ROGERS'IN FEDAİSİ
Centipat
Öncelikle forumu çok sık rahatsız ettiğim için özür dilerim. Ancak burada insanlarla konuşmak, mesajlaşmak bana yalnız olmadığımı hissettiriyor.
Ben çok asosyal biriyim. Arkadaşım 1 tane arkadaşım var oda yanımda oturduğu için. Asosyal olduğum için annem üzülüyor. (15 yaşındayım.) Ben 6 yaşımdayken memleketimden Istanbul'a taşındım. Babam ben küçükken eve gelmezdi. Annem ile babamın arası iyi değildi. Hatta gitmemize aniden karar verdiler. Apar topar 2 günde falan hazırlanmışız. Daha 6 yaşımda olsam da bir işler olduğunu anlamıştım. İstanbul'a gittik. Annem ile babamın arası iyi değildi. 6 yıl istanbul da okudum. Hep tartışırılardı. Bir gün okula hasta olduğum için gitmedim. Anneme bir telefon geldi. Babam hapse atılmış. Bilmiyormuş gibi davrandım. İstanbul da baba dedem de bizle kalıyordu. Babamın hapse atıldığı zaman anne dedem bizi ziyarete geldi. Akşam baba dedem anne dedeme;
İsmi lazım değil "içeri almışlar" dedi.
Babam hapisten çıktı. Dava açmadıkları için 3 ay falan yattı. Hapisten çıktığında yine tartıştılar. Haftalarca... Annem kardeşimi hizmetli olarak çalıştığı özel okula verdi. Babam sanki herkes özel okulda okuyor diye kızıyordu. Kiramızı veremediğimiz zamanlar oluyordu. Bu iş böyle gitmedi. Mustafa dedem (anne dedem) bizi geldi, aldı. Amasya'ya, memleketime taşındık. Bir daha babamı hiç görmedim. Ancak arkasından yaptıklarını resmen ben topluyorum. Gördüğüm insanlar bana;
"Babana söyle borcunu getirsin" diye beni azarladılar.
Amasya'da okula başladığımdan beri arkadaşım yok. Hiç bir şey yapmak istemiyorum. Kalabalık bir ortamda bulunmaktan nefret ederim. Çok çabuk sinirlenirim. Birinin bana dokunmasından nefret ederim. Annem, ben, kardeşim birlikte yaşıyoruz. Normalde her gün okuldan eve geldiğimden direkt bilgisayara sarılırım. Bu sene sınavım olduğu için yapmadım. Ben sosyal faaliyetlere katılmayınca annem üzülüyor. Onu üzmek istemiyorum. Yarın okul gezisi var. Bizi gezdirip sonrada kayak yapmaya götüreceklermiş. 2 kişi bir kızakla kayacakmış. Bu yüzden gitmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Nasıl sosyalleşebilirim?
Ben çok asosyal biriyim. Arkadaşım 1 tane arkadaşım var oda yanımda oturduğu için. Asosyal olduğum için annem üzülüyor. (15 yaşındayım.) Ben 6 yaşımdayken memleketimden Istanbul'a taşındım. Babam ben küçükken eve gelmezdi. Annem ile babamın arası iyi değildi. Hatta gitmemize aniden karar verdiler. Apar topar 2 günde falan hazırlanmışız. Daha 6 yaşımda olsam da bir işler olduğunu anlamıştım. İstanbul'a gittik. Annem ile babamın arası iyi değildi. 6 yıl istanbul da okudum. Hep tartışırılardı. Bir gün okula hasta olduğum için gitmedim. Anneme bir telefon geldi. Babam hapse atılmış. Bilmiyormuş gibi davrandım. İstanbul da baba dedem de bizle kalıyordu. Babamın hapse atıldığı zaman anne dedem bizi ziyarete geldi. Akşam baba dedem anne dedeme;
İsmi lazım değil "içeri almışlar" dedi.
Babam hapisten çıktı. Dava açmadıkları için 3 ay falan yattı. Hapisten çıktığında yine tartıştılar. Haftalarca... Annem kardeşimi hizmetli olarak çalıştığı özel okula verdi. Babam sanki herkes özel okulda okuyor diye kızıyordu. Kiramızı veremediğimiz zamanlar oluyordu. Bu iş böyle gitmedi. Mustafa dedem (anne dedem) bizi geldi, aldı. Amasya'ya, memleketime taşındık. Bir daha babamı hiç görmedim. Ancak arkasından yaptıklarını resmen ben topluyorum. Gördüğüm insanlar bana;
"Babana söyle borcunu getirsin" diye beni azarladılar.
Amasya'da okula başladığımdan beri arkadaşım yok. Hiç bir şey yapmak istemiyorum. Kalabalık bir ortamda bulunmaktan nefret ederim. Çok çabuk sinirlenirim. Birinin bana dokunmasından nefret ederim. Annem, ben, kardeşim birlikte yaşıyoruz. Normalde her gün okuldan eve geldiğimden direkt bilgisayara sarılırım. Bu sene sınavım olduğu için yapmadım. Ben sosyal faaliyetlere katılmayınca annem üzülüyor. Onu üzmek istemiyorum. Yarın okul gezisi var. Bizi gezdirip sonrada kayak yapmaya götüreceklermiş. 2 kişi bir kızakla kayacakmış. Bu yüzden gitmek istemiyorum. Ne yapabilirim? Nasıl sosyalleşebilirim?
