Ölüm şüphesiz her canlı için kaçınılmaz bir son.
Ölümle huzura ermek varken neden hayatın zorluklarını çekme çabasındayız?
Zorlukları çekmenin neresi zevkli, nasıl bu kadar riske girebiliyoruz?
Birkaç yıldır aklıma takılan bir soru bu. Ölümden sonra bir yaşam olduğunu düşünmüyorum, hissizliğin huzurlu ve kolay bir şey olduğunu düşünüyorum.
Peki ben neden yaşıyorum, para kazansam iyi bir mesleğim olsa ne olur öldükten sonra?
İnsanlığın genlerini ve bilgilerini aktarması için yaşamını sürdürüp dünyaya iz bırakması şart lakin ben olmazsam bir şey değişmiyor.
Acıdan korktuğumuz için olabilir mi acaba ya da değer verdiğimiz insanların acı çekmemesi için.
Belki de mutluluğu çok seviyoruzdur ama sonunda ki ümitsizliği ve yalnızlığı görmezden geliyoruzdur.
Peki ya bunun gibi olasılıkları hiçe sayan birisi neden yaşamalıdır ki?
Bir dine inanaların az çok cevaplarını biliyorum, mümkünse aynı şeyleri tekrar yazmayın. Konunumun "Din gerçek mi?" konusu olmasını istemiyorum.
Ölümle huzura ermek varken neden hayatın zorluklarını çekme çabasındayız?
Zorlukları çekmenin neresi zevkli, nasıl bu kadar riske girebiliyoruz?
Birkaç yıldır aklıma takılan bir soru bu. Ölümden sonra bir yaşam olduğunu düşünmüyorum, hissizliğin huzurlu ve kolay bir şey olduğunu düşünüyorum.
Peki ben neden yaşıyorum, para kazansam iyi bir mesleğim olsa ne olur öldükten sonra?
İnsanlığın genlerini ve bilgilerini aktarması için yaşamını sürdürüp dünyaya iz bırakması şart lakin ben olmazsam bir şey değişmiyor.
Acıdan korktuğumuz için olabilir mi acaba ya da değer verdiğimiz insanların acı çekmemesi için.
Belki de mutluluğu çok seviyoruzdur ama sonunda ki ümitsizliği ve yalnızlığı görmezden geliyoruzdur.
Peki ya bunun gibi olasılıkları hiçe sayan birisi neden yaşamalıdır ki?
Bir dine inanaların az çok cevaplarını biliyorum, mümkünse aynı şeyleri tekrar yazmayın. Konunumun "Din gerçek mi?" konusu olmasını istemiyorum.
