Arkadaşlar biraz uzun oldu ama inanın benim hayatımdaki en önemli şey bu, lütfen düşüncelerinizi belirtin belki olumlu bir etkisi olur. Üniversite 1. sınıfa başladım, kendi memleketimde okuyorum, hayatımın en kötü dönemini geçiriyorum, sürekli ne olduğuna anlam veremediğim bir sıkıntı var içimde. Orta okulda da 2 okul değiştirdim bu sebepten dolayı, orta okulda olduğu gibi her gün anlamsız bir şekilde ağlıyorum, işin garibi yalnızlıktan mı ne sebepten olduğunu bilmiyorum dışlanmış gibi hissediyorum, dokunsalar ağlayacağım lise hayatımda çok popüler eğlenceli bir insandım. Çok fazla arkadaşım vardı, özgüvenim tavandı, nasıl olduysa samimi arkadaşım vardı ama şu an o halimden eser yok, yeni sınıfımdan samimi bir arkadaşım bile yok, en ufak bakışlarından bile saçma anlamlar çıkarmaya başladım ve her şeyi okulda yaşadığım her şeyi detaylı bir şekilde düşünüyorum. Çok alıngan oldum, saçma ama insanlara kendimi kanıtlama ihtiyacı duyuyorum, halı saha maçı yapıyorlar, beni de çağırdılar ama ben gitmedim, çünkü illaki orada olacak bir şeyden çok alınacağım, bir türlü ısınamıyorum kimseye, ne yediğimden keyif alabiliyorum ne gezdiğimden hiçbir şey keyif vermiyor, bu yazıyı yazarken bile aklıma bir sürü okuldaki arkadaş ilişkilerim geliyor acaba burada kendimi ezik mi gösterdim gibi sürekli boş vaktim olduğu için kısır döngü olarak bu duyguları yaşıyorum, lise hayatımda hiç böyle bir olay yaşamadım, lise arkadaşlarımla bir araya geldiğimde bile üniversitedeki insanların benim hakkımda ne düşündüğünü düşünerek vakit geçiriyorum, sizce nedeni nedir? İnanın yalnızlıktan mı başka bir sebepten mi bir türlü çözemedim kendimi.
