Bu.yakistimi.krdsm
Zeptopat
- Katılım
- 14 Mayıs 2021
- Mesajlar
- 0
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Öncelikle herkese iyi günler. Ben 15 yaşında 9. sınıf öğrencisi bir gencim. Uzun zamandır içimde biriken konuları konuşabileceğim biri olmadığı için buraya yazmaya karar verdim. Konu başlıktan da anlaşılacağı gibi biraz para sıkıntısı çekmem.
İlk başta birkaç bir şey söylemek istiyorum. Elbetteki benden kötü durumda olan, sorumlulukları benden daha ağır olan (yorucu bir işte çalışan, ailesini çok düşük ücretlerle geçindirmek zorunda olan vs.) insanlar var ve bunların karşısında benim durumum çok daha rahat sayılır ama yine de bu durum benim de hayatımda hoşuma gitmeyen durumlar olduğunu değiştirmiyor. O yüzden cevaplarken bunu dikkate almanızı tavsiye ederim. Ayrıca bu konuşmada ülke ekonomisinden, ailemden, daha doğrusu bu durumun sebepleri hakkında pek konuşmayacağım. İlk olarak hayatımdan biraz bahsetmek istiyorum, daha iyi anlayabilmeniz için.
Benim temel ihtiyaçlarımı (yemek, eğitim, barınma vb.) şu anlık ailem karşılıyor, o yüzden çok ciddi bir sıkıntım olduğu söylenemez ama hayatımın diğer alanlarında neredeyse hiç desteğim yok. Örneğin müzik dinlemek benim en büyük hobilerimden birisi fakat iki de bir kulaklığım bozulup duruyor. En son 2-3 haftada 15-20 lira para biriktirip (o zamanlar okul açık olduğu için nispeten daha kolay oluyordu ama maalesef tüm harçlığımı biriktirmem başka sorunlara da yol açıyor) ve 5 lira da bir arkadaşımdan borç alarak marketten kolay bozulmayacağını düşündüğüm bir kablolu kulaklık aldım. Hâla da onu kullanıyorum. Sesi pek iyi değil ve biraz cızırdıyor ama olsun, işimi görüyor. Niyetim bayram harçlıkları ile kaliteli bir kulaklık alıp uzun bir süre kullanmaktı fakat maalesef bu da mümkün olmadı ve açıkçası bu kulaklığım da bozulursa ne yapacağımı bilmiyorum.
Başka bir örnek verecek olursam; bir süredir spor yapıyorum, basit vücüt egzersileri, yasak olmayan günlerde koşu, yürüyüş, bisiklet gibi şeyler. Son günlerde biraz kol çalışmak istedim ve bu yüzden dambıl almam gerekiyordu. Fiyatı 60 lira olduğu için babamdan istedim ama almadı. Bu durum benim spora olan şevkimi biraz kırdı. Vücudumu kullanarak yapabileceğim kol egzersizlerine yönelmeyi düşünüyorum.
Genelde arkadaşlarımla buluştuğumda ya param olmuyor ya da çok az oluyor. Arkadaşlarımın ceplerinde genelde benim 1-2 ayda bile biriktiremeyeceğim paralar olduğu için bu yüzden ben istemesem bile genelde zorla buluştuğumuzda benim masraflarımı da üstleniyorlar. Sağ olsunlar, ama anlarsınız ki bu durum beni ciddi olarak rahatsız ediyor. Ben ailemden bile para istemeye utanan birisi olduğumdan, gidip bana her seferinde 20-30 lira masraf yapmaları hem ayıp oluyor hem de benim moralimi bozuyor. Ben de çareyi daha az arkadaşlarımla dışarı çıkarak buluyorum, zaten şu virüs döneminde bayağı azaldı yoksa ben 5 gün okulda ve ayrıyeten dışarda ne yapardım bilmiyorum.
