeyeceksin sabah kalkarsın bakımını yaparsın vitaminli proteinli kahvaltını yaparsın dinç olursun daha iyi odaklanırsın eğer gene odaklanamıyorsan kitap okuman gerekir ne kadar kafana kelime girerse o kadar hayatını garantilersin kaçıncı sınıfsın bilmem ama bu uygulamayı ortaokulda yapsaydın inanki şu an yaşadığın sorunu yaşamazdın.

Ahmet40218 dedi:

16 yaşındayım derslerin bana bir sıkıntısı zorluğu olmuyor, ama saatlerce başında durup adamakıllı bir şey öğrenemediğim için sıkıntıya giriyorum.
10 saat okul ardından 5 6 saat durmadan çalışıyorum. Her gün her gün hafta sonları ailemde zorluyor biraz odamdan dışarı çıkamıyorum, bu zamana kadar ne sosyal hayatım oldu hiç kimse ile iletişimim yok. Psikolojik tedavi görüyordum şu an için bırakmak zorunda kaldım. Psikoterapi görüyorum, dikkat bozukluğum ve anksiyetem var uzunlamasına anlatamayacağım maalesef.
Ders içinde sinir üzüntüde kalemi kağıdı yırtıp atıp öyle ders çalışabiliyorum.
Sosyal ihtiyacımı uzun süredir kendi kendime konuşarak konuşmak istediğim insanlarla hayali bir şekilde konuşuyorum durum saçma gelebilir ancak kendimi ancak bu şekilde rahatlatabiliyorum. Yoksa düşünmekten çıldırıyorum.
Şimdi şu an işe girip çalışma gibi bir zamanım yok şimdi üniversite hayatında hem çalışıp hem okuyan insanlar geliyor kendi dert ettiğim şeyleri bir şekilde küçültüp normal olmaya çalışıyorum ama değişmiyor daha da içime vuruyor, şu an için bir daha ilaç tedavisine başlayabilirim yoksa ne okul ne hayatım olacak.
Daha kendi sorumluluklarımı alamıyorum, gitmek istediğim bölüme ailem karar veriyor yaşım çok küçük olduğu için onlara da bir şey diyemiyorum. Gelişim çağında olduğum için ihtiyaç isteklerimi çok önemsenmiyor. Ben katılıyorum ama iş hayatından nasıl yapacağım bilmiyorum.
Diplomamı aldığım gibi ailemin bana desteklediği para ihtiyacı geri ödeyeceğim. Yoksa her gün onlardan para almam beni çok sıkıntıya sokuyor ne yapacağım bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Eğer ailen çok büyük sıkıntı yaratıyorsa aileni zaten kesinlikle tersleme bu konuda ama derdini anlatmaya çalış dinlemezlerse sabret hem şu an kendi kararlarını kendin verebilecek yaştasın.

Ahmet40218 dedi:

Karşı gelmiyorum, ne derlerse onu yapıyorum zaten, sinirim yok onlara karşın.

Genişletmek için tıkla...

Kararları rahatsız ediyorsa itiraz etmelisin karşı çıkmalısın 5 yaşında değilsin.

CrawLOttoman dedi:

Kardeşim sana ne kadar faydalı gelir ama plan yapmalısın her şeyin bir saati olmalı ve düzenli beslenmelisin eğer düzenli beslenirsen ve uykunu düzene sokabilirsen kendi otoriterini korumuş olursun ve düzenli beslenmen çok önemlidir zihinin açık olması gerekiyor eğer geleceğe çok ümitliysen bu 2 adımı gerçekleştirmeni istiyorum eğer bu 2 şeyi gerçekleştirmezsen 3 aşamayı hiç yapamazsın 3 aşama odaklanma dikkatindir sabah kalktığında bitkinsen sen bir kere baştan elendin bu uygulamada bitkin haldeyken en küçük bir şeye dikkatin dağılır ders çalışamazsın aileni boş ver sen kendinde gelecek ararsan annen baban arkanda vızıltı sesi kalır yumurta sevmiyor musun yemek zorundasın bedenin proteine ihtiyacı var kafana göre yemek yemeyeceksin sabah kalkarsın bakımını yaparsın vitaminli proteinli kahvaltını yaparsın dinç olursun daha iyi odaklanırsın eğer gene odaklanamıyorsan kitap okuman gerekir ne kadar kafana kelime girerse o kadar hayatını garantilersin kaçıncı sınıfsın bilmem ama bu uygulamayı ortaokulda yapsaydın inanki şu an yaşadığın sorunu yaşamazdın.



