Neden amaçlarımıza ulaştıktan sonra mutsuz oluyoruz?

İnsan ulaşamadığı her şeyin delisi, ulaştığı her şeyin nankörüdür. Pablo abim güzel açıklamış.

Çok gereksiz gibi gözüken şeylerden mutlu olurken yıllardır istediğim, çabaladığım, emek verdiğim şeyler olunca nedense o olmadan önceki istediğim olmuyor.

Misal geçen hafta hiç beklenmedik bir ilişkiye başladım, çok ani oldu, bunun heyecanı hala birazcık üstümde. Sanırım ani olaylardan daha çok hoşlanıyorum.

Çoğu insanın niteliksiz hedeflerden haz almaya çalıştığından dolayıdır. Bu niteliksiz hedefler, niteliksiz olduğu gibi samimiyetsizce de belirlenir. Yani hedef belirleme aşamasındayken inatçılık, kibir, özentilik gibi etkenler esas alınır. Bir de bunu yaşamındaki her döneme tatbik etmeye çalışanın vay haline.

Yemeyi, yatmayı dört ayaklı canlılar bizden çok daha iyi yapabilirler. Biz insanlar ise fazlasıyla farklıyız ve sadece bunlarla sınırlı kalamayız. Kapasitemiz bir aslan ya da kuş kadar değil.

Bundan ötürü ısrarla hayvanî hazların ağır bastığı bir hayatı yaşamak mutlu etmeyecektir, çünkü insan denilen mahlukat beynini aç bırakmamakla mükelleftir. Bu hissi ise en çok âlim olan da, en çok câhil olan da mutlaka yaşar. Hem de sürekli olarak.

Çünkü insana amaç gerek. Amaç hedef olmadan mutsuz olur insan. Amaçsız yaşayan insan boşa yaşıyordur zaten.

Dopaminle alakalı olabilir diye düşünüyorum.Beynin dopamin üreten bir ödül sistemi var.Merak etme,yeni bir bilgi öğrenme,hedefe ve amaca ulaşma sonunda kendini ödüllendirdiği bir sistem olarak biliyorum.Buda sanırım bir şeyi elde etmeye olan arzumuzu arttırıyor o hedefe ulaştığındaysa başka bir hedefe,amaca odaklanıyor.Araştırabilirsin tam hakim olmamakla bununla ilgili bir belgesel izlemiştim.

İnsan hep bir amaç için yaşar bir amaç için ölür hayat böyle hep hedefler idealler vardır bu kimi zaman telefon , pc kimi zaman bir araba bazende meslek hedefleri insan hiç durmadan amaçları doğrultusunda çalışır ve ona ulaşınca daha da iyisine üstüne çıkmak ister. Bana göre bu kötü bir şey değil ama insan kendini hep maddi şeylere bağlı tutuarsa onu elde edince belli bir süre mutlu olur o yüzden maddiyat dışında maneviyatta önemlidir.

Elinde imkan olup, tüm amaçlarına emeksiz kısa yoldan ulaşabilen insanlar bir süre sonra ne kadar uğraşsalarda tatmin olamazlar. Bir noktadan sonra amaçları da kalmaz artık. Doktor bir arkadaşımız (daha doğrusu babamın arkadaşı önceki nesilden yani), istediği her şeye sahip oldu hayatında, doktor oldu, uzman oldu, çapkındı istediği kızı elde etti, parası vardı istediği arabayı vs. aldı. Bir süre sonra önce biseksüel ilişkilere başladı kadınlardan sıkılıp, sonra uyuşturucuya başladı ve en sonunda da zaten ulaşması kolay olan anesteziklerden (anestezistti zaten) kendine verip intihar etti.