Bilgisayar, hatta genel olarak tüm teknolojik ürünler benim ilgi alanım ama evde yaklaşık 9-10 yıllık internete bile zar zor giren bir PC var. O yüzden yazılım öğrenmem, oyun oynamam pek mümkün değil ama iyi kötü derslere bakabiliyorum. Giriş seviyesindeki oyunları oynayabiliyorum, az biraz yazılım öğrenebiliyorum. Bu bilgisayara en azından bu işleri rahat rahat halledebilecek parçalar almam 700 lira civarında para tutuyor. Doğal olarak pek mümkün değil, babamdan istedim ve onun da biraz PC'de işi olduğu için sıcak bakıyor ama yakın zamanda pek mümkün değil gibi. Kitap alacak ya da bir şeyler öğrenmek için herhangi bir şey alacak param da yok. Kitap okumak istersem kütüphaneden ödünç alıyorum. Belki ileride bir takımda yer alarak bir şeyler geliştirebilirim ya da üniversite ve sonrasında mümkün olabilir.
Daha pek çok temel ihtiyaçlarım haricinde yaşadığım problemler var fakat çok uzatmak istemiyorum, zaten uzun bir yazı oldu. Toparlayacak olursam, her ne kadar temel ihtiyaçlara bile yetmeyecek kadar kötü durumda olmasam da pek çok alanda sorun yaşıyorum ve bu insanların benden zor şeyler yaşadığını da biliyorum. Ne diyeyim, Allah yardımcıları olsun. O yüzden bana şımarık bir ergen çocuk gözü ile bakmamanızı umuyorum. Benim için sanırım şu anki en iyi yol iyi bir üniversite kazanıp orada da kendimi geliştirmek ve sonrasında da başka şeyler geliştirerek hem ülke ekonomisine hem insanlığa hem de kendi yaşantımı düzeltmeye çalışmak. Bu konuda da başarılı olmayı umuyorum. Aslında şu anda bir işte çalışarak hayatımı idare edebilirdim ama virüs dönemi ve işsizlik oranları maalesef bunu da pek mümkün kılmıyor... Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. Dediğim gibi, biraz içimi dökmek istemiştim. Herkese iyi günler dilerim tekrardan.
İlk başta birkaç bir şey söylemek istiyorum. Elbetteki benden kötü durumda olan, sorumlulukları benden daha ağır olan (yorucu bir işte çalışan, ailesini çok düşük ücretlerle geçindirmek zorunda olan vs.) insanlar var ve bunların karşısında benim durumum çok daha rahat sayılır ama yine de bu durum benim de hayatımda hoşuma gitmeyen durumlar olduğunu değiştirmiyor. O yüzden cevaplarken bunu dikkate almanızı tavsiye ederim. Ayrıca bu konuşmada ülke ekonomisinden, ailemden, daha doğrusu bu durumun sebepleri hakkında pek konuşmayacağım. İlk olarak hayatımdan biraz bahsetmek istiyorum, daha iyi anlayabilmeniz için.
Benim temel ihtiyaçlarımı (yemek, eğitim, barınma vb.) şu anlık ailem karşılıyor, o yüzden çok ciddi bir sıkıntım olduğu söylenemez ama hayatımın diğer alanlarında neredeyse hiç desteğim yok. Örneğin müzik dinlemek benim en büyük hobilerimden birisi fakat iki de bir kulaklığım bozulup duruyor. En son 2-3 haftada 15-20 lira para biriktirip (o zamanlar okul açık olduğu için nispeten daha kolay oluyordu ama maalesef tüm harçlığımı biriktirmem başka sorunlara da yol açıyor) ve 5 lira da bir arkadaşımdan borç alarak marketten kolay bozulmayacağını düşündüğüm bir kablolu kulaklık aldım. Hâla da onu kullanıyorum. Sesi pek iyi değil ve biraz cızırdıyor ama olsun, işimi görüyor. Niyetim bayram harçlıkları ile kaliteli bir kulaklık alıp uzun bir süre kullanmaktı fakat maalesef bu da mümkün olmadı ve açıkçası bu kulaklığım da bozulursa ne yapacağımı bilmiyorum.