Eğer ailen çok büyük sıkıntı yaratıyorsa aileni zaten kesinlikle tersleme bu konuda ama derdini anlatmaya çalış dinlemezlerse sabret hem şu an kendi kararlarını kendin verebilecek yaştasın.

Genişletmek için tıkla...

16 yaşındayım daha çok girişimci zihniyette gideceğim, bir memur maaşı benim hayatımı kurtarır o günleri bekliyorum, mesl

ArnoldSivastanegezer dedi:

Seni yarış atı gibi kullanıyorlar kardeşim. Bu kadar asosyal olman senin ilerleyen zamanda hayatını çok kötü etkileyecek. Bir an önce ailenle konuşup bu durumdan kurtulmaya bak. Sabah akşam ders çalışıp ,günde ~16 saat demişsin, okulla beraber tabii ki, sana faydası olmasını bekleyemezsin. gün zaten 24 saat 7 saat uyusan, 23 saat oluyor kalan 1 saatte bırak yemek yemeyi, kendine vakit ayırmayı falan tuvalete gidemezsin. Hocalarımın ve benim de dediğim gibi ailenle konuş. Bu durumdan kurtul, seni dinlemezlerse dinlemeleri için elinden geleni yap.

Genişletmek için tıkla...

ek lisesindeyim, biryandan hobi olarak kendi yeteneklerim ile para kazanıyorum ve iş hayatında bunu 2.ci iş olarak yapmak istiyorum.
Devlete bağlı çalışayım param bana gelsin gerisini hallederim gerçekten adam akıllı bir zaman bulmak istiyorum, Ortam var ancak adam akıllı ilgi alanı yada benzer yada uyum sağlayacağım birini bulamıyorum ortalamam yüksek olmasına rağmen malesef bir düz liseye gidemedim, ailem düz liseden mezun olacak kadar kadar gayret edemeyeciğimi söylemişti o yüzden hem işim olsun devlete bağlı çalışmamı istiyorlar dediğim gibi bende 2.ci iş olarak kendi yetenek ilgi alanlarım ile para kazanmak istiyorum bir yandan. kendi yeteneklerimi üniversite okuyarak değerlendirmeyi kendimi ozaman geliştirmeyi düşünüyorum. bir yandanda memuriyete devam ederim. Ama benim anladığım sosyal hayat mesleğe karaktere ve algıyı değiştiriyor,
Ben kaç yaşımdan beridir anne babamla ne konuşabildim, ne adam akıllı kendimi anlattım. Asıl karakterimi kimse bilmiyor aileme karşıda konuşmaya utanıyorum konuşamayacağımıda biliyorum yıllardır evden okula biryandan kendimi geliştiriyorum parada kazanıyorum ama bir arkadaş çevre olmadığı için gerçekten sıkıntı oluşuyor, Şu an istesemde konuşamıyorum zaten iletişim konusunda baya bir geriledim eskisi gibi konuşup düşünemiyorum. İlaç tedavisi alırsam belki tekrar iletişim kuracak potansiyele gelebilirim. Şu an için Sadece çalışıyorum zaman bulduğumda kendimi geliştiriyorum. Şu an için üzüldüğüm şey aileme para getiremem yazdan yaza işe giriyorum çalışıyorum ancak okul zamanı cidden çok kötü bir duruma düşüyorum maddi durumumuz iyi ben çok cimrilik yapıyorum ve fazla kafaya takıyorum. Adam akıllı bir arkadaş insan falan olsa illa erkek olacak diye birşey yok. Ben kendimi düzeltirim zaten. Ama şu an için üniversiteyi bekliyorum mutlu bir şekilde kendi paramı kazanıp okul hayatından çıkmak istiyorum ve kendimi geliştirmek yeteneklerimde ilerlemek istiyorum.