Metallica'nın yeni albümü "72 Seasons" çıktı!

Açıkçası beni yayınlanan single'ların üçü de fazlasıyla tatmin etti. Kirk Hammett'a bir şey diyemiyorum. Doktor da zaten ''Kendi haline bırakın'' dedi. bunun haricinde negatif manada belirtebileceğim bir diğer şey de Lux Aeterna haricinde yayınlanan parçaların gereğinden fazla uzun olduğu yönünde...
Gelelim son parçanın artılarına... Bence thrash öğesini hissettiren bir parça. Beni en endişelendiren şey ise 2019'dan beri Hetfield'ın vokalindeki kademeli düşüştü... Ancak bu parça ile anladım ki sesi toparlamış. Hatta o 2000'lerdeki yarım şişe viski içmiş kamyoncu hönkürmesi gitmiş eski dark uğursuz vokali yer yer geri gelmiş gibi... Akranlarının ülkemizde kahvede pinekleyip okey döndüğünü hesap edersek elbette performansı iyi. İnşallah hepimiz o yaşlarımızda öyle olabiliriz... Sound olarak bence iyi bir ton yakaladılar. Death Magnetic faciasından sonra o konudaki eksikliklerini kendi şirketleri olan ''Blackened''i kurarak çözdüler. En olumlu gördüğüm şeylerden birisi ise, yeni single'lardaki koreografi ve sadelik. Görüntü yönetmenleri gerçekten iyi bir iş çıkartmış. Sözlerin ruhu var ve karanlık. Bridge ve nakarat kısımlarındaki riffler ise Hetfield'ın neden riffmeister olduğunu açıklar nitelikte. Lars ise çok iyi bir ortalama davulcu. Çok iyi değil. Çok kötü de değil. Ortalama ama iyi bir ortalama... Ha negatif şeylerden de bahsetmek gerekir ise, üstte de belirttiğim üzere Kirk Hammett Metallica kalitesinden çok uzakta özensiz sololar besteliyor. Basçıları olan 4. random guy 20 yıldır grupta ancak dişe dokunur bir şey yapmıyor, yapıyorsa bile belli olmuyor. Hardwired gibi bu da bir Hetfield & Ulrich projesi olacak gibi. Açıkçası Garage INC'den beri ilk defa ruhu olan bir Metallica albümü geliyor gibi... Death Magnetic ''Beyler aloo biz bir metal grubuyuz tamam mı ? Metal çalacağız hayde !'' albümüydü (Ama elbette Death Magnetic de güzel bir albümdü tek şanssızlığı kayıtta yaşanan ekstra gürültülü sound olmuştu)... Hardwired ise 2 cd'lik bir albüm olmasına karşın ilk yarısı muazzam ötesi olup, ikinci yarısı filler parçalarla doldurulmuş dinledikçe sönümlenen bir albümdü (Spit Out The Bone hariç) Umarım bu albümde de aynı hataya düşmezler ancak ben açıkçası güzel bir Metallica albümünün geldiğini düşünüyorum. Hetfield'ın yaşadığı çalkantılı dönem + pandemi, Ukrayna Savaşı... Metallica'ya parçalarında anlatacak şeyler biriktirdi... Albümün en beğenmediğim şeylerinden birisi ise, Kapak tasarımı oldu. Gruplar yaşlandıkça sadeleşiyorlar. Bu albüm de literatüre ''The Yellow Album'' diye geçecek gibi duruyor. İnşallah bir sürpriz ile karşılaşırız ve albümün son parçası olarak gözüken ''İnamorata'', bir enstrumental parça olur... Keşke dünya turnelerine Türkiye'yi de ekleselerdi ama biliyorsunuz :)...
 
Albüme ismini veren şarkı da yayında:

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
 
Albüme ismini veren şarkı da yayında:

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

Riff çöplüğü. METALLICA döner sermaye işine girmiş. Belli ki amaçları hayla bir şeyler yapıyorlar dedirtip, konserler ile cukkayı götürmeye devam etmek.
 
Şarkılarda fark ettiğim bir diğer husus, riffler güzel olsa bile aynı riffi 5. kere tekrar ettiğinde insan sıkılıyor. Progresif bir sound & tarzda iş yapıyor olsalar Ajfa'daki gibi gene anlarım ancak progresif derinlik yok. Sade ve minimal takılacağız derken işi uzatmışlar. İnamorata'yı tuhaf isminden ötürü enstrumental bekliyordum ama değil (Üstelik sadece 11 dakika !). Albümle alakalı beni en en rahatsız eden şey, sarı tasarımı ve albüm kapağının kalitesiz duruşu... Sarı albüm dedik ettik ama o düz limon sarısının sağ üst köşesine sadece siyah ''M'' fontu koysalar daha bile iyi olabilirdi... bir de; death magnetic zamanlarını hatırlıyorum sadece the day that never comes çıkmıştı single... Maşallah albüm çıkmadan üçte birini zaten dinledik... Tamam yeni genç nesil içerik bombardımanına tutulmak istiyor ama albümleri çekici kılan şey de bence biraz son dakikaya kadar o merak duygusunu perçinlemesiydi... Ben dinlediğim 4 şarkıdan sonra az çok nasıl bir albümle karşılaşacağımızı çözdüm çoktan... İnşallah yanılırım. Bence çıkan singlelar içerisinde ise kesinlikle en iyisi Lux Aeterna idi... Diğerleri hardwired tarzı filler parçalar olmuş iyice dinledikçe insan anlıyor... Açılış şarkısına gelirsek eğer, Metallica albümlerinin açılış parçalarının prelude kısımları hep böyle bir akustik başlar ne bileyim basit bir arpej olur vs. Onu da yapmamışlar... Metallica gerçi bu... drill rap yapsa dinlerim gene... Ama hep söylediğim şeyin bir sağlaması oluyor yine: Metal grupları ikiye ayrılırlar: Iron Maiden ve diğer kalan gruplar :) Kirk Hammett'ın ayrıca kendi Solo EP çalışmasında çılgın atıp, bu albümde bu kadar baştan savma sololar bestelemesi (Şu ana kadarki şarkılar neticesinde) ayrı bir tartışma konusu... Death Magnetic iyiydi ya... ruhu olan bir albümdü kesinlikle... geriye dönüp bakınca insan bi The Judas kiss, Unforgiven III ve The Day That Never Comes dinliyor yıllar geçse bile... Ama mesela Hardwired'da bu hissi yaşayamıyorum...
 
Albüm çıktı:
Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.

Aynı tas, aynı hamam. Albümün hiç bir şeyi tatmin etmedi.

Aynı gün çıkan taş gibi Overkill albümü sanki, Metallica' ya Trash nasıl yapılır dersi vermiş.

Bu içeriği görüntülemek için üçüncü taraf çerezlerini yerleştirmek için izninize ihtiyacımız olacak.
Daha detaylı bilgi için, çerezler sayfamıza bakınız.
 
Son düzenleme:

Yeni konular

Geri
Yukarı