Başka bir örnek verecek olursam; bir süredir spor yapıyorum, basit vücüt egzersileri, yasak olmayan günlerde koşu, yürüyüş, bisiklet gibi şeyler. Son günlerde biraz kol çalışmak istedim ve bu yüzden dambıl almam gerekiyordu. Fiyatı 60 lira olduğu için babamdan istedim ama almadı. Bu durum benim spora olan şevkimi biraz kırdı. Vücudumu kullanarak yapabileceğim kol egzersizlerine yönelmeyi düşünüyorum.
Genelde arkadaşlarımla buluştuğumda ya param olmuyor ya da çok az oluyor. Arkadaşlarımın ceplerinde genelde benim 1-2 ayda bile biriktiremeyeceğim paralar olduğu için bu yüzden ben istemesem bile genelde zorla buluştuğumuzda benim masraflarımı da üstleniyorlar. Sağ olsunlar, ama anlarsınız ki bu durum beni ciddi olarak rahatsız ediyor. Ben ailemden bile para istemeye utanan birisi olduğumdan, gidip bana her seferinde 20-30 lira masraf yapmaları hem ayıp oluyor hem de benim moralimi bozuyor. Ben de çareyi daha az arkadaşlarımla dışarı çıkarak buluyorum, zaten şu virüs döneminde bayağı azaldı yoksa ben 5 gün okulda ve ayrıyeten dışarda ne yapardım bilmiyorum.
Bilgisayar, hatta genel olarak tüm teknolojik ürünler benim ilgi alanım ama evde yaklaşık 9-10 yıllık internete bile zar zor giren bir PC var. O yüzden yazılım öğrenmem, oyun oynamam pek mümkün değil ama iyi kötü derslere bakabiliyorum. Giriş seviyesindeki oyunları oynayabiliyorum, az biraz yazılım öğrenebiliyorum. Bu bilgisayara en azından bu işleri rahat rahat halledebilecek parçalar almam 700 lira civarında para tutuyor. Doğal olarak pek mümkün değil, babamdan istedim ve onun da biraz PC'de işi olduğu için sıcak bakıyor ama yakın zamanda pek mümkün değil gibi. Kitap alacak ya da bir şeyler öğrenmek için herhangi bir şey alacak param da yok. Kitap okumak istersem kütüphaneden ödünç alıyorum. Belki ileride bir takımda yer alarak bir şeyler geliştirebilirim ya da üniversite ve sonrasında mümkün olabilir.
Daha pek çok temel ihtiyaçlarım haricinde yaşadığım problemler var fakat çok uzatmak istemiyorum, zaten uzun bir yazı oldu. Toparlayacak olursam, her ne kadar temel ihtiyaçlara bile yetmeyecek kadar kötü durumda olmasam da pek çok alanda sorun yaşıyorum ve bu insanların benden zor şeyler yaşadığını da biliyorum. Ne diyeyim, Allah yardımcıları olsun. O yüzden bana şımarık bir ergen çocuk gözü ile bakmamanızı umuyorum. Benim için sanırım şu anki en iyi yol iyi bir üniversite kazanıp orada da kendimi geliştirmek ve sonrasında da başka şeyler geliştirerek hem ülke ekonomisine hem insanlığa hem de kendi yaşantımı düzeltmeye çalışmak. Bu konuda da başarılı olmayı umuyorum. Aslında şu anda bir işte çalışarak hayatımı idare edebilirdim ama virüs dönemi ve işsizlik oranları maalesef bunu da pek mümkün kılmıyor... Buraya kadar okuduysanız teşekkür ederim. Dediğim gibi, biraz içimi dökmek istemiştim. Herkese iyi günler dilerim tekrardan.
Son düzenleyen: Moderatör